Η συναυλία των Scorpions με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στο Καλλιμάρμαρο, τον Ιούλιο του 2018, και το καλοκαιρινό live στο ΟΑΚΑ με τον Alice Cooper.
Με τον τραυματισμό του ανέκαθεν χαμογελαστού Matthias Jabs και τις τρεις πρώτες ημερομηνίες του ευρωπαϊκού σκέλους της παγκόσμιας περιοδείας των Scorpions να αναβάλλονται προ μηνός, η ψυχή των αμετανόητων οπαδών τους πήγε προς στιγμήν στην Κούλουρη. Δηλαδή στη Σαλαμίνα για όσους δεν γνωρίζουν τη λεπτομέρεια αυτή. Να όμως που οι πιο πρόσφατες φωτογραφίες της επίσημης σελίδας του σχήματος στο facebook θέλουν τον γαλανομάτη κιθαρισταρά ξανά ακμαίο επί σκηνής του The Rock Fest της Φινλανδίας. Όλα καλά. Προσμένοντας την προσεχή μεγαλειώδη εμφάνιση του κουιντέτου παρέα με τον Alice Cooper στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 6 Ιουλίου, πάμε μια βόλτα πίσω τέσσερα χρόνια ώστε να θυμηθούμε την τελευταία τους εν Ελλάδι μεγαλεπήβολη παράσταση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στο Παναθηναϊκό Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Δηλαδή στο προηγούμενο σκαλί της αέναα ανοδικής τους πορείας στη χώρα μας από το 1990 που πρωτόρθανε στα μέρη μας, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Στο κεφαλόσκαλο λοιπόν η επερχόμενη στο Ο.Α.Κ.Α. Πιο πάνω, εδώ, δεν έχει!
Όντας επιτετραμμένος του «Xinhua» (Κινέζικο Πρακτορείο Ειδήσεων) και της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», ήμουν από πολύ νωρίς στο στάδιο γεμάτος περιέργεια για το τι μέλλει γενέσθαι. Και τούτο γιατί ήμουν από κείνους που κυριολεκτικά ενθουσιάστηκαν με το “Moment Of Glory” που ήθελε το 2000 την κορυφαία Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου να εξάρει τις διαχρονικές ριφάρες του αστείρευτου Rudolf Schenker.
Κόντρα στα απαξιωτικά σχόλια που συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια τους γερμανούς rockers και αφορούν στην (όντως) ανακόλουθη μανία τους να ονομάζουν αποχαιρετιστήριες τις περιοδείες τους όντας διαρκώς επανερχόμενοι, τα όσα έχουν προσφέρει συνολικά τούτοι οι hard & heavy rockers είναι ντε φάκτο μοναδικά! Στο κάτω-κάτω, είναι αυτή καθαυτή η αρρώστια τους να εκτίθενται επί σκηνής απολαμβάνοντας το ζωοποιό μας χειροκρότημα που τους ωθεί να αναβάλουν διαρκώς την άχαρη... συνταξιοδότηση. Και από τη στιγμή που στέκουν ακόμη α-ξ-ι-ο-π-ρ-ε-π-έ-σ-τ-α-τ-ο-ι έως και ανατριχιαστικοί κάποιες βραδιές, ποιος ακριβώς έχει δουλειά να τους το στερήσει; Ουδείς υποστηρίζω εγώ!
Φωτορεπορτάζ Scorpions και Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Παναθηναϊκό Καλλιμάρμαρο Στάδιο, Αθήνα, 16 Ιουλίου 2018
Κατάμεστο το Καλλιμάρμαρο παρακαλώ για του λόγου το αληθές. Κι αν κάθε προσδοκία να βιώσουμε ένα άτυπο δεύτερο μέρος του “Moment Of Glory” ήταν μικρή από κάθε άποψη εν τω μέσω διεθνούς περιοδείας της οποίας μόνο η Αθηναϊκή στάση συνοδευόταν από κλασικά όργανα, η επίσημη ανακοίνωση του προγράμματος από τη διοργάνωση μέρες πριν τη συναυλία ήρθε να επιβεβαιώσει πως η Κρατική μας Ορχήστρα θα άνοιγε την αυλαία και στη συνέχεια θα ακολουθούσε ένα «κανονικό» δίωρο σόου της μπάντας.
Η μοναδική συνύπαρξη των δυο ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Έτσι πράγματι μετά τα σαρανταπέντε λεπτά διασκευασμένων συνθέσεων με συμφωνική ενορχήστρωση, ο γεννήτορας της φημισμένης ριφάρας του “Hurricane 2000”, ο απέθαντος Rudolf, χόρεψε στα μετόπισθεν παρέα με την αχώριστη Gibson Flying-V. Τζουρίτσα σένια.
Ήταν δέκα παρά δέκα όταν οι Scorpions βγήκαν μπροστά μας έχοντας για πρώτη φορά στη χώρα μας στο υπερυψωμένο βάθρο των τυμπάνων τον προσφιλέστατο και κατά το ήμισυ συμπατριώτη μας Mikkey Dee. Οι μεταλλάδες πίνουμε νερό στο όνομά του όχι μόνο για την μακροχρόνια θητεία του στους θρυλικούς Motorhead, μα και για όσα μαγικά έχει κάνει με τον King Diamond. Και να που ακόμη και με το εισαγωγικό “Going Out With Α Bang” φάνηκε πως ο μάστορας των τεταμένων δερμάτων ήρθε για να μπουστάρει καίρια τους βετεράνους, αναδύοντας απίστευτη ενέργεια στα μετόπισθεν, δίχως να σπάει μπουκάλια στην κεφάλα του!
Στο κλασικό και λατρεμένο “Is There Anybody There?” άρχισα να τραγουδώ. Στο “The Zoo” να μοιάζω με έφηβο. Και στο “Coast To Coast” σπάσανε τα άλατα του αυχένα. Έτσι με πήγε ως το αναμενόμενο “Wind Οf Change” με λίγα λόγια, αφού εκεί ανέκαθεν «ξεκουράζομαι» ως μπουχτισμένος από τις ερτζιανές επαναλήψεις που έχω υποστεί εδώ και δεκαετίες, όσο κι αν αυτό το (για μένα γλυκανάλατο) άσμα τους έκανε κυριολεκτικά παγκόσμιους... Ως που μετά το συμπαθέστατο “Tease Me Please Me”, το άκουσμα του “Overkill” των Motörhead με ήθελε με γουρλωμένα τα μάτια να κοιτώ τον Mikkey να τα σπάει όπως εκείνος ξέρει.
Τα πολυπλατινένια άσματα “Blackout”, “Big City Nights”, “Still Lovin’ You” και “Rock You Like A Hurricane” συμπλήρωσαν άρτια τα εκατό λεπτά ψυχαγωγίας έτσι που η δημοφιλία τούτης της αγέρωχης μπάντας είναι πλέον γνωστή και... στα μάρμαρα! Λίγες μερούλες μείνανε μονάχα. Και πάμε για νέο ολυμπιακό ρεκόρ!
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
