Η Κατερίνα Παπαχρήστου επιστρέφει με τους Tango With Lions την Πέμπτη 26 Απριλίου με την επίσημη παρουσίαση του τρίτου κεφαλαίου «The Light» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2018 από την Inner Ear Records. Οι Tango with Lions σχηματίστηκαν το 2007 από την Κat (Κατερίνα Παπαχρήστου), μιανέα μουσικό η οποία ως μπασίστρια και τραγουδίστρια έχει συνεργαστεί με πολλάσυγκροτήματα της αγγλόφωνης indie/alt σκηνής. Ξεκίνησαν σαν μιαμεταβαλλόμενη μουσική κολλεκτίβα και εξελίχθηκαν στη σημερινή σταθερή πλέον σύνθεση των ΤwL. Η δισκογραφική ιστορία ξεκίνησε με το ντεμπούτο album τους, «Verba Time» του 2010 μέσα από το οποίο το κομμάτι «In A Bar» διαθέτει πλέον 21 εκατ. views στο youtube. Της ζητήσαμε να μας εξηγήσει το αστρονομικό αυτό νούμερο για το neofolk κομψοτέχνημα των Tango With Lions και να μοιραστεί μερικές από τις ιστορίες πίσω από το άλμπουμ.
Tι έχει αλλάξει από την εποχή του «Verba Time» 8 χρόνια μετά;
Εχουν αλλάξει αρκετά όσον αφορά στη σύνθεση του συγκροτήματος, που καθορίζεται και από τη διάθεση και την έμπνευση. Το «Verba Time» ήταν ένας ακουστικός δίσκος, τα κομμάτια του οποίου είχαν γραφτεί μέχρι και τρία χρόνια πριν από την κυκλοφορία του. Σταδιακά το songrwiting στράφηκε σε πιο δυναμικές και ηλεκτρισμένες ατμόσφαιρες και έτσι δημιουργήθηκε ένα full band σχήμα, το οποίο διατηρείται μέχρι και σήμερα με μικρές αλλαγές στα μέλη. Οι τίτλοι των δίσκων πάντα εκφράζουν τον στόχο που εμπεριέχουν. Από την ανάγκη για έκφραση και άρθρωση συναισθημάτων (Verba Time), σε έναν μεγάλο περίπατο για κάτι πιο ολοκληρωμένο -και για την full band και προσωπικά- (A Long Walk), στην αναζήτηση τρόπων διαφυγής απ’ το σκοτάδι (The Light).
Tι ακριβώς συνέβη με το βίντεο του «In A Bar» που έχει φτάσει 31 εκατ. views; Ακούγεται σαν την εκδίκηση του καλού σε μια εποχή αποθέωσης του κενού. Ποια είναι η ιστορία του κομματιού, πως γράφτηκε και τι είναι αυτό πιστεύεις που οδήγησε σε αυτά τα views.
Το «In A Bar» γράφτηκε το καλοκαίρι του 2007, αρχικά σε κιθάρα. Λίγες εβδομάδες μετά το δοκίμασα στο πιάνο και τελικά το ηχογράφησα έτσι. Η ιστορία του είναι αυτό που λέει, ίσως είναι το μόνο τραγούδι στο οποίο κυριολεκτώ στιχουργικά! Μοναχική διάθεση, η πόλη ήταν άδεια και είχα ανάγκη να παρατηρήσω τους ανθρώπους σε ένα μπαρ. Την διασκέδαση ή την προσποιητή καλοπέραση που βλέπουμε συχνά στα νυχτοπερπατήματα. Δεν ξέρω πώς άρχισε να αποκτά τόσα views, ίσως και ο τίτλος του να βοήθησε!
Και το πρόσφατο «The Light» ακολουθεί την σειρά των δύο προηγούμενων μουσικών σου βιβλίων αποτελούμενα από ιστορίες- τραγούδια. Mε τη λογική ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ. Τι ενέπνευσε τα 9 αυτά μικρά κεφάλαια του «Light»;
Δημιουργήθηκε μέσα σε μια συναισθηματικά ταραχώδη περίοδο και οι ιστορίες του περιγράφουν μια πάλη ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως. Πολύ ιδιαίτερα και καθοριστικά βιώματα με βύθισαν σε πρωτόγνωρα συναισθήματα και σε μια κυκλοθυμία απ’ όπου η μόνη διέξοδος ήταν η μουσική. Ιστορίες αποχωρισμού, πόθου και απώλειας, μηδενισμός, σκοτάδι και εξάρσεις χαράς, όλα συνυπάρχουν μέσα στον δίσκο σε μορφή τραγουδιού, με την ίδια κυκλοθυμία -υφολογικά- μέσα από την οποία δημιουργήθηκαν!
Στο «The Light» άκουσα μεταξύ άλλων απόηχο από την αισθητική ονομάτων όπως οι sigur ros, velvet underground, Emily Haines & The Soft Skeleton. Διαφορετικές εποχές, διαφορετικός ήχος που δείχνουν τη διευρυμένη κλίμακα στην οποία κινείσαι με υπόβαθρο μια ονειρική ροκ φόρμα. Πόσο σημαντική είναι για σένα αυτή η ελευθερία;
Καταρχάς, ευχαριστώ για τις όμορφες αναφορές! Είναι πολύ σημαντική η ελευθερία για μένα στη μουσική. Όταν γράφω ένα τραγούδι, είτε ξεκινάω από τους στίχους είτε από μια μελωδία, αυτό που με οδηγεί είναι ο συναισθηματικός απόηχος ενός βιώματος, που την στιγμή της δημιουργίας μετουσιώνεται σε ένα νέο συναίσθημα πάθους για μένα: πάθος να αποτυπώσω αυτό το βίωμα όσο πιο σαφώς γίνεται, με ένα τόσο αφαιρετικό μέσο όπως η μουσική. Αυτό για μένα προσωπικά χρειάζεται αποκοπή από φραγμούς και πιέσεις για να πραγματοποιηθεί.
Πότε αποφάσισες ότι η μουσική είναι αυτό που θέλεις να κάνεις, τι δυσκολίες έχεις συναντήσει στην πορεία του δικού σου μουσικού long walk και πως βλέπεις το μέλλον;
Είχα αποφασίσει από μικρή ότι η μουσική είναι αυτό που πάντα θα με εκφράζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο κάνω στη ζωή μου. Η πορεία ήταν μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα, ξεκινώντας από μπασίστρια σε indie μπάντες και καταλήγοντας στην επιθυμία να δημιουργήσω τη δική μου μουσική και τους TwL. Δυσκολίες έχω συναντήσει περισσότερο στην διοργάνωση συναυλιών. Δυστυχώς συχνά συναντά ένας μουσικός έλλειψη σεβασμού και επαγγελματισμού από την πλευρά διοργανωτών και αυτό μπορεί να με απογοητεύσει πάρα πολύ. Είναι ένα σημείο που καλό θα ήταν να αλλάξει στο μέλλον.
Πως ήταν η εμπειρία του video για το «Proof of Desire»; Πως μετέφερες στον Boy το tagline του τραγουδιού για την κινηματογράφησή του;
Με τον The Boy, στη συνάντησή μας για τη δημιουργία του clip, συζητήσαμε γύρω από το τραγούδι και τι σημαίνει για μένα και φυσικά διάβασε τους στίχους. Ήθελα όμως να υπάρχει και η δική του αντίληψη του κομματιού μέσα στο video, οπότε δεν μπήκαμε σε υπερβολική λεπτομέρεια, γρήγορα φάνηκε όμως ότι ήμασταν «στην ίδια σελίδα». Το βίντεο γυρίστηκε σε μια νύχτα, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στα Εξάρχεια.
Πως δημιουργεί ένας μουσικός μέσα σε αυτό τον ψηφιακό θόρυβο το στίγμα του και ποια είναι η γνώμη σου για την κυριαρχία των social media;
Η δική μου χρήση των social media δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει ευρύτερα και συχνά τρομάζω όταν αντιλαμβάνομαι πόσο κοντά σε ψυχιατρικό ίδρυμα είναι ο χώρος των s.m. Ο ψηφιακός θόρυβος από τη μια μπορεί να βοηθήσει στην εύκολη και γρήγορη διάδοση, από την άλλη η καύση του υλικού σου μπορεί να είναι επίσης υπερβολικά γρήγορη. Χρειάζεται προσοχή και σωστή χρήση, ώστε να απολαμβάνεις τα καλά του αποτελέσματα, και απλά να κάνεις πάντα τη δουλειά σου όσο πιο συνειδητοποιημένα και ολοκληρωμένα μπορείς!
Πως μεταφέρονται τα τραγούδια στη σκηνή και τι ετοιμάζεις για το Xυτήριο;
Έχει μεγαλώσει πλέον το συγκρότημα, είμαστε πολλοί! Στο Θέατρο Χυτήριο θα παρουσιάσουμε τον νέο δίσκο και θα παίξουμε και τραγούδια από τους δύο προηγούμενους. Τη συναυλία ανοίγει ο Shipwreck.
Τη συναυλία θα ανοίξει ο Shipwreck, το μουσικό εγχείρημα του Σταύρου Γεωργιόπουλου που τα τελευταία 3 χρόνια γράφει τραγούδια με επιρροές από την alt rock σκηνή του 90. Τα συνοψίζει για πρώτη φορά μόνος του στη σκηνή.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
