Από τα πιο ταλαντούχα νέα ονόματα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής. Ακούει στο Τίμος Βερέμης, υπογράφει Leon και εκπροσωπεί ιδανικά μια νέα γενιά μουσικών που ταξιδεύει στον κόσμο, διαβάζει και σκέφτεται, φρικάρει με το νεοελληνικό παραλογισμό και μοιράζεται το μέλλον με το μεγάλο και συχνά θηλυκό κοινό του που τον γνώρισε μέσα από το εξαιρετικό ντεμπούτο του «Futrue».
Πώς κόλλησες με τη μουσική και πώς με το ukulele;
Με τη μουσική ασχολούμαι από παιδί - με έκανε να νιώθω ελευθερία. Το ukelele το ανακάλυψα λίγα χρόνια πριν, αλλά με το που ξεκίνησα να παίζω είχα μεγάλη οικειότητα και το αγάπησα γρήγορα.
Tι έκανες στη δυτική όχθη στην Αμερική;
Σπούδαζα στο Λoς Άντζελες και ταξίδευα με αυτοκίνητο τη δυτική ακτή.
Διάβασα πρόσφατα ένα ρητό από το Κασμίρ και μου έμεινε στο μυαλό. Έλεγε: «Δεν έχουμε κληρονομήσει τον κόσμο από τους πρόγονους μας, τον έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας».
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου στίχος του Μανώλη Αναγνωστάκη;
«Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανέναν κι ούτε κανένας με γνώριζε» που τραγουδάμε και στις συναυλίες.
Πώς φαντάζεσαι το δικό σου Futrue;
Το φαντάζομαι εν κινήσει, «like a rolling stone». Θέλω να ταξιδεύω, να δημιουργώ μουσική και να τη μοιράζομαι, να γνωρίζω νέους ανθρώπους, νέα τοπία και να μαθαίνω. Το φαντάζομαι true.
Πού μένεις στην Αθήνα;
Στα Εξάρχεια.
Πού συχνάζεις;
Σε αρκετά μέρη. Πλάκα, Μοναστηράκι, Εξάρχεια, Κολωνάκι, Γκάζι, Θησείο, μου αρέσει να πηγαίνω σε διάφορα μέρη.
Τι σου αρέσει στην πόλη;
Το ότι υπάρχει θάλασσα κοντά, μου αρέσουν τα πάρκα, τα θερινά σινεμά, οι λόφοι που μπορείς να δεις την Αθήνα από ψηλά, οι δημιουργικές πρωτοβουλίες ατόμων και ομάδων που κάνουν την πόλη πιο όμορφη και το καλοκαίρι μού αρέσει που πας για ύπνο και συνεχίζουν να ακούγονται μουσικές μέχρι το πρωί.
Δεν έχω ήρωες ανθρώπους, μόνο μυθιστορηματικούς χαρακτήρες όπως ο Πίτερ Πάν και τα χαμένα παιδιά που νικάνε το χρόνο. Θαυμάζω και εκτιμώ ανθρώπους και αυτοί είναι άνθρωποι που δεν βρίσκονται απαραίτητα στο προσκήνιο, εργάζονται σιωπηλά για το καλό όλων.
Tι όνειρα βλέπεις;
Παράξενα όνειρα - δυστυχώς τα ωραία δεν τα θυμάμαι. Όνειρα μέσα σε όνειρα, έντονα ψυχολογικά και πολλές φορές βίαια.
Πρώτος δίσκος που αγόρασες ποτέ;
Νομίζω ήταν Queen, δεν θυμάμαι. Ο αδερφός μου είχε μεγάλη συλλογή με δίσκους και έπαιρνα απο εκεί ό,τι ήθελα να ακούσω.
H τελευταία καλή συναυλία που είδες…
Το καλοκαίρι είδα τους Arcade Fire σε μια φανταστική συναυλία στο Παρίσι. Κατέληξαν να παίζουν unplugged μέσα σε καταρρακτώδη καλοκαιρινή βροχή. Επίσης μου άρεσε ο Jose Gonzalez που ήρθε πρόσφατα. Με μια κλασική κιθάρα και τη φωνή του δημιούργησε πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Ποια είναι η πιο σύντομη παράξενη ιστορία που σου έχει συμβεί;
Περπατούσα πρόσφατα αργά το βράδυ και βρέθηκα να με σημαδεύει από δύο μέτρα απόσταση ένας φρουρός με απασφαλισμένο το πολυβόλο. Νόμιζε πως κουβαλούσα βόμβα, είμαι τυχερός που γλίτωσα.
Τι ακούς πολύ αυτό τον καιρό;
Τις τελευταίες μέρες ακούω Can, Brian Eno, το πρώτο e.p. των Mgmt και το «Χαμόγελο της Τζοκόντα».
