Μiss Mellow: Το γερμανικό συγκρότημα που αναβιώνει τη σπουδαία ψυχεδελική παράδοση της χώρας
Σε κάποια είδη μουσικής, πιστεύεις ότι τα έχεις ακούσει όλα. Αν για παράδειγμα νιώθεις ότι έχεις ακούσει αρκετούς Amon Düül II, αρκετούς Neu!, αρκετούς Ash Ra Tempel ή αρκετούς Can έχεις την εντύπωση ότι τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να σε εντυπωσιάσει. Όμως ζούμε σε μια εποχή που όχι μόνο στο krautrock, στο progressive και στην ψυχεδέλεια, όχι μόνο στη μουσική ευρύτερα αλλά και σε ολόκληρη την τέχνη «όλα έχουν ειπωθεί», όπως έλεγε ο Μισέλ Φουκώ. Αν θέλεις όμως να ζεις στο παρόν και όχι κλειδαμπαρωμένος στο παρελθόν σου, δεν έχεις παρά να αποδεχθείς ότι «όλα μένει να ειπωθούν με νέους όρους». Κι όταν υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις, δεν έχεις παρά να τεντώσεις τ’ αυτιά σου. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και με το παραπάνω στην περίπτωση των Miss Mellow που αυτές τις μέρες κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, «Dancing Through The Earth», από την ελληνική δισκογραφική εταιρεία Sound Effect Records. Ο ντράμερ της μπάντας, Nico Schmitter μιλάει για τις καταβολές και τις προθέσεις των Miss Mellow, ενός γκρουπ που χρησιμοποιεί την πλούσια ηχητική εμπειρία του krautrock και τη μεταφέρει στο σήμερα με απόλυτα σύγχρονο τρόπο.
Το νέο σας άλμπουμ ακούγεται πιο progressive από το πρώτο σας. Έτσι δεν είναι; Ναι, σίγουρα!
Υπάρχει επίσης αρκετό kraut rock στον δίσκο. Τι πιστεύετε για τη γερμανική σκηνή των αρχών της δεκαετίας του '70; Ναι, το krautrock είναι σίγουρα μεγάλη επιρροή στον τρόπο που γράφουμε. Μπάντες όπως οι Can, οι Neu! ή οι Faust δεν έχουν περιορισμούς και δεν συμβιβάζονται ούτε ως προς το μήκος των τραγουδιών ούτε ως προς το τι είναι προσιτό στον ακροατή. Πειραματίστηκαν πολύ, πάντα κάτω από την ομπρέλα της ψυχεδελικής μουσικής, και νομίζω ότι αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς.
Πώς αποφασίσατε να έχετε 4 μέρη στο κομμάτι «Dancing Through The Earth» και 2 μέρη στο «Blackout», συν το Prelude... Ποιες μουσικές επιρροές σας οδήγησαν σε αυτή την ιδέα; Μας βγήκε φυσικά μέσα στη διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών σε αυτό το άλμπουμ, η οποία ήταν πολύ διαφορετική από το πρώτο. Αντί να δουλεύουμε πάνω σε ιδέες για ένα ολοκληρωμένο τραγούδι στον χώρο που κάνουμε πρόβες, ερχόμασταν στην πρόβα με πολλές διαφορετικές ιδέες για διαφορετικά μέρη και απλά τζαμάραμε. Στη συνέχεια, όλοι ήμασταν πρόθυμοι να δοκιμάσουμε περίεργα πειράματα, όπως το να περάσουμε από ένα heavy doom μέρος σε 4/4 σε ένα funky ψυχεδελικό μέρος στα 7/8. Αν το αισθανόμασταν φυσικό και καλό το κρατούσαμε και μετά απλά προσθέταμε μέρη ή μετακινούσαμε άλλα. Ξαφνικά έχεις ένα 15λεπτο τερατούργημα όπως το «Dancing Through the Earth», αλλά τελικά νιώθαμε τόσο καλά με αυτό το κομμάτι που αποφασίσαμε ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Στη συνέχεια χωρίσαμε το κομμάτι σε διαφορετικά μέρη για να ακούγεται πιο εύκολα καθώς και για το γεγονός ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για διαφορετικά μέρη του τραγουδιού και της ιστορίας που λέγεται. Σίγουρα υπάρχουν επιρροές από το progressive των 70s. Δεν θέλουμε να κολλήσουμε σε ό,τι μοιάζει βολικό για την αγορά και τη μουσική βιομηχανία. Γράφουμε μουσική έτσι ώστε να φαίνεται καλή και φυσική πρώτα απ’ όλα σ’ εμάς.
Καθώς δεν έχω τους στίχους των τραγουδιών, θα ήθελες να μου πεις μερικά πράγματα γι’ αυτούς; Δεν ακολουθούμε κάποιο συγκεκριμένο σενάριο ως προς τους στίχους μας. Μερικές φορές γράφουμε στίχους με βάση μια ιστορία που διαβάσαμε και μας εξέπληξε. Μερικές φορές οι στίχοι έρχονται στο μυαλό μας ως απλές ιδέες και τους αναπτύσσουμε αργότερα. Σε γενικές γραμμές προσπαθούμε να εστιάζουμε σε θετικές σκέψεις και συχνά σε ψυχεδελικά οράματα. Ωστόσο, μερικές φορέςοι στίχοι μπορεί να γίνουν και σκοτεινοί χωρίς να θέλουμε να βγάλουμε σκοτάδι για το σκοτάδι.
Το «Dancing Through The Earth» είναι αρκετά πιο βαρύ από το ντεμπούτο άλμπουμ σας, έτσι δεν είναι; Τι σας έκανε να γίνετε σκληρότεροι σε αυτή τη φάση; Στην πραγματικότητα δεν είχαμε αυτήν την πρόθεση, αλλά συγκρίνοντας τα δύο άλμπουμ είναι απόλυτα κατανοητό ότι κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι γίναμε πιο heavy. Το πρώτο άλμπουμ είχε σίγουρα κάποια δυνατά riffs αλλά η συνολική αίσθηση ήταν πιο χαλαρή, έτσι ώστε κάποιοι έγραψαν ακόμα και ότι κάνουμε indie μουσική, κάτι με το οποίο διαφωνούμε κάθετα. Πιθανότατα οφειλόταν και στη διαδικασία ηχογράφησης και παραγωγής που ήταν πολύ διαφορετική. Η μουσική μας είναι σίγουρα πιο άγρια και πιο progressive τώρα και αυτό οφείλεται στο ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν πιο σύνθετο και πιο απαιτητικό ήχο.
Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης αυτού του άλμπουμ; Το πρώτο πράγμα ήταν ότι το τελευταίο τραγούδι, το «Stop the Strive» είχε ηχογραφηθεί δύο χρόνια πριν, λίγο πριν φύγει το πρώην μέλος μας, ο Jun και θέλαμε να ολοκληρώσουμε αυτήν την ηχογράφηση. Με την πάροδο του χρόνου το γούστο μας αλλά και η αντίληψή μας για το πώς πρέπει να ακούγονται τα πάντα εξελίχθηκε και έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να προσαρμόσουμε το τραγούδι στον καινούργιο μας ήχο. Το δεύτερο ήταν η διάρκεια των δύο σχεδόν 15λεπτων τραγουδιών, καθώς θέλαμε να τα ηχογραφήσουμε live, με overdubbing μόνο στα φωνητικά, σε κάποια σόλο, στα κρουστά και σε κάποια ελάχιστα σημεία εδώ κι εκεί. Έτσι έπρεπε να ακούσουμε τα πάντα, να τα χωρίσουμε σε διαφορετικά κανάλια και να βρούμε τα σημεία που θα έπρεπε να ηχογραφήσουμε ξανά. Και τρίτον, η μίξη τόσο μεγάλων τραγουδιών δεν ήταν εύκολη, καθώς δεν μπορείς να έχεις άμεση εποπτεία σε ολόκληρο το τραγούδι. Αν πειράξεις ένα όργανο στο 2ο λεπτό, 10 λεπτά αργότερα το ίδιο όργανο μπορεί να μην ακούγεται πλέον καλά. Αλλά παρ’ όλα αυτά, σε γενικές γραμμές με τη βοήθεια του φίλου μας και τεχνικού ήχου Alex, ήταν μια πολύ ευχάριστη και αρκετά χαλαρή διαδικασία παραγωγής.
Πόσο διαφορετική ήταν η ηχογράφηση αυτού του άλμπουμ σε σχέση με το προηγούμενο; Οι διαφορές στην ηχογράφηση ήταν πολλές και σημαντικές. Σε αντίθεση με το πρώτο άλμπουμ αυτή τη φορά ηχογραφήσαμε τα πάντα ζωντανά στο στούντιο του καλού μας φίλου Alex, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός μηχανικός ήχου, οπαδός της μπάντας αλλά ταυτόχρονα μπορεί να είναι και πολύ κριτικός, κάτι που είναι απολύτως απαραίτητο. Η ζωντανή ηχογράφηση των τραγουδιών μας φάνηκε πολύ πιο λογική αφού έτσι έχουμε συνηθίσει να τα παίζουμε. Ο ήχος και οι δυναμικές κι ακόμη περισσότερο, οι ρυθμικές αλλαγές ακούγονται πολύ πιο φυσικά. Ταυτόχρονα ήταν και λιγότερη η δουλειά που είχαμε να κάνουμε καθώς δεν μπορούσαμε να ηχογραφήσουμε ξανά και ξανά ένα ένα όργανο.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον της μπάντας, τόσο μουσικά όσο και επαγγελματικά; Το πρώτο και βασικό είναι ότι περνάμε καλά κάνοντας συναυλίες και ηχογραφώντας υλικό και μετά βλέπουμε τι θα έρθει! Είμαστε σίγουρα πολύ ευγνώμονες για όλα τα σπουδαία σχόλια και το ενδιαφέρον για τη μουσική μας. Αλλά δεν ακολουθούμε κάποιο επαγγελματικό σχέδιο.
Υπάρχουν νέα είδη ή στιλ που σας ενδιαφέρει να εξερευνήσετε; Ξεκινήσαμε ήδη να δουλεύουμε πάνω σε νέα τραγούδια. Για την ώρα μοιάζει να μένουμε στη σφαίρα του funky progressive psychedelic αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Έχετε σχέδια για συνεργασίες ή παράλληλες δουλειές που οι οπαδοί σας μπορούν να περιμένουν με ανυπομονησία; Ο Josh και ο Stocki παίζουν σε μια μπάντα που ονομάζεται Cat City, η οποία θα κυκλοφορήσει το πρώτο της ep αργότερα φέτος. Ο ήχος τους μπορεί να περιγραφεί ως funky με αρκετή ψυχεδέλεια αλλά έχουν μια πιο έντονη pop προσέγγιση.
Και τι γίνεται με τις ζωντανές εμφανίσεις;
Θα κάνουμε μερικές ζωντανές εμφανίσεις στη Γερμανία με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ μας. Θα θέλαμε να περιοδεύσουμε περισσότερο και προσπαθήσαμε να το οργανώσουμε αυτό, αλλά για μια μικρή μπάντα σαν εμάς χωρίς καμία υποστήριξη από πρακτορείο κρατήσεων είναι πολύ δύσκολο. Ελπίζουμε να το αλλάξουμε αυτό στο μέλλον…
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
15°
