Κωνσταντίνα: Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο

Το 1989, εκεί που δύει η πρώτη τετραετία του Ανδρέα Παπανδρέου, ένα ρεύμα οριενταλισμού φυσάει στη χώρα. Ένα μεγάλο εκδρομικό κύμα επιλέγει για προορισμό του την Αίγυπτο, κι όσο πάει και μεγαλώνει. Είναι η πρώτη σε ζήτηση χειμερινή εκδρομή. «Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες» που λέει και το τραγούδι. Ο Σαράντης Αλιβιζάτος, διακεκριμένος στιχουργός, γράφει έναν στίχο που φωτογραφίζει αυτό το ρεύμα μέσα από μια ερωτική απογοήτευση και ο Παναγιώτης Μαθιέλλης, ο άνθρωπος πίσω από τα τραγούδια της Κωνσταντίνας, το μελοποιεί εύστοχα. Τίτλος «Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο». Το αγαπάμε όλοι. Μυρίζει χιτ!

Στο στούντιο πήγαν όλα κατ’ευχήν. Είναι ο πέμπτος προσωπικός της δίσκος και ο τέταρτος στη Λύρα. Κανονίζουμε να της γίνει ένα αφιέρωμα στην εκπομπή Mega Star. Ο καλός χρονισμός μιας κυκλοφορίας. Τέσσερα βίντεο και μια συνέντευξη.

Η εκτέλεση του αφιερώματος όμως είχε πολλές αστοχίες και οι δημιουργοί και η καλλιτέχνης είναι δυσαρεστημένοι. Συμβούλια, αναταραχή, παρεξηγήσεις. Ο γόρδιος δεσμός κόβεται. Θα αναθέσουμε σε άλλον σκηνοθέτη το κλιπ. Ο σερ των βίντεο κλιπ, ο Νίκος Σούλης, αποδέχεται την πρόταση και θα το σκηνοθετήσει. Θα πάρει και τον Κώστα Σταμούλη, διευθυντή φωτογραφίας. Οι ουρανοί ανοίγουν και μαζί ανοίγουν και οι πόρτες για να γίνει το καλύτερο.

Η αιγυπτιακές αερογραμμές προσφέρουν τα εισιτήρια και τη διαμονή στο Χίλτον του Καΐρου. Το υπουργείο Τουρισμού της Αιγύπτου δίνει πούλμαν και freepass για τους αρχαιολογικούς χώρους και ένα ελληνικό εβδομαδιαίο περιοδικό κάνει διαγωνισμό «Με την Κωνσταντίνα στο Κάιρο». Έπαθλο μια τετραήμερη εκδρομή για έξι ζευγάρια. Είμαι ο Αιγυπτιώτης της ομάδας και αναλαμβάνω, εκτός από τα χρέη της οργάνωσης παραγωγής του εγχειρήματος, και τα χρέη του διερμηνέα. Έχω τρακ γιατί από το ‘67 που έφυγα δεν είχα ξαναπάει. 22 χρόνια απών.

Το βράδυ στο Ελληνικό μάς μετράω. 13 άτομα. Ρωτάω το συνεργείο αν έφεραν cd. Και βέβαια δεν έφεραν κι έχουν για την αναπαραγωγή του ήχου ένα κασετόφωνο. Χωρίς κασέτα. Δεν με πιάνει το εγκεφαλικό γιατί έχω εμπιστοσύνη στις πωλήσεις της Λύρας. Βρίσκω την κασέτα στο δισκάδικο του αεροδρομίου, που κλείνει εκείνη την ώρα.

Επιβίβαση. Ο Σούλης έχει πάρει την κάμερα και τραβάει. Τον καθίζουν ευγενικά και τον «δένουν». Πριν προσγειωθούμε παίρνει άδεια και μπαίνει στο πιλοτήριο. Τραβάει. Προσγείωση κι ο Νίκος τραβάει πίσω από τον πιλότο. Οι αλησμόνητες μυρωδιές του Καΐρου μπαίνουν με το που ανοίγει η πόρτα. Μας υποδέχονται από τον Τουρισμό με δωράκια και μας πηγαίνουν στο ξενοδοχείο. Είναι αργά, το λέει κι ο μουεζίνης. Το πρόγραμμα για αύριο λέει πυραμίδες. Πρωϊνό και γραμμή για τις πυραμίδες. Σύσταση πρώτη. Δεν δίνουμε «μπαξίσι» σε κανένα. Ο Σούλης συγκινείται από τα «αραπάκια» και λυγίζει και δίνει νόμισμα σε ένα. Έχουμε πλέον 30-50 μικρά που μας ακολουθούν σε κάθε μας κίνηση. Μια μικρή αγέλη που ζητάει από χρήματα μέχρι τσιγάρα ή έστω μια καραμέλα. Η Κωνσταντίνα είναι μαγεμένη και κάνει αγώνα για να είναι συγκεντρωμένη στο γύρισμα. Οι εντυπώσεις είναι πρωτόγνωρες. Και σαν σε ταινία, ένας καβαλάρης πλησιάζει τον Σούλη και του προτείνει ένα σημείο, μέσα στην έρημο που φαίνονται πέντε οι πυραμίδες. Ο Νίκος είναι ανοιχτός στις περιπέτειες. Ανεβαίνει στο άλογο, δικάβαλο. Με το ξεκίνημα όμως πέφτει. Τη γλυτώσαμε φτηνά κι εκείνος με ένα μαύρισμα στα οπίσθια. Ο καβαλάρης όμως είχε δίκιο και το γύρισμα μεταφέρεται εκεί. Η Κωνσταντίνα σε μια άμαξα και πίσω της οι πέντε πυραμίδες. Προλαβαίνουμε και τη Σφίγγα. Τα αραβικά μου ζωντανεύουν στη γλώσσα μου πριν τα σκεφτώ. Το βράδυ είμαστε προσκεκλημένοι στο ξενοδοχείο σε τουριστικό show «Cairo by Night». Εκεί βλέπουμε, μεταξύ άλλων, ένα εξαμελές μπαλέτο που χορεύει λαϊκούς χορούς.

Το μπαλέτο αρέσει σε όλους μας και τους κάνουμε πρόταση. Τελειώνοντας την παράσταση, μας παραχωρούν τον χώρο του κλαμπ και κάνουμε γύρισμα με το μπαλέτο. Ο χορογράφος, με την καλοσύνη και την ευγένεια του ανατολίτη, στήνει νέα χορογραφία για το τραγούδι μας. Όλα του γάμου δύσκολα και η κασέτα σβήνεται στα οκτώ πρώτα μέτρα της εισαγωγής. Δεν μας σταματάει τίποτα. Ακούω τη σβησμένη κασέτα και τραγουδάω για να έχουν μελωδία και ρυθμό. Έχω βρει άκρη και με «μπαξίσι» μπορούν να μας ανοίξουν τον χώρο μπροστά στις 3 πυραμίδες και να κάνουμε νυχτερινό γύρισμα. Κανόνισα να έρθει και μια γεννήτρια για ρεύμα. Θα έρθει και το μπαλέτο. Η «επικίνδυνη αποστολή» είναι έτοιμη. Έρχεται ένα τρίκυκλο με μια γεννήτρια για υπαίθριο καρότσι πώλησης. Το ελληνικό δαιμόνιο όμως δεν το σταματούν οι αναποδιές. Βάζουμε το πούλμαν και 2 ταξί και φωτίζουν τις πυραμίδες. Ανάβουν και τους πολυελαίους που φοράνε στο κεφάλι οι χορευτές και το γύρισμα γίνεται.

Την επομένη θα πάμε στην αγορά. «Χαν Ελ Χαλίλ», η χιλιοτραγουδισμένη αγορά του «Αλ Χαλίλι». Η Κωνσταντίνα γοητευμένη, αλλά και οι Αιγύπτιοι επίσης μαζί της. Ο Σούλης έχει την κάμερα και τραβάει τα πάντα. Όλη η ομάδα κάπου κολλάει, κάπου ψωνίζει κι εγώ να τους κυνηγάω. Υπόσχομαι σε όλους πως θα μας μείνει χρόνος, να έρθουμε σαν επισκέπτες την επομένη. Οι Αιγύπτιοι με θεωρούν «μετανάστη» που γύρισα στα πάτρια. Πιστεύουν και στη λαϊκή δοξασία, που τραγουδάει κι ο Γούναρης στο Κάιρο. «Και όταν πιει νερό του Νείλου με καιρό, θε να ξαναγυρίσει».

Το βράδυ μάς περιμένουν σε μια «Νταχαμπία». Ένα ποταμόπλοιο του Νείλου. Η Κωνσταντίνα μόνη της στο άδειο εστιατόριο, να τη σερβίρουν τέσσερις σερβιτόροι. Μετά στο ακρόπλωρο λικνίζεται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του θεού Ώρου. Τα τελευταία πλάνα.

Την επομένη φεύγουμε το μεσημέρι. Θα πάμε στο «Χαν Ελ Χαλίλ» για ψώνια. Την στιγμή της αναχώρησης διαπιστώνουμε πως χάσαμε τον Κώστα. Στοπ. Ο διευθυντής φωτογραφίας δεν ήρθε. Φεύγουμε. Θα έρθει την επομένη.

Το κλιπ έγινε εντυπωσιακό. Οι πολλαπλές εικόνες που έχει καταγράψει αποτυπώνουν σαν ντοκιμαντέρ το Κάιρο.

Το τραγούδι αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε. Κι εγώ όταν το ακούω και τώρα ακόμα, λέω μέσα μου «Για Σαλάμ»!