Τάμτα: Η τέχνη πρέπει να σπάει τα όρια, να προκαλεί και να απελευθερώνει

Ποια είναι η Τάμτα του 2025; Ίσως η πιο τολμηρή, απελευθερωμένη και ολοκληρωμένη εκδοχή της. Ένα μίγμα pop ηρωίδας, dark performer και καθηλωτικής storyteller που δεν φοβάται να κατέβει από τα ψηλοτάκουνα για να πατήσει γερά στο έδαφος της καλλιτεχνικής της ταυτότητας. Λίγο πριν ανέβει στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος -με την πιο ειλικρινή, immersive και γενναιόδωρη live εμπειρία της μέχρι τώρα- μιλά για την ελευθερία, την ανατροπή και τη στιγμή που όλα όσα περίμενε… επιτέλους γίνονται πράξη.

Η Τάμτα δεν «παίζει» ρόλους, συνθέτει κεφάλαια. Από το «Identity Crisis» στο «The Heroine», κι από το SMUT στο Parklife, συνεχίζει να εξερευνά τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνιδα χωρίς απολογίες και χωρίς κουτάκια. Μας υποδέχεται στη δική της εποχή — φτιαγμένη από φως και σκοτάδι, beats και συναισθήματα, μόδα και φωνή. Ας την ακούσουμε.

Συνέντευξη με την Τάμτα πριν τη συναυλία της στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Το SMUT υπήρξε ένα από τα πιο τολμηρά project σου. Τι μεταφέρεις από αυτή την εμπειρία στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος;

Το SMUT ήταν και είναι για μένα μια εμπειρία ελευθερίας και τολμηρής έκφρασης. Από αυτήν την εμπειρία, κρατώ την αίσθηση ότι η τέχνη πρέπει να σπάει τα όρια, να προκαλεί και να απελευθερώνει. Σε αυτή τη συναυλία θέλω να μεταφέρω αυτήν την ενέργεια, την αυθεντικότητα και την τόλμη, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα όπου το κοινό μπορεί να αισθανθεί ελεύθερο και να συνδεθεί, τόσο με την καινούργια οσοι και με την «παλιά» καλλιτεχνική εκδοχή μου.

Το «Parklife» είναι μια σειρά συναυλιών με ελεύθερη είσοδο. Τι σημαίνει για σένα το να μπορείς να μοιράζεσαι αυτή τη νέα εποχή σου με ένα κοινό τόσο ανοιχτό;

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να επικοινωνήσω με τον κόσμο αναπολογητικά και χωρίς περιορισμούς, να μοιραστώ την τέχνη μου με ανθρώπους από κάθε υπόβαθρο. Με εμπνέει και με κάνει χαρούμενη να νιώθω ότι η μουσική μπορεί να γίνει ένα κοινό δώρο για όλους.

Μετά από πιο niche παραστάσεις όπως το SMUT, αυτή η συναυλία σε φέρνει πάλι μπροστά σε ένα ανοιχτό, μεγάλο κοινό. Πώς νιώθεις γι’ αυτή τη «μετάφραση» της νέας σου εποχής σε πιο δημόσιο χώρο;

Αισθάνομαι ότι είναι μια φυσική εξέλιξη, μετά τις εμφανίσεις στο SMUT. Εννοώ οτι εκεί οι εμφανίσεις μου -που είμαι πολύ χαρούμενη που ήταν sold out-, απευθύνονταν συνειδητά σε ένα πιο συγκεκριμένο κοινό. Ενθουσιάζομαι που η νέα καλλιτεχνική μου εκδοχή θα φτάσει σε περισσότερο κόσμο και ταυτόχρονα ευθύνη. Θέλω να μιλήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, χωρίς να χάνω την προσωπική μου ταυτότητα. Το περίμενα εδώ και αρκετά χρόνια αυτό: από την κυκλοφορία του "Identity Crisis" και επιτέλους γίνεται πράξη.

Σε ελκύει η ιδέα μιας «υπαίθριας» εμπειρίας ή σε δυσκολεύει επειδή δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα;

Φυσικά και με ελκύει. Δεν νιώθω την ανάγκη να ελέγξω κάτι στην προκειμένη περίπτωση.

Θα σε δούμε να συνυπάρχεις με «εκπλήξεις» επί σκηνής. Μπορείς να μας πεις κάποια; Εσύ τι θεωρείς πιο ανατρεπτικό σε μια live performance;

Για μένα, το ανατρεπτικό σε μια live εμφάνιση είναι η ικανότητα να ξεπερνάς τα όρια του αναμενόμενου και να δημιουργείς μια εμπειρία που σε μεταφέρει πέρα από το συνηθισμένο. Η συναυλία θα ξεκινήσει με την Miss Trοuli στα decks. Στη συνέχεια, θα εμφανιστούν οι δύο καλλιτέχνες της Kiki Music, η Vassilina και ο Tso, οι οποίοι, εκτός άλλων, θα παρευρεθούν και μαζί μου στη σκηνή. Τους υπόλοιπους συναδέλφους και φίλους θα τους αφήσω ως έκπληξη. Πάντως είναι καλλιτέχνες που έχω συνεργαστεί δισκογραφικά.

Το immersive στοιχείο του live σου θυμίζει performance art. Όταν σχεδιάζεις ένα act, από πού ξεκινάς;

Πάντα η αρχή ξεκινάει από το μουσικό υλικό, τα τραγούδια που τα ετοιμάζουμε με τον παραγωγό μου, Θεόφιλο Πούμπουρη, καθώς και με τους μουσικούς μου. Στην οπτική δημιουργία του, συνεργάζομαι με τον εξαιρετικό Bill Roxenos, ο οποίος είναι τόσο art director όσο και χορογράφος. Έχουμε απόλυτη δημιουργική συνεννόηση και εμπιστοσύνη. Μαζί με τους υπέροχους χορευτές και performers μας, δημιουργούμε ένα αφήγημα που αγκαλιάζει όλες τις αισθήσεις, ώστε το κοινό να βιώνει την εμπειρία ολοκληρωτικά.

Όταν μοιράζεσαι τη σκηνή με άλλους καλλιτέχνες, τι είναι αυτό που σε συγκινεί περισσότερο; Πώς έγινε η επιλογή των συγκεκριμένων καλλιτεχνών;

Μου αρέσει η δυναμική της συνεργασίας και η ανταλλαγή ενέργειας. Είναι κάτι που έχω να κάνω πολύ καιρό και ανυπομονώ. Η επιλογή γίνεται με βάση το όραμα που έχουμε για την συγκεκριμένη συναυλία, την αισθητική που θέλουμε να έχει και εάν αυτή συνάδει με την αισθητική του εκάστοτε καλλιτέχνη και το πώς συμπληρώνει ο καθένας την καλλιτεχνική του ταυτότητα σε ένα τραγούδι.

Αν η συναυλία στο ΚΠΙΣΝ ήταν μια εικαστική εγκατάσταση, ποιο θα ήταν το βασικό της υλικό;

Θα ήταν το φως και το σκοτάδι και πως αυτά αλληλοεπιδρούν, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Τα «Identity Crisis», «The Villain» και «The Heroine» ακούγονται σαν κεφάλαια από μια αυτοβιογραφία. Ποιο θα ήταν το επόμενο κεφάλαιο και πώς θα λεγόταν αν έπρεπε να το αποφασίσεις τώρα;

Το επόμενο κεφάλαιο βρίσκεται ακόμα στην εξέλιξη και δεν θα μπορούσε να έχει συγκεκριμένο τίτλο αυτή τη στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι πως, έχουμε ήδη υπέροχο υλικό και ότι μετά από όλα αυτά τα στάδια, νιώθω πως βρίσκω την εσωτερική μου δύναμη και την ελευθερία να εκφράζομαι και να συνεχίζω να πειραματίζομαι.

Η πιο pop στιγμή σου και η πιο bold-villain συνυπάρχουν πλέον με απόλυτη φυσικότητα. Ήταν πάντα έτσι μέσα σου ή αναγκάστηκες να «χωρέσεις» τον εαυτό σου σε ξεχωριστά κουτιά μέχρι τώρα;

Ήταν μια διαδρομή. Πολλές φορές χρειάστηκε να εγκλωβίσω τον εαυτό μου σε συγκεκριμένα κουτιά, αλλά ο αληθινός μου εαυτός και η δύναμή μου είναι η ποικιλομορφία, η καινοτομία, η συμπερίληψη και η αυθεντικότητα. Όλα αυτά δεν χωράνε σε κουτάκια και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’αυτό.

Σε ποιο σημείο της διαδρομής σου έπαψες να ρωτάς;

Ακόμα ρωτάω κυρίως τον εαυτό μου και έπειτα τους ανθρώπους και συνεργάτες μου που έχω εμπιστοσύνη... όταν και εάν αισθανθώ ότι το χρειάζομαι.

Στην ποπ, η εικόνα μερικές φορές «καταπίνει» το περιεχόμενο. Εσύ έχεις καταφέρει να συνδυάσεις haute couture με αληθινή καλλιτεχνική πρόταση. Πώς διασφαλίζεις ότι η εικόνα δεν επισκιάζει τη φωνή;

Νομίζω εδώ οι απόψεις διαφέρουν. Μου έχει συμβεί πολλές φορές και συνεχίζει να συμβαίνει- και τώρα. Αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ πίσω, γιατί η εικόνα και το στυλ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της έκφρασής μου. Είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος να επικοινωνώ και να πειραματίζομαι ελεύθερα, και αυτό το αγαπώ πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσα να το αφήσω πίσω, γιατί είναι μέρος της ταυτότητάς μου και της καλλιτεχνικής μου φωνής.

Σε ποια εποχή της μόδας –ιστορικά ή φανταστικά– θα ήθελες να έχεις υπάρξει ως performer;

Θα ήθελα να ήμουν σε μια εποχή του μέλλοντος, όπου η τέχνη δεν περιορίζεται από χωρικούς, φυσικούς κανόνες και έχει άπειρες επιλογές και δυνατότητες για να φτάσει όσο πιο κοντά στο να υλοποιήσει την φαντασία του κάθε καλλιτέχνη, να εμπνεύσει, να προβληματίσει και να μα κάνει να νιώσουμε πράγματα που δεν έχεουμε ξανανιώσει ποτέ.

Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα outfit που να συνοψίζει τα 20 χρόνια της καριέρας σου, τι θα φορούσε η Τάμτα και τι δε θα φορούσε με τίποτα;

Τα 20 χρόνια της καριέρας μου συνοψίζονται σε ένα outfit που θα ήταν μια μοναδική, πολύχρωμη, και καινοτόμα σύνθεση από διαφορετικά στιλ και υλικά. Νομίζω δεν θα φορούσα κάτι μονοδιάστατο ή συμβατικό, γιατί η πορεία μου ήταν και είναι πάντα γεμάτη πειραματισμό και εξέλιξη.

INFO
Parklife: ΤAMTA & Friends
Σάββατο 26 Ιουλίου
19.30 DJ Set Miss Trouli
20.30 VASSIŁINA
21.00 ΤAMTA
Ξέφωτο, Πάρκο Σταύρος Νιάρχος
Είσοδος ελεύθερη
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του ΚΠΙΣN καθώς και στις σελίδες του στα social media @SNFCC.