Megadeth: Ο Dave Mustaine μιλάει στην Athens Voice

Περιμένοντας να ακούσω τη φωνή του, θυμάμαι ξανά όταν την άκουσα πρώτη φορά να τραγουδά εκείνους τους στίχους στο άλμπουμ “Peace Sells… But Who's Buying?”:  «Τι εννοείς ότι “δεν πιστεύω στον θεό;” / Μιλάω μαζί Του κάθε μέρα / Τι εννοείς ότι “δεν υποστηρίζω το σύστημά σου;” / Πηγαίνω στο δικαστήριο όταν πρέπει / Τι εννοείς ότι “δεν μπορώ να φτάσω στη δουλειά στην ώρα μου;” / Δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω / Και, τι εννοείς ότι “δεν πληρώνω τους λογαριασμούς μου;” / Γιατί νομίζεις ότι είμαι άφραγκος; Ε; / Αν υπάρχει ένας νέος τρόπος / Ω, θα είμαι ο πρώτος στη σειρά / Αλλά καλύτερα να δουλέψει αυτή τη φορά».

Για εκατομμύρια ανθρώπους ο Dave Mustaine δεν χρειάζεται συστάσεις. Με την κιθάρα του έφτιαξε ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα που ονομάστηκε thrash metal. Ιδρυτικό μέλος των Metallica με τους οποίους οι δρόμοι τους χώρισαν πριν ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ αλλά πολλές συνθέσεις του έγιναν τραγούδια τους στα δύο πρώτα τους άλμπουμ. Ιδρυτής και ηγέτης των Megadeth, τραγούδησε τις σκέψεις του μέσα από το κεφάλι, την καρδιά και τα δόντια του όπως κανένας άλλος. Έφτασε αρκετές φορές στα πρόθυρα να χάσει τη ζωή του, από εθισμούς, από περιπέτειες, από περιπέτειες υγείας. Κι αν έφτασε να έχει πουλήσει περισσότερα από 40 εκατομμύρια αντίτυπα δίσκους παγκοσμίως δεν σταμάτησε ποτέ να παραμένει με τον τρόπο του κοντά στο τεράστιο fan base των Megadeth. 40 χρόνια μετά το ξεκίνημά τους οι Megadeth συνεχίζουν να καθορίζουν τον «σκληρό ήχο», το heavy metal, και έρχονται για μία μοναδική headline εμφάνιση στο φεστιβάλ Release Athens, την Παρασκευή 14 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού. Στο Zoom ραντεβού μας ο Dave Mustaine έχει φτάσει νωρίτερα και το πρώτο πράγμα που κάνω πριν αρχίσω να τον ρωτώ είναι να τον ευχαριστήσω για ό,τι έχει προσφέρει σαν μουσικός και να του εκμυστηρευτώ ότι ήταν ο άνθρωπος που με οδήγησε να αγοράσω την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα…

Μετά από αρκετά χρόνια, οι Megadeth επιστρέφουν στην Ελλάδα για μια πολυαναμενόμενη εμφάνιση στο φεστιβάλ Release Athens. Τι σας έχει εντυπωσιάσει από τις επισκέψεις σας στην Ελλάδα; Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;

Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις. Αρχικά ευχαριστώ που κάνουμε τη συνέντευξη, είναι όμορφο να μιλώ μαζί σας. Λοιπόν, μου άρεσαν οι άνθρωποι στην Ελλάδα, για την ακρίβεια έχω έρθει για διακοπές στη χώρα σας χωρίς να παίζω, οπότε ενθουσιάστηκα με την Ιστορία και τους ανθρώπους της. Φυσικά και το φαγητό, πάρα πολύ. Οπότε ήταν καλό για μένα να απολαμβάνω τα απλά πράγματα, τον ελληνικό τρόπο ζωής, ένα φλυτζάνι καφέ, μια ωραία σαλάτα την καλύτερη ώρα της ημέρας, όπως και κάποια άλλα γεύματα, δηλαδή την απόλαυση της ζωής. Δεν είχα τη δυνατότητα να δω πολύ τη νυχτερινή ζωή γιατί όταν δουλεύαμε η νυχτερινή ζωή είμαστε εμείς, αλλά τις υπόλοιπες ημέρες που δεν ήμασταν εμείς, ανακάλυψα ότι η νυχτερινή ζωή έχει εορταστικό χαρακτήρα, και οι άνθρωποι που συμμετέχουν διασκεδάζουν πραγματικά. Πάντοτε περνάω πολύ καλά όταν επισκέπτομαι την Ελλάδα.   

Τι σκέφτεστε όταν συνειδητοποιείτε ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ακούν καθημερινά τη μουσική σας;

Είναι μια σπουδαία σκέψη! Δεν το σκέφτομαι ακριβώς έτσι, αλλά ναι, πρόκειται για σπουδαία σκέψη.

Είστε ένας άνθρωπος που έχει επηρεάσει πολλούς άλλους, έχετε εμπνεύσει ανθρώπους να γίνουν μουσικοί. Πώς ορίζετε την επιτυχία;

Υπήρξε μια εποχή που την επιτυχία την όριζα με δύο λέξεις, “sucks” και “cess”, (σ.σ. λογοπαίγνιο) γιατί δεν ήταν κάτι που πιστεύαμε ότι θα είχαμε την ευκαιρία να το βιώσουμε, υπήρχαν πολλοί κακοί τύποι στη μουσική βιομηχανία τότε, ειδικά τύποι με τους οποίους δουλεύαμε μαζί, κακοί άνθρωποι παντού, αλλά τελικά καταφέραμε να τους ταρακουνήσουμε αυτούς και να μαζέψουμε γύρω μας καλούς ανθρώπους. Σήμερα, είναι η καλύτερη στιγμή που μπορώ να θυμηθώ για τους Megadeth, μία από τις καλύτερες περιοδείες που έχουμε κάνει ποτέ, η περιοδεία στη Λατινική Αμερική ήταν φανταστική.

Είστε ο άνθρωπος που γέννησε ένα ολόκληρο μουσικό είδος, το thrash metal. Πώς βλέπετε την εξέλιξη της metal μουσικής σκηνής από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα;

Έχει μεγαλώσει πολύ. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις όλες τις διαφορετικές μπάντες που έχουν αναπτυχθεί από το heavy metal και το rock n' roll. Βασικά τότε, υπήρχε το rock, το heavy metal, η pop, η pop δεν είχε πραγματικά επιδραστικό ρόλο στα πράγματα εκείνη την εποχή, νομίζω ότι το metal τα πηγαίνει περίφημα με τον τρόπο που αναπτύσσεται, και με το πώς αναγνωρίζεται.

Το 2009 καταταχθήκατε ως ο Νο. 1 κιθαρίστας στο βιβλίο του Joel McIver, “The 100 Greatest Metal Guitarists”. Τι σας τράβηξε σε αυτό το όργανο ως παιδί; Τι θεωρείτε ότι το κάνει ξεχωριστό;

Δεν είχα παίξει ποτέ κιθάρα μέχρι τα 13 μου. Μεγάλωσα σε μία πολύ φτωχή οικογένεια, μία πολύ φτωχή γειτονιά, και δεν είχαμε καθόλου παιχνίδια σαν παιδιά, πόσο μάλλον μια κιθάρα. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν τεσσάρων, και από τότε η μαμά μου προσπαθούσε να μας παρέχει τα πάντα. Μια μέρα, όταν ήμουν 13 χρονών, και είχα τελειώσει το δημοτικό σχολείο εκεί κοντά, ίσως ήμουν και 12, η μαμά μου μού πήρε μια ακουστική κιθάρα. Ήταν αρκετά κακή κιθάρα, αλλά παρέμενε ότι ήταν κιθάρα, έτσι τη λάτρεψα. Οπότε αυτό ήταν. Μετά αγόρασα κάποιες, έκλεψα κάποιες άλλες, με κάποιες δέθηκα πιο πολύ. Αυτές που έκλεψα τις επέστρεψα, πάντως. Έπρεπε να το κάνω, ήθελα να έχω τη συνείδησή μου καθαρή.

Έχετε μαύρη ζώνη στο Tae Kwon Do και στο καράτε Ukidokan. Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σας για τις πολεμικές τέχνες; Και πώς έχουν αλλάξει τη ζωή σας;

Αυτό έγινε γιατί με χτύπησαν κάποιες φορές όταν ήμουν μικρός. Δεν μου άρεσε, οπότε ήθελα να μπορώ να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Στο σχολείο οι γυμναστές δεν έδιναν σημασία, κι εγώ ήθελα κάτι πιο έντονο, ήθελα πειθαρχία, ήθος, ακεραιότητα και όλα αυτά τα στοιχεία που βλέπουμε ότι διαθέτουν οι τύποι στις ταινίες. Όλο αυτό με βοήθησε στον τρόπο που βλέπω τον κόσμο, κάποτε είχαμε εικόνες ανθρώπων που βοηθούσε ο ένας τον άλλον, μια πόρτα που κρατούσαμε ανοιχτή για να περάσει κάποιος, δεν χρειάζεται να ξεχάσουμε αυτές τις εικόνες, μπορούμε να το εφαρμόζουμε και να τιμούμε, όπως και να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Πολλοί νομίζουν ότι είναι cool να φέρεσαι άσχημα.

Το τραγούδι σας “Angry Again” έγινε ύμνος για αμέτρητους ακροατές. Πώς διαχειριζόσασταν τον θυμό σας όταν ήσασταν νεότερος και πώς τώρα;

Νομίζω ότι και παλιότερα τον διαχειριζόμουν, απλά άφηνα να περάσουν πράγματα. Σήμερα προσπαθώ να είμαι πιο λειτουργικός με ό,τι συμβαίνει, να το κοιτάζω από μια οπτική γωνία όπου θα διαχειρίζομαι τα πάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δεν ζήτησα να με υπολήπτονται, αλλά υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι, μικροί σε ηλικία, που το κάνουν, δεν θέλω, λοιπόν, να είμαι κακή επιρροή για τους μικρούς κιθαρίστες. Αν συναντούσα έναν 9χρονο κιθαρίστα που είχε στον τοίχο του αφίσα του παλιού Dave, με το τσιγάρο και όλα αυτά, θα πέθαινα. Θα αναστατωνόμουν, αλλά αυτά ήταν τα ρίσκα που θα αντιμετώπιζα όντας δημόσιο πρόσωπο, σήμερα απλώς θέλω να είμαι σίγουρος ότι δεν θα κάνω μια σειρά από ανόητα πράγματα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που σας δημιούργησε η διασημότητα; Πώς διαχειρίζεστε τη φήμη και την αναγνώριση στην καθημερινή σας ζωή;

Η ιδιωτικότητα είναι λιγάκι δύσκολη μερικές φορές, μου αρέσει να βλέπω τους fans μας, το πρόβλημα είναι ότι όλοι διαθέτουν κινητό που εκτός από τηλέφωνο λειτουργεί και σαν κάμερα. Αυτό σημαίνει ότι πάντοτε κάποιος θα φωτογραφίζει κάποιον άλλον, εμένα και την παρέα μου ή εγώ άλλους. Είναι λίγο ανεξέλεγκτο όλο αυτό, να πιστεύει ο κόσμος ότι τους ανήκουν οι εικόνες μας, ότι μπορούν να μας τραβήξουν φωτογραφία. Μερικές φορές ρωτούν αν μπορούν να σε βγάλουν φωτογραφία, έχει τύχει να είμαι στη βόλτα μου, ή να είμαι χάλια ιδρωμένος, να έχω μόλις τελειώσει τη γυμναστική μου, να έχω μόλις κατέβει από τη σκηνή, να ζητώ χρόνο για να κάνω ένα γρήγορο ντους και να μην είναι τα μαλλιά μου βρεγμένα, και παρόλα αυτά να σου λένε «δεν πειράζει, όπως είσαι». Τέλος πάντων, οι fans ξέρουν ότι τους αγαπώ.

Πώς βλέπετε τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στη μουσική βιομηχανία; Σας αφορά ή όχι; Πώς φαντάζεστε το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας τα επόμενα χρόνια, και τι ρόλο πιστεύετε ότι θα παίξει η τεχνολογία;

Δεν το θεωρώ εξέλιξη, είναι όπως όλα τα υπόλοιπα που έχουν συμβεί, κάποτε λέγανε ότι το rock n roll θα πεθάνει και όπως βλέπετε οι Rolling Stones παραμένουν δύναμη, όλα σχετικά είναι, όπως βλέπετε γεμίζουν τα στάδια ακόμα, τα σπάνε, για να το κάνουν τόσα χρόνια κάτι υπάρχει εκεί, ας ελπίσουμε ότι, όταν οι άνθρωποι λένε τέτοια πράγματα, έχουν κάτι να τα υποστηρίξουν.

Ποιο τραγούδι των Megadeth έχει τη μεγαλύτερη συναισθηματική αξία για εσάς;

Δημήτρη, αδελφέ, αλλάζει διαρκώς, ξανά και ξανά. Δεν ξέρω. Είχαμε μερικά τραγούδια στο set list, αλλάζουμε το set list τώρα, αυτό είναι εφικτό εξαιτίας του Teemu (σ.σ. Teemu Mäntysaari, ο νέος κιθαρίστας της μπάντας) και έτσι μαθαίνουμε κάποια νέα τραγούδια, προηγούμενοι κιθαρίστες ήταν πολύ ικανοί στο να παίζουν παλιά κομμάτια από τον κατάλογό μας, δεν ξέρω γιατί δεν το κάναμε αυτό, φαντάζομαι ο βασικός λόγος ήταν εξαιτίας της φωνής μου, όμως έχω ξεκινήσει πολύ σοβαρά μαθήματα φωνητικής, με καθηγητή που με βοηθάει πάρα πολύ να ανακτήσω τη φωνή μου. Επειδή ο καρκίνος που είχα ήταν στις φωνητικές χορδές, και πριν από αυτό, η μεταλλική πλάκα που έχω στο λαιμό μου ακουμπά στις φωνητικές μου χορδές, οπότε δεν θα μπορούσε να είναι σε χειρότερη θέση.

Το παίξιμό σας υπήρξε αναμφίβολα ένα κρίσιμο στοιχείο για να γίνουν οι Megadeth η μπάντα που είναι. Πώς διατηρείτε την τεχνική σας σήμερα και με ακρίβεια όλα αυτά τα χρόνια;

Πιστεύω επειδή θέλω να είμαι ο καλύτερος και γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν πολλοί εκεί έξω να κάνουν αυτό που κάνω, είναι πραγματικά εύκολο να κοκορεύεσαι γι’ αυτό, αλλά δεν ξέρω, υπάρχουν τόσοι σπουδαίοι κιθαρίστες εκεί έξω, που απλώς εύχομαι ο κόσμος να τους δώσει όλη την προσοχή που τους αξίζει. Αν υπάρχουν εκεί έξω αυτοί που παίζουν ό,τι κι εγώ, που τραγουδούν ό,τι κι εγώ, ας τους ρίξουμε μια ματιά. Θα ήταν ωραίο να βλέπαμε τέτοια συγκροτήματα.

Ποιες ιδιότητες φτιάχνουν έναν καλό κιθαρίστα;

Πιθανότατα γνωρίζοντας όλο το «μπράτσο» της κιθάρας, γνωρίζοντας πώς να κάνεις συγχορδίες και διαφορετικούς τρόπους εκεί, έτσι ώστε να μην κάνεις συγχορδίες μόνο στη μία πλευρά του «μπράτσου», νομίζω ότι πολλοί κιθαρίστες κάνουν ανοιχτές συγχορδίες, ή κάνουν μερικές πίσω συγχορδίες, και δεν μαθαίνουν πώς να κάνουν συγχορδίες με τον riff τρόπο, ή να το κάνουν με τον τρόπο του Hendrix, ή να το κάνουν με τον τρόπο του heavy metal, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να κάνεις riffs χρησιμοποιώντας διαφορετικές προσεγγίσεις, για διαφορετικές συγχορδίες. 

Τι θα λέγατε σε έναν 17χρονο που θέλει να αρχίσει να παίζει κιθάρα;

Θα του έλεγα να αγοράσει μία «άνετη» κιθάρα, μία κιθάρα δηλαδή που θα νιώθει άνετα όταν παίζει. Δεν έχει καμία σημασία να είναι ακριβή, δεν έχει καμία σημασία να είναι όμορφη, και να μην ακούσει κανέναν που θα του πει κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια, θα του έλεγα να ξεκινήσει να παίζει τραγούδια που του αρέσουν, δεν χρειάζεται να ακούσει το πιο δύσκολο τραγούδι που έχει υπάρξει ποτέ, δεν χρειάζεται να πει «θα μάθω το “Holy Wars”», δηλαδή θα με εντυπωσίαζε πιο πολύ αν έλεγε «μαθαίνω το “Symphony of Destruction” και μετά το “Angry Again” και μετά θα φτάσω στο “Holy Wars”», εκεί θα σκεφτόμουν ότι αυτό είναι πραγματικά έξυπνο. Αυτά θα έλεγα, να κινηθεί σταδιακά, δηλαδή αν πάει πέρα από τις δεξιότητές του, αυτό θα γυρίσει πίσω.

Αν ο 17χρονος εαυτός σας μπορούσε να σας δει τώρα, τι θα σκεφτόταν; Και τι σκέφτεστε εσείς γι’ αυτόν;

Αν με έβλεπε ο 17χρονος εαυτός μου, πιθανότατα θα σκεφτόταν ότι φαίνεται ότι έχω μια τέλεια ζωή. Αλλά κι εγώ το ίδιο θα τον ρωτούσα!

Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

Θα μπορούσε, θα λυπόμουν πολύ αν ήξερα ότι η μουσική θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ποτέ με κακό τρόπο. Πολλές φορές η μουσική χρησιμοποιείται ως background σε ταινίες, σε τηλεοπτικά σόου, σε διαφορετικές σκηνές, μερικές φορές οι άνθρωποι διασκεδάζουν και υπάρχει αγάπη, και άλλες φορές υπάρχουν τσακωμοί και οργή και θυμός και τέτοια πράγματα, εφόσον η μπάντα που χρησιμοποιείται γνωρίζει ότι το υλικό της χρησιμοποιείται για τέτοιου είδους πράγματα και είναι εντάξει με αυτό, τότε ας είναι έτσι. Δεν θα ήθελα η μουσική μου να χρησιμοποιηθεί ως προπαγάνδα, είναι το μόνο πράγμα που δεν είμαι εντάξει με αυτό.