Το άλμπουμ «Reprise» του Moby με επανεκτελέσεις τραγουδιών με ακουστικά όργανα, η «Φάρμα των Ζώων» για παιδιά, τα νέα άλμπουμ των Sons Of Kemet και Jungle.
➽ «Δεν ξέρω αν για όλους εσάς είναι δεδομένο αλλά για μένα ο κύριος λόγος ύπαρξης της μουσικής, είναι να μεταφέρει συναισθηματικές καταστάσεις, να συντελεί στο μοίρασμα στοιχείων της ανθρώπινης κατάστασης ανάμεσα σ’ εκείνον που δημιουργεί ήχο κι εκείνον που τον ακούει. Λαχταρώ την απλότητα και την ευαισθησία της ακουστικής και της κλασικής μουσικής», γράφει ο Moby περίπου δύο μήνες πριν κυκλοφορήσει το “Reprise”, το 19ο album του, που περιλαμβάνει ακουστικές και συχνά κλασικότροπες εκδοχές παλαιότερων τραγουδιών του. Η ιδέα για αυτό τον δίσκο ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018, όταν ο Moby συνάντησε τον μαέστρο Gustavo Dudamel στο Walt Disney Concert Hall του Λος Άντζελες, όπου και πρωτοπαίχτηκαν (σχεδόν) με τον τρόπο αυτόν τα τραγούδια του. Το “Reprise” κυκλοφορεί στις 26 Μαΐου και συμμετέχουν πέρα από την Art Orchestra της Βουδαπέστης, ονόματα όπως αυτά των Alice Skye, Amythyst Kiah, Apollo Jane, Darlingside, Deitrick Haddon, Gregory Porter, Jim James, Kris Kristofferson, Luna Li, Mark Lanegan, Mindy Jones, Nataly Dawn, Skylar Grey και Vikingur Olafsson. Προμηνύεται σπουδαία δουλειά, αν κρίνουμε από την εκτέλεση του “Porcelain”…
➽ «Όλα αυτά που λέει τούτη η ιστορία έγιναν στην Αγγλία, αλλά θα μπορούσαν να ’χουν γίνει και στη δική μας χώρα κι οπουδήποτε αλλού στη Γη. Μου τα αφηγήθηκε ένας Άγγλος, ο κύριος Τζορτζ Όργουελ, άνθρωπος δίκαιος και θαρραλέος. Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς μου τα είπε, έτσι θα προσπαθήσω να σας τα διηγηθώ με τα δικά μου λόγια», γράφει ο Μιχάλης Μακρόπουλος στο οπισθόφυλλο της διασκευής του για παιδιά της «Φάρμας των Ζώων» του Τζωρτζ Όργουελ. Μια ιστορία για τη δημοκρατία, την επίγνωση και τη συνειδητότητα που αυτή απαιτεί, ένα ανάγνωσμα που απολαμβάνουν τα παιδιά δύο και τρεις και τέσσερις φορές, πριν αρχίσουν τις ερωτήσεις, τι είναι η δημοκρατία και ποιο είναι το αντίθετό της, τι είναι η επανάσταση, τι σημαίνει ότι κάποιος είναι πιο ίσος από τους άλλους, αν πονάει πιο πολύ να διώχνεις κάποιον ή να φεύγεις εσύ, αν πονάει πιο πολύ να πολεμάς τους εκτός, αυτούς που έρχονται από τον έξω κόσμο ή τους δικούς σου. Εξαιρετική διασκευή από τον Μιχάλη Μακρόπουλο, έξυπνη και ταυτόχρονα τρυφερή εικονογράφηση από τη Θέντα Μιμηλάκη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
➽ Οι Sons Of Kemet του Shabaka Hutchings είναι ένα από τα πιο σημαντικά σχήματα της νέας τάσης της jazz, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο. Μετά το καταπληκτικό “Your Queen Is A Reptile” του 2018, επιστρέφουν και πάλι για την Impulse, με το “Black To The Future” σε πιο προχωρημένο urban ύφος και με τα κλαρινέτα και τα σαξόφωνα του Shabaka σε πρώτο πλάνο. Το “Hustle” δείχνει τις προθέσεις τους!
➽ Το “Déjà Vu” είναι ένα από τα πιο σημαντικά albums του τέλους των sixties και της αρχής των seventies. Ηχογραφήθηκε το 1969 αλλά κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 1970, με τους Crosby, Stills, Nashand Young να δίνουν περιεχόμενο στην έννοια της ψυχεδελικής folk, όπως αυτή αναπτυσσόταν λαμβάνοντας υπ’ όψιν το κίνημα των hippies αλλά και σε κάποια σημεία ξεπερνώντας το. Επανακυκλοφορεί σε box set με demos, διαφορετικές εκτελέσεις τραγουδιών, μερικά ακυκλοφόρητα, βιβλίο με άγνωστες φωτογραφίες και μια αναπάντεχη εκδοχή του “Birds”, που ενώ υπήρχε στο προσωπικό “After The Gold Rush” του Young, εμφανίζεται εδώ με τον Nash να κάνει backing vocals.
➽ Οι First Aid Kit, το σουηδικό ντουέτο κοριτσιών, κυκλοφορεί τώρα υλικό από τις δύο βραδιές στο Royal Dramaten Theatre της Στοκχόλμης, όπου παρουσίασε με τρόπο θεατρικό ένα αφιέρωμα στον Leonard Cohen, που περιλάμβανε τραγούδια, αποσπάσματα από γράμματα και ποιήματα του καναδού μουσικού. Μια σειρά από καλεσμένους, δύο ηθοποιοί, οκταμελής μπάντα, έγχορδα και 20μελής χορωδία παρουσιάζουν ένα πλουσιότατο ακρόαμα, ακόμη κι αν δεν έχουμε την εικόνα των όσων συνέβαιναν επί σκηνής εκείνες τις δύο βραδιές.
Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς
Υ.Γ. Η διάλυση των Daft Punk άφησε μεγάλο κενό. Το “Loving In Stereo” των Jungle προσπαθεί να καλύψει ένα σημαντικό μέρος του, και τα καταφέρνει αν κρίνω από το “Keep Moving”, που αποκάλυψε αυτές τις μέρες η αγγλική μπάντα.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
13°
