«Ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία της Νέας Υόρκης», «κατοχή τεράστιων σάκων γεμάτων με χαρτονομίσματα», «σύνδεση με τη δολοφονία του Ishamael “Hoody” Kourma», «σύνδεση με τη δολοφονία του Robert “Pooh” Johnson και του Jerome “Boo Boo” Estrella», «σύνδεση με τη συμμορία των Bloods», «μέλος των Wu-Tang Clan, οι οποίοι είναι βαθιά μπλεγμένοι στην πώληση ναρκωτικών, όπλων, σε δολοφονίες, κλοπές αυτοκινήτων και άλλα είδη βίαιου εγκλήματος».
Το βιογραφικό του Ol’ Dirty Bastard, ένα πολυπλόκαμο νουάρ που θα μπορούσε κάλλιστα να απασχολήσει έναν ολόκληρο κύκλο του «The Shield», εκτείνεται σε έναν φάκελο – μαμούθ 93 σελίδων, ο οποίος διατίθεται πλέον πλήρης και χωρίς συντομεύσεις, online από το FBI, έπειτα από αίτημα επί του Freedom of Information Act.
Ο ODB πέθανε στα 36 του, από overdose στο στούντιο, ωστόσο στο διάστημα του βίου του συνελήφθη περισσότερες από 15 φορές, ενώ το ενδιαφέρον του FBI για το άτομό του επεκτάθηκε σταδιακά σε ολόκληρη τη δραστηριότητα των Wu-Tang Clan, στους οποίους το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών αποδίδει «οργάνωση εγκληματικών δραστηριοτήτων, συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και διακίνηση ναρκωτικών», συχνά με έπαθλο προς τους δράστες τη μουσική καταξίωση. «Άπαξ και οι εγκληματίες καθιερώσουν εαυτούς ως πιστά μέλη», αναφέρει ο φάκελος, «γίνονται αποδέκτες δισκογραφικών συμβολαίων, προκειμένου να ηχογραφήσουν μουσική τύπου ραπ».
Το 2000, οι Wu-Tang Clan ήταν ταυτόχρονα υπό έρευνα από την ομάδα βίαιων εγκλημάτων και συμμοριών του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης, από την εισαγγελία των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα σώμα ντετέκτιβ του Στέιτεν Άιλαντ και την εισαγγελία του Ρίτσμοντ.
Με τους υπόλοιπους Wu-Tang να παραμένουν καλλιτεχνικά ενεργοί, έχοντας μάλιστα συνεργαστεί πέρυσι για το σπουδαίο «Legendary Weapons», o φάκελος ασφαλώς εξακολουθεί να παρουσιάζει «ζεστό» ενδιαφέρον. Παράλληλα, ο RZA έχει εκδηλώσει την επιθυμία του να γυρίσει σε ταινία τη ζωή του ODB, με πρωταγωνιστή τον Eddie Griffin ή τον Tracy Morgan.
O φάκελος του FBI για τον Russel Tyrone Jones, (Ol’ Dirty Bastard), εδώ
Για όσους ενδιαφέρονται να σκάψουν περισσότερο στον μύθο του ODB και των Wu-Tang, ακολουθεί κείμενο που είχε δημοσιευτεί τον Απρίλιο του 2008, στο τεύχος 24 του SOUL.
Wu Tang Clan
Ο τρόπος των σαμουράι
Νέα Υόρκη, 2000. Η καθωσπρέπει Αμερική παίρνει πρωινό κάτω από έναν ουρανό γεμάτο νέφος, με τα πρησμένα μάτια της να αχνίζουν πάνω από το νέο cover story της «Village Voice» με τίτλο «The Wu Tang Rat». Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, το «καρφί» του FBI είναι ο Μάικλ Καρούζο, σεσημασμένος κακοποιός, νυν ρουφιάνος, που διείσδυσε στο σκληρό πυρήνα του γκρουπ ως μάνατζερ των Ghostface Killah και Cappadonna.
O Καρούζο είναι υπόδικος με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, άρα παρεμποδισμένος διά νόμου να συναναστρέφεται κακουργηματίες (όπως είναι εφτά από τα εννιά μέλη των Wu Tang Clan), καθώς και από το να εγκαταλείψει την πολιτεία της Νέας Υόρκης, γεγονός που δε θα αποτρέψει τους ομοσπονδιακούς από το να κάνουν τα στραβά μάτια, όταν ο Καρούζο θα περιοδεύσει τη χώρα με το συγκρότημα, εφόσον τους παρέχει πρώτο χέρι πληροφορίες για τη φημολογούμενη εμπλοκή των Wu Tang σε λαθραία διακίνηση όπλων όσο και για τις σχέσεις τους με τη μαφιόζικη οικογένεια των Γκαμπίνο.
Η στοιχειώδης εκδοχή των πραγμάτων για τον μέσο Νεοϋορκέζο συνίσταται στο ότι οι γηγενείς Wu Tang Clan είναι το εμπορικότερο Hip Hop σχήμα του κόσμου, διατηρώντας τις ρίζες τους με την πόλη, και πως κραυγαλέο μέρος της επιτυχίας αυτής οφείλεται στα ρεαλιστικά τους απομνημονεύματα από τη ζωή στο Staten Island. Η περιουσία τους περιλαμβάνει εκατοντάδες εκατομμύρια δολαρίων, ιδιόκτητο στούντιο, ιδιόκτητο μέγαρο, ιδιόκτητο βουνό εξήντα εκταρίων, εισρέοντα έσοδα προερχόμενα από πωλήσεις συλλογικών και σόλο δίσκων, από τους ύστερους των οποίων η «Wu Corporation» διατηρεί το 50% των δικαιωμάτων, σειρά ρούχων, αξεσουάρ, γκάτζετ, βιντεογκέιμ, λογιών λογιών merchandise.
Η ευρέως δημοσιογραφικά καταγεγραμμένη ιστορία τους επίσης τους σκιαγραφεί μετ’ επαίνων ως αστέρια πρώτης γραμμής, οπλισμένους με διαισθητική χρήση της ρίμας και του ρυθμού, καθηλωτική εκμετάλλευση των σαμπλ και της κονσόλας παραγωγής, ρωμαλέα στιχουργική ατζέντα. Τους περιγράφει σαν θεληματικές περσόνες με εμπεριστατωμένη εντρύφηση στην ασιατική φιλοσοφία, οραματιστές με αυστηρό επιχειρηματικό πλάνο, βάσει του οποίου η προσωπική καριέρα του καθενός υπήρξε εξίσου παραγωγική με το άθροισμα των μερών τους, και επανδρωμένους με μια επιπρόσθετη στρατιά τριακοσίων δορυφόρων που εκπαιδεύτηκαν στο πλάι του γκρουπ, τους Wu Tang Killa Bees. Όπως το θέτει ο ντε φάκτο ηγεμόνας τους, ο RZA: «Μια καλή ιδέα αρκεί για να ταΐσει εκατοντάδες φαμίλιες». Τώρα όμως το ρεπορτάζ επαναλαμβάνει πόσο τεταμένες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της άλλοτε κραταιάς δυναστείας, αποκαλύπτει τα όσα διαδραματίζονται στα σωθικά του Wu Tang Mansion και ξεσκεπάζει κάθε λεπτομέρεια της καθοδικής πορείας τους,
ενόσω κατακρημνίζονται αβυσσαλέα.
Η υπόθεση χάνεται στην οχλοβοή και με τα περισσότερα μέλη να απαλλάσσονται από υποψίες το ένα μετά το άλλο, μόνο ο RZA υποβάλλεται μέχρι σήμερα σε ανακρίσεις για τις παραδεκτές σχέσεις του με τη μαφία και τις αναπόδεικτες κατηγορίες περί διακίνησης οπλισμού.
Παρ’ όλα αυτά, το θέμα ανακινείται πρόσφατα μέσω του FOX News. Το να χρηματοδοτείς την καμπάνια της Χίλαρι Κλίντον όντας σεσημασμένος, στο στόχαστρο του FBI και φίλος των Γκαμπίνο είναι ανήθικο, λέει το δίκτυο. Από την πλευρά του, ο RZA δε θα μπορούσε να ευχηθεί καλύτερο promotion. Με το «8 Diagrams» σε κυκλοφορία, το πρώτο άλμπουμ των Wu Tang Clan από το 2001, ούτε ο ίδιος δε θα επέλεγε καταλληλότερο σύμμαχο από τη δημόσια αντιπάθεια των λευκών αγγλοσαξόνων προτεσταντών καναλαρχών. Η τύχη παίζει παράξενα παιχνίδια.
Εγκλήματα κατά συρροή
Στα τέλη του 1992 ο RZA, πρώην Robert Diggs, πρώην Prince Rakeem, επιστρέφει στη Νέα Υόρκη από το Οχάιο, όπου αντιμετώπισε ποινή οχταετούς κάθειρξης για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αποτέλεσμα ενός καβγά διανθισμένου με τυφλό πιστολίδι. Υπερασπίστηκε μόνος τον εαυτό του, αθωώθηκε επικαλούμενος αυτοάμυνα και γύρισε σπίτι με τα είκοσι χιλιάδες δολάρια της εγγύησής του στην τσέπη. Μπορεί η προφυλάκιση να του κοστίζει το δισκογραφικό συμβόλαιο με την Tommy Boy Records, ωστόσο τα mixtapes του με τους All In Together Now εξακολουθούν να τριγυρνάνε τους δρόμους, ενώ έχει προλάβει ήδη να σημειώσει τοπική επιτυχία κυκλοφορώντας το σινγκλ, «Ooh We Love You Rakeem».
Ο RZA είναι πολυσχιδής προσωπικότητα που προπορεύεται της εποχής του. Μνημονεύει αυτούσια ολόκληρα εδάφια της Βίβλου, ασπάζεται τον Αλλάχ, μελετά τον Ταοϊσμό μετατρέποντάς τον σε κοσμοθεωρία που του επιτρέπει να τα βγάλει πέρα στο βλαβερό γκέτο, είναι ένας πιονέρος του ραπ που διαβλέπει όσα διαφεύγουν στις εταιρίες, αντιλαμβάνεται τη δυναμική του εταιρικού branding και λαφυραγωγεί την αισθητική των κόμικς για να φιλοτεχνήσει το μεγαλεπήβολό του κόλπο: το οικόσημο των Wu Tang Clan παραπέμπει ευθέως στον Μπάτμαν, όμως ώς εκεί με τις κομίστικες αναφορές. Στα είκοσι τρία του, είναι σε θαυμάσια κατάσταση, άνθρωπος της μουσικής, των λέξεων, της πειθαρχίας και κάτοχος μιας αυστηρής οπτικής, την οποία εφαρμόζει σταχυολογώντας από τον κοντινό του περίγυρο και τα μέλη της οικογένειάς του, ούτως ή άλλως της πολυμελέστερης στη Νέα Υόρκη.
Οι Gary Grice, μετέπειτα GZA, ράπερ από το ’76, όταν το ιδίωμα αποτελούσε ακόμα άγνωστη λέξη, μαζί με τον ξάδερφο του RZA, Russel Jones, Ol’ Dirty Bastard, ορίζονται σαν πρώτοι υπαρχηγοί των Wu Tang Clan. Το υπόλοιπο στρατηγείο αποτελείται από διαπιστωμένα ζόρικους τύπους της περιοχής του Staten Island και των οικιστικών πρότζεκτ του Stapleton και του Park Hills: Ghostface Killah, Inspectah Deck, Masta Killah, Method Man, Raekwon (με δεύτερο συνθετικό το «σεφ», χάρη στην ευχέρειά του να μαγειρεύει το κρακ), U-God. Το πλάνο: πενταετής πολιορκία των τσαρτ, στο τέλος της οποίας οι Wu Tang Clan θα είναι η διασημότερη Hip Hop κάστα του πλανήτη. Πλήρης έλεγχος, δικτατορικών δικαιωμάτων, στον RZA. Μια επακριβώς στοχευμένη πλημμύρα προσωπικών δίσκων, προορισμένη να μετατρέψει κάθε μέλος του γκρουπ σε σούπερ σταρ, παράλληλα με τη συλλογική τους καριέρα. Η αρχαΐζουσα μιλιταριστική ιδεολογία των μοναχών Σαολίν στο περιθώριο της κάθε τους εγκεφαλικής κίνησης, προσεκτικά υπολογισμένης σαν κίνηση στο σκάκι, το οποίο άλλωστε αποτέλεσε διαχρονικό σημείο αναφοράς τους.
Με όρους ποπ κουλτούρας, το πρότζεκτ μοιάζει κατανοητό και εφαρμόσιμο, εκτός αν σκεφτείς ότι όλα αυτά διημείφθησαν μεταξύ εννιά κακομοίρηδων μαύρων με λερωμένο ποινικό μητρώο. Μπορεί να τα είπανε στα παγκάκια, μπορεί να τα βάλανε κάτω στο δρόμο, οπωσδήποτε όμως κάποιος θα σκέφτηκε ότι τα καλύτερα σχέδια δεν είναι υποχρεωτικά αυτά που πουλάνε και περισσότερο. Ότι τα καινοτόμα σαμπλ του RZA, οι σκοτεινές σε σημείο μοχθηρίας παραγωγές του, διάστικτες από το στατικό ήχο του βινυλίου, η υπερβολικά βίαια στιχουργία, το σύνθετο στιλ και η ακραία θεματολογία μπορεί να αποτρέψει τους πελάτες. Ότι η εσκεμμένη αντιφατικότητα δεν αρκεί για να σε φέρει στην κορυφή των πωλήσεων. Ενδεχομένως να ειπώθηκε ότι το επίκεντρο του ραπ εγκαθιδρύθηκε για τα καλά στη Δυτική Ακτή των N.W.A., του Ice Cube και του Dr. Dre και ότι τίποτα, πλην μιας σεισμικής μετατόπισης, δε θα μπορούσε να το επαναφέρει στη Νέα Υόρκη.
Τότε μπορεί ο RZA να κορδώθηκε και να καμώθηκε ότι: «Θα βάλω ανθρώπους να ακούσουνε ραπ, που ούτε καν υποπτεύονται τι σημαίνει ο όρος». Προφητεία που πράγματι ειπώθηκε και τελικά πραγματοποιήθηκε, χωρίς καν να απαιτηθεί η πάροδος πέντε χρόνων.
Wu the fuck?
«Enter the 36 Chambers», «Wu Tang Forever», «The W», «Iron Flag». Ίσως όχι οι καλύτεροι Hip Hop δίσκοι όλων των εποχών, όχι αν η υποκειμενικότητά σου εξαντλείται στις γόνιμες μέρες του old school, στους 2 Live Crew και τους Public Enemy ή, έστω, στις αλκυονίδες του 2Pac, του οποίου ο επικήδειος ωστόσο έχει εκφωνηθεί προ πολλού. Πλην αυτών, το έργο των Wu Tang είναι το πιο καλλιτεχνικά μεστό στην ιστορία του είδους και ταυτόχρονα μια από τις συναρπαστικότερες ιστορίες της βιομηχανίας του θεάματος.
Το 1997, καταμεσής πολυδιαφημισμένης περιοδείας με τους Rage Against The Machine, ο RZA εκφωνεί το νομοτελειακό για όλες τις κομπανίες γαμοσταυρίδι: «Γιο! Εγώ εκπλήρωσα το χρέος μου. Από δω και πέρα, κάντε ό,τι σκατά θέλετε! Το Wu Mansion; Όλοι εσείς οι μαλάκες το μετατρέψατε σε στριπτιζάδικο. Από αυτή τη στιγμή, το Wu Mansion είναι το δικό μου σπίτι μου. Θέλετε να με ψάξετε; Ξέρετε πού θα με βρείτε».
Για τον RZA, το πρόβλημα των Wu Tang είναι μια ταυτόσημη εκδοχή της παρακμής του Μάικ Τάισον. Φτάνεις στην κορυφή του κόσμου και σαν αποτέλεσμα σταματάς να προπονείσαι. Ο RZA πρεσβεύει: «Άντε γαμήσου, ποτέ μη σταματάς να προπονείσαι»!
Η εποχή της χάριτος έρχεται και φεύγει. Ο καθένας Wu Tang κοιτάζει πίσω του και είτε αρχίζει τις ιστορίες για τα περασμένα (Cappadonna, U-God, Inspectah Deck, Musta Killah) είτε αντισταθμίζει τη χασούρα με μια καινούργια καριέρα. Ο Ghostface Killah γίνεται κοκάκιας ολκής και αρτίστας του πόκερ, ο Method Man δίνει το δυναμικό παρών του με πλατινένιες πωλήσεις και βραβείο Grammy.
Ο δε RZA, είναι αδύνατον να καταστείλει τον ενθουσιασμό του. Περιπλανώμενος στην Ιταλία, ψωνίζει δίσκους για δέκα χιλιάρικα, ώστε να στοκάρει άγνωστα σαμπλ, συναναστρέφεται τον Κουίνσι Τζόουνς και ασπάζεται τη συμβουλή του για να μελετήσει την τζαζ, από τον Κουέντιν Ταραντίνο αποστηθίζει τη διδακτέα ύλη των σάουντρακ γουέστερν σπαγγέτι. Τελειοποιείται στο πιάνο, τα τύμπανα, την κιθάρα, γίνεται αυτόφωτος χωρίς ανάγκη να πιστώνεται μουσικά δάνεια, ακούει, μαθαίνει, παρατηρεί, διεισδύει στο Χόλιγουντ και υπογράφει την επένδυση του «Ghost Dog» και του «Kill Bill», συνάπτει γνωριμίες με τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Ντένζελ Ουάσινγκτον, κερδίζει βασικό ρόλο στο «American Gangster».
Κατά τα φαινόμενα, ο RZA -το σφουγγάρι- είναι γενετικά προγραμματισμένος για την ανέλιξη. Την ίδια ώρα παρακολουθεί τις ευκαιρίες του στενού συγγενή του Ol’ Dirty Bastard να εξανεμίζονται, σαν οιωνός από το προσφιλές του Κατά Λουκάν ευαγγέλιο, εδάφιο δώδεκα, στίχος σαράντα εφτά: «Ο δούλος που ήξερε το θέλημα του κυρίου του και δεν ετοίμασε ή δεν έκανε σύμφωνα προς το θέλημά του, θα δαρεί πολύ».
Θύματα του πολέμου
Ο Ol’ Dirty Bastard είναι ο χαρισματικότερος ράπερ των Wu Tang αλλά και απαράδεκτη περίπτωση ανθρώπου. Έχει πυροβοληθεί εξ επαφής και γλίτωσε άτρωτος. Μπουκάρει εθελούσια σε τσαμπουκάδες και αρπάζει περίστροφα, οφείλει κατά πολύ στην κόκα την ψυχική ευφορία χάρη στην οποία εδραίωσε τους Wu Tang Clan το ’92, μέσω της ερμηνείας του στο «Shame On A Nigga», πείθει τους πάντες ότι είναι αθάνατος, ωστόσο αυτό το μικρό σφάλμα κρίσης θα του κοστίσει την ηθική και πνευματική κατάρρευση στα τελευταία στάδια χρήσης του κρακ.
Το ποινικό μητρώο του περιλαμβάνει άφθονες συλλήψεις για μια πρωτοφανή ποικιλία πλημμελημάτων - κακουργημάτων: απειλές κατά της ζωής πρώην συζύγων του, αδυναμία να εκπληρώσει τα έξοδα διατροφής της διμοιρίας των νόθων τέκνων του, βιαιοπραγίες, κλοπές, κατοχή ουσιών, δημιουργεί δεδικασμένο απαγόρευσης χρήσης αλεξίσφαιρου γιλέκου σε εγκληματίες στις ΗΠΑ. Πολλαπλά υπόδικος, στα τέλη του 2000 αποδρά από το κέντρο αποτοξίνωσης, το οποίο ήταν υπόχρεος να ολοκληρώσει, και διανύει ένα μήνα ως καταζητούμενος φυγάδας, προτού εμφανιστεί ως δια μαγείας επί σκηνής, στο πάρτι κυκλοφορίας του «W», στη Νέα Υόρκη.
Την ίδια νύχτα διαφεύγει από το κλαμπ, αλλά συλλαμβάνεται λίγες μέρες αργότερα έξω από ένα Mc Donald’s στη Φιλαδέλφεια, όπου η εμφάνισή του με πορτοκαλί παρκά με κουκούλα προκαλεί κυκλοφοριακή συμφόρηση στα πλήθη των θαυμαστών του που διαγκωνίζονται για αυτόγραφα, τα οποία σπεύδει να υπογράψει με ανυπόκριτη αφέλεια, ώσπου συλλαμβάνεται, για να σταλεί πακέτο πίσω στη φυλακή προκειμένου να υπηρετήσει τετραετή κάθειρξη.
12 Νοεμβρίου 2004. Οι Wu Tang Clan πραγματοποιούν μια ανέλπιστα εξαιρετική περφόρμανς στα λημέρια τους, στο Νιου Τζέρσεϊ, με έναν τσιταρισμένο από την αδρεναλίνη Method Man να διακηρύσσει στο μικρόφωνο: «Κανείς δεν είναι μεγαλύτερος από τους Wu. Πείτε το αυτό όταν δείτε τον Ol’ Dirty Bastard». Στις 5:29 το απόγευμα της επομένης, ο Ol’ Dirty Bastard καταρρέει μέσα στο στούντιο του γκρουπ, στη Δυτική 34η οδό της Νέας Υόρκης. Σε λιγότερο από μία ώρα ανακοινώνεται ο θάνατός του και η αυτοψία επιβεβαιώνει την απώλεια της ζωής του από υπερβολική χρήση. Επρόκειτο να κλείσει τα τριάντα έξι του μόλις σε δύο ημέρες.
Η ιστορία κάποιου που επέζησε
Οι εναπομείναντες δημιουργοί αυτού του τρελού μυθιστορήματος έμοιαζαν ευτυχισμένοι στην προοπτική της αναδίπλωσης το 2008. Η πορεία προς την κυκλοφορία του «8 Diagrams» φάνταζε επικά μεγαλόπρεπη και λογικά ορθή στην εφαρμογή της: το για καιρό φιλήσυχο πιτ-μπουλ του Hip Hop αφυπνίζεται, έτοιμο και πάλι να ξαναχώσει τα δόντια του στο beat.
Εφόσον όμως μιλάμε για τους Wu, συνυφασμένους με την ακρότητα και το παράλογο, βολεύει καλύτερα να οξυνθούν τα πνεύματα και να προκληθούν εντάσεις. Η μονοκρατορία του RZA αμφισβητείται, η επιλογή του σινγκλ θεωρείται λανθασμένη από τους υπολοίπους, η παραγωγή δευτεροκλασάτη, τα σαμπλ άρρυθμα απέναντι στους επιγόνους της σκηνής σαν τον Kanye West, ο Raekwon βροντάει το χέρι στο τραπέζι και απειλεί να αδειοδοτήσει διαφορετικά ρεμίξ του άλμπουμ, τα ραντεβού αναβάλλονται, τα τσαρτ προσπερνάνε, ο RZA επιφορτίζεται ολομόναχος το πρόμο του «8 Diagrams».
Πιθανότατα η φθορά του χρόνου περιορίζει τις επιλογές των Wu Tang στο να βάλουν τέλος ή να συλλάβουν ένα καινούργιο όραμα. Πιθανότατα τα όρια δικαιοδοσίας τους στο Hip Hop συρρικνώνονται δραματικά από τη συσσώρευση νέων τεχνοτροπιών, μπορεί απλά να είναι όλοι τους γερασμένοι και εξαντλημένοι. Ο RZA: «Όταν ξεκίνησα το M.C.-ing, υπήρχαν το πολύ πεντακόσιοι ράπερ στον κόσμο. Τώρα μετριούνται σε εκατομμύρια. Θυμάμαι καιρούς όπου οι σαμουράι ήμασταν μετρημένοι, όταν δεν υπήρχε τόση εμπορικοποίηση σε αυτό που κάναμε. Μπορεί να ταξίδευα στη Βιρτζίνια ή τη Νότια Καρολίνα για να δω την οικογένειά μου και όλοι έμεναν με ανοιχτό το στόμα, όταν τους μάθαινα το ραπ. Τώρα, όλα τα ξαδέρφια μου ραπάρουν. Και τα παιδιά τους, και τα παιδιά των παιδιών τους, αυτό κάνουν όλοι: ραπάρουν. Know what I mean?».
Καταλαβαίνουμε τι εννοείς, RZA. Ότι το χρωστάνε σε σένα. Αχάριστοι αράπηδες, το δίχως άλλο.
15°
