Σαν σήμερα, πέθανε η βασίλισσα της disco Donna Summer

Σαν σήμερα στις 17 Μαΐου 2012, η Donna Summer αφήνει την τελευταία της πνοή σε ηλικία 63 ετών στο σπίτι της στη Φλόριντα από καρκίνο των πνευμόνων. Ούσα η ίδια μη-καπνίστρια, πίστευε ότι ο καρκίνος προκλήθηκε από εισπνοή τοξικών αερίων και σκόνης μετά τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Η ίδια βρισκόταν στο διαμέρισμα της κοντά στο «σημείο μηδέν» όταν πραγματοποιήθηκε η επίθεση.

Donna Summer: Πρόδρομος της techno και house μουσικής

«I love to love you baby…» τραγούδησε η Donna Summer το 1975, εκκινώντας ουσιαστικά μόνη της την τρέλα της ντίσκο. Ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια της σήμερα, το κομμάτι προκάλεσε σκάνδαλο κατά την αρχική του κυκλοφορία. Πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αρνήθηκαν να το παίξουν, όχι λόγω της μεγάλης διάρκειάς του που ξεπερνούσε τα 16 λεπτά, αλλά λόγω της σεξουαλικής φύσης του τραγουδιού στο οποίο η Summer μιμείται (23 φορές σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις) τον ήχο ενός οργασμού.

Το τραγούδι, που έγραψε ο βετεράνος παραγωγός Giorgio Moroder, έγινε παγκόσμια επιτυχία. Το Rock and Roll Hall of Fame τοποθέτησε το κομμάτι στη λίστα με τα 500 τραγούδια που διαμόρφωσαν το rock and roll και ακόμη και το ινστιτούτο Goethe της Γερμανίας αναγνώρισε την πρωτοποριακή του φύση, ονομάζοντάς του ως πρόδρομο της techno και της house μουσικής.

Αλλά, ενώ το τραγούδι εκτόξευσε τη Donna Summer σε διεθνή φήμη, τα πρώτα της βήματα ήταν πιο ταπεινά. Γεννημένη LaDonna Adrian Gaines στις 31 Δεκεμβρίου 1948 στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης από πατέρα χασάπη και μητέρα εργάτρια σε εργοστάσιο, ήταν πάντα μια δεινή τραγουδίστρια από πολύ μικρή ηλικία. Όπως θυμάται αργότερα η μητέρα της, «κυριολεκτικά αγαπούσε να τραγουδάει. Τραγουδούσε για πρωινό, για μεσημεριανό και για δείπνο».

Το ξεκίνημα της καριέρας της στη Γερμανία

Αφού ξεκίνησε σε μια τοπική χορωδία γκόσπελ, στα 17 της η Summer είχε παρατήσει το σχολείο και ήταν επικεφαλής του ψυχεδελικού ροκ συγκροτήματος Crow, αφού είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμαθε ότι γίνονταν οντισιόν για τη γερμανική εκδοχή του μιούζικαλ «Hair». Έκανε αίτηση και στις 24 Οκτωβρίου 1968 η 19χρονη Summer βρέθηκε στη σκηνή του Μονάχου. Το πρώτο της σινγκλ, που βγήκε από το σόου και κυκλοφόρησε με το όνομα Donna Gaines, ήταν το «Aquarius».

Περιόδευσε στην Ευρώπη και συμμετείχε και σε άλλα μιούζικαλ όπως το «Show Boat» και το «Porgy and Bess» και στην πορεία γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο, τον Αυστριακό οδοντίατρο Helmuth Sommer, από τον οποίο πήρε το καλλιτεχνικό της όνομα.

Το 1973 ήταν ένα σημείο καμπής στην καριέρα της όταν γνώρισε τους παραγωγούς και τραγουδοποιούς Giorgio Moroder και Pete Bellotte. Στο στούντιο τους στο Μόναχο έγραψαν μουσική ιστορία το 1977 όταν ηχογράφησαν την κλασική ντίσκο επιτυχία «I Feel Love». Η ιστορία λέει ότι ο David Bowie, ο οποίος ηχογραφούσε στο Βερολίνο εκείνη την εποχή, ξαφνιάστηκε μια μέρα όταν ο Iggy Pop μπήκε στο στούντιο λέγοντας «έχω ακούσει τον ήχο του μέλλοντος», πριν παίξει το σινγκλ.

Μετά από παρότρυνση του επικεφαλής της Casablanca Records, Neil Bogart, η Summer επέστρεψε στις ΗΠΑ το 1976. Το άλμπουμ της «Bad Girls» του 1979 θεωρείται γενικά ως η καλλιτεχνική και εμπορική κορύφωση του ήχου της ντίσκο της Summer και έγινε το απόλυτο άλμπουμ για μια ολόκληρη γενιά. Η Summer ήταν η πρώτη σόλο καλλιτέχνης που είχε τέσσερα νούμερο ένα σινγκλ σε διάστημα ενός έτους και το 1980 ήταν η πιο επιτυχημένη γυναίκα καλλιτέχνης στην Αμερική.

Η δεκαετία του 1980 και η αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας

Ωστόσο, τη δεκαετία του 1980 η καριέρα της άρχισε να φθίνει. Ενώ συνέχισε να κάνει μεγάλες επιτυχίες, πίσω από τις κάμερες είχε αναπτύξει εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και υπέφερε από κατάθλιψη, εν μέρει λόγω διαφωνίας με την εταιρεία της Casablanca, η οποία ήθελε να παραμείνει στη δοκιμασμένη φόρμουλα της ντίσκο ενώ η ίδια η Summer ήθελε να ξεφύγει σε άλλα είδη. Ακολούθησε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Summer, τότε μια αναγεννημένη Χριστιανή, φέρεται να είχε πει ότι το AIDS ήταν η τιμωρία του Θεού για τον ανήθικο τρόπο ζωής των ομοφυλοφίλων. Οι δηλώσεις της, την αποξένωσαν από τη μεγάλη βάση των ομοφυλόφιλων θαυμαστών της, ενώ χιλιάδες άλμπουμ της επιστράφηκαν στη δισκογραφική της εταιρεία. Δημόσια η Summer αρνήθηκε ότι έκανε ποτέ ένα τέτοιο σχόλιο και σε μια ανοιχτή επιστολή προς την ομάδα εκστρατείας για το AIDS, ACT UP είπε ότι το θέμα ήταν «μια τρομερή παρεξήγηση… αν σας προκάλεσα πόνο, συγχωρέστε με».

Μόλις η σκόνη είχε καταλαγιάσει, η Summer αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και στο χόμπι της με τη ζωγραφική. Μαζί με τον δεύτερο σύζυγό της Bruce Sudano απέκτησε τρεις κόρες. Ωστόσο, η μουσική παρέμενε πάντα η μεγάλη της αγάπη. Το 2009 η Summer επέστρεψε στη σκηνή για μια sold-out σόλο συναυλία στο Βερολίνο. Έξι μήνες αργότερα εμφανίστηκε στο Όσλο με αφορμή την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Ο θάνατος ενός θρύλου

Η Donna Summer πέθανε στο σπίτι της στη Φλόριντα στις 17 Μαΐου 2012, σε ηλικία 63 ετών. Μετά τον θάνατό της, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της show business της απέδωσαν φόρο τιμής. O παραγωγός Quincy Jones είπε ότι η φωνή της «ήταν ο χτύπος της καρδιάς και το soundtrack μιας δεκαετίας», ενώ η σταρ της κάντρι Dolly Parton είχε δηλώσει: «Η Donna ήταν μια από τις μεγαλύτερες φωνές όλων των εποχών». Η Aretha Franklin την ανέφερε ως «μια καλή ερμηνεύτρια και πολύ ωραίο άτομο» και η ηθοποιός Liza Minnelli την αποκάλεσε, όπως πολλοί, «Βασίλισσα της Ντίσκο».

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Donna Summer πούλησε περισσότερα από 130 εκατομμύρια άλμπουμ, κέρδισε πέντε Grammys, κυκλοφόρησε τρία συνεχόμενα πλατινένια άλμπουμ και κέρδισε ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.

Η Beyoncé είχε γράψει για τον θάνατο της Summer : «Η Donna Summer έγραψε μουσική που με συγκίνησε τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά ώστε να σηκωθώ και να χορέψω. Άκουγες πάντα το δυνατό πάθος στη φωνή της. Ήταν κάτι παραπάνω από βασίλισσα της ντίσκο για την οποία έγινε γνωστή. Ήταν μια ειλικρινής και προικισμένη τραγουδίστρια με ένα άψογο ταλέντο. Άγγιξε πολλές γενιές και δυστυχώς θα μας λείψει».

Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει: «Η Μισέλ και εγώ λυπηθήκαμε όταν μάθαμε για τον θάνατο της Donna Summer. Πέντε φορές νικήτρια των βραβείων Grammy, η Donna ήταν πραγματικά η βασίλισσα της ντίσκο. Η φωνή της είναι αξέχαστη και η μουσική βιομηχανία έχασε πολύ νωρίς έναν θρύλο».

Σύμφωνα με τον τραγουδιστή Marc Almond, η συνεργασία της Summer με τον παραγωγό Giorgio Moroder «άλλαξε το πρόσωπο της μουσικής». Η Summer ήταν η πρώτη καλλιτέχνης που είχε τρία συνεχόμενα διπλά άλμπουμ στο Νο. 1 chart του Billboard: «Live and More», «Bad Girls» και «On the Radio: Greatest Hits Volumes I & II».

Diva De Tutte Dive: Η πρώτη αληθινή ντίβα της σύγχρονης ποπ εποχής.

Η Donna Summer έγινε πολιτιστικό σύμβολο και η εξέχουσα θέση της στα χορευτικά charts, για τα οποία κέρδισε τον τίτλο της βασίλισσας της ντίσκο, την έκανε όχι μόνο μια από τις καθοριστικές φωνές εκείνης της εποχής, αλλά ήταν βασική επιρροή για καλλιτέχνες της ποπ από τη Madonna έως την Beyoncé.

Σε αντίθεση με άλλους σταρ της ντίσκο που «χάθηκαν» όταν η μουσική έγινε λιγότερο δημοφιλής στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Summer μπόρεσε να εξελιχθεί πέρα ​​από το είδος και να συνδυάσει ποπ και ροκ ήχους. Είχε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της τη δεκαετία του 1980 με το «She Works Hard For the Money», που έγινε άλλος ένας ύμνος, αυτή τη φορά για τα δικαιώματα των γυναικών.

Η Donna Summer ήταν η πρώτη μαύρη γυναίκα που προτάθηκε για το βραβείο MTV Video Music Awards. Παρέμεινε στα Billboard Dance/Club Play Songs charts καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας της και είχε 16 νούμερο ένα σινγκλς. Με το τελευταίο της στούντιο άλμπουμ, «Crayons» του 2008, κέρδισε τρεις Νο. 1 επιτυχίες με τα «I'm a Fire», «Stamp Your Feet» και «Fame (The Game)».

Το Rock and Roll Hall of Fame την ονόμασε «Diva De Tutte Dive», η πρώτη αληθινή ντίβα της σύγχρονης ποπ εποχής.