Μπαίνοντας στην πρόβα του «Kiss me Kate» ένα ωστικό κύμα ενέργειας με πήρε και με σήκωσε. Οk, είναι βέβαιο πως κάτι θα συμβεί με αυτή την παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 24/6 στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι «θα ανοίξει δρόμο, γιατί πρόκειται για τόλμημα ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα. Το να δεις μιούζικαλ με συμφωνική ορχήστρα σχεδόν δεν παίζει πουθενά στον κόσμο ‒γιατί είναι οικονομικά αβάσταχτ‒, πόσο μάλλον εδώ. Εμείς όμως τολμούμε να το ανεβάσουμε έτσι όπως ανέβαινε το ’40 και το ’50». Είναι τα λόγια των Γιώργου Πέτρου και Πάρι Μέξη ‒ μαζί υπογράφουν τη σκηνοθεσία και τη μετάφραση, ο πρώτος έχει και τη μουσική διεύθυνση.
Η Καμεράτα με τον Πέτρου να διευθύνει στην αίθουσα προβών στο ΜΜΑ
Είναι ενθουσιασμένοι, μάτια γυαλίζουν από την ένταση και όλα ξεκινούν από το ότι λατρεύουν αμφότεροι το συγκεκριμένο μιούζικαλ, «είναι το ωραιότερο που έχει γραφτεί ποτέ γιατί έχει ένα ιδιοφυές σενάριο και μια αξεπέραστη μουσική. Μια συναστρία που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, γι’ αυτό οι μεγαλύτερες όπερες ή μουσικά θέατρα του κόσμου το συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους τόσα χρόνια τώρα».
Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν και οι υπόλοιποι συντελεστές, αν κρίνω από τα χαμόγελα ‒ ναι, αυτό το κλισέ περνάμε καλά στις πρόβες κι αυτό φαίνεται στην παράσταση, μάλλον εδώ θα έχει αντίκρισμα και στην πραγματικότητα.
Η Νάντια Κοντογιώργη με το Χάρη Ρώμα
Δεν έχω προλάβει τη Νάντια Κοντογεώργη, μόλις έχει τελειώσει το πέρασμά της σε τραγούδια όταν μπήκα στην αίθουσα προβών, οπότε δεν ξέρω να πω∙ έτυχα πρόζα με Χάρη Ρώμα, Αλέξανδρο Μυλωνά και Δημήτρη Ναλμπάντη (γέλασα πολύ), αλλά επιτρέψτε μου να σταθώ στον Ιάσονα Μανδυλά. Στο σόλο του με το τραγούδι «Bianca» τα σπάει – και επιπλέον χορεύει κλακέτες, όπως και το νούμερο απαιτεί. Από οντισιόν τον επέλεξαν, έμαθα. Να τον προσέξουμε.
Όταν όμως ήρθε η ώρα του Χάρη Ανδριανού να τραγουδήσει το «So in love» και της Ειρήνη Καράγιαννη στο «I hate men» ‒ όσοι ξημεροβραδιάζονται στην Εθνική Λυρική Σκηνή ξέρουν πολύ καλά για τι είδους φωνές μιλάμε‒, είναι σαν να άκουγα την ατάκα στο Ηρώδειο «δες, ανατρίχιασα».
Αλέξανδρος Μυλωνάς, Δημήτρης Ναλμπάντης, Ειρήνη Καράγιαννη και Χάρης Ρώμας
Όμως ποια είναι η υπόθεση αυτού του μιούζικαλ που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1948; Βασίζεται στο «Ημέρωμα της Στρίγγλας». Δύο ηθοποιοί-σταρ, πρώην σύζυγοι, συναντώνται ξανά στη σκηνή για να ερμηνεύσουν την Κατερίνα και τον Πετρούκιο σε μια νέα μουσική εκδοχή του έργου του Σέξπιρ.
Η ανυπότακτη σταρ και ο εγωκεντρικός, αλλα χαριτωμένος πρώην σύζυγος ακροβατούν στα όρια των αντοχών τους, φλερτάρουν, ερωτεύονται και παραδίδονται στην τρέλα του έρωτα, αφήνοντας πίσω τους κλισέ και κοινωνικές επιταγές. Γύρω τους, μια τραγουδίστρια του καμπαρέ, ένας τζογαδόρος χορευτής, δύο γκάνγκστερ παλιάς κοπής, ένας ναύαρχος και ένας χορός παρεξηγήσεων και κοινωνικών στερεοτύπων…
Σε πρώτο πλάνο, με την πλάτη, ο Χάρης Ανδριανός
Αφήσαμε για το τέλος ποιος έγραψε τη μουσική: Cole Porter. Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. Φαντάζομαι μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει να ερμηνεύεται από την Καμεράτα. Σαν να πίνεις το μαρτίνι από τον αγαπημένο μπάρμαν του Τζέιμς Μποντ.
Και για να κλείσουμε με τα λόγια των συνομιλητών μου: «Μπορεί και να είναι συμπτωματικό, αλλά είναι το πιο διασκεδαστικό θέαμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Φεστιβάλ ‒ γιατί είναι και από τα πιο διασκεδαστικά μιούζικαλ, που έχουν ποτέ γραφτεί. Γρήγορο, χωρίς προβλήματα στο σενάριο, ενώ φεύγοντας σφυρίζεις όλη τη μελωδία ‒ μέσα στα χιτάκια είναι. Μιλάμε για α-νά-τα-ση. Μπαίνεις κατσούφης, φεύγεις χαμογελαστός». Το υπογράφω.
Ο σκηνοθέτης Πάρις Μέξις
Ο Γιώργος Πέτρου
Ο Ιάσονας Μανδυλάς εν μέσω μελών της «χορωδίας»
Στο πρώτο πλάνο (αριστερά) ο Κώστας Βουτσάς, ενώ στο βάθος ανεβασμένος ο χορογράφος John Todd, καθισμένη μπροστά του στο πάτωμα η Νάντια Κοντογεώργη.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
