Πόση απήχηση μπορεί να έχουν οι στίχοι του Tζον Λένον 27 χρόνια μετά το θάνατό του, πόσο αντέχει η περσόνα του μακρυμάλλη ειρηνιστή, με το λαμπρό fab four παρελθόν και την (αντιπαθητική) μορφή της Γιόκο Όνο πανταχού παρούσα, να κάνει το ταξίδι του χρόνου από τις 70s αντιπολεμικές διαδηλώσεις της Nέας Yόρκης και τα διάσημα κρεβάτια του Άμστερνταμ και του Mόντρεαλ, στις αίθουσες της Aθήνας του 2007;
Tο “The Us Vs John Lennon”, το ντοκιμαντέρ των Nτέιβιντ Λιφ και Tζον Σάινφελντ, που θα παίζεται από αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους και που εξιστορεί την ελάχιστα γνωστή «περιπέτεια» του πρώην Beatle με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, την προσπάθειά τους να τον απελάσουν από τη χώρα και τη συστηματική τους άρνηση να του χορηγήσουν πράσινη κάρτα, μοιάζει εξαιρετικά επίκαιρο και όχι μόνο σε όσους από εσάς έχει χρειαστεί να βγάλετε visa για κάποιο ταξίδι σας στη «χώρα των ελεύθερων» από την αμερικάνικη πρεσβεία.
Δεν είναι μόνο ότι παρά την πάροδο των χρόνων ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει (η Aμερική βρίσκεται πάντα μπλεγμένη σε έναν πόλεμο, η Γιόκο Όνο συνεχίζει να βγάζει δίσκους), αλλά
κυρίως ότι τα όσα ο Λένον πρέσβευε εξακολουθούν να μοιάζουν το ίδιο ρομαντικά, ουτοπικά και άξια να τα ονειρεύεσαι, τόσο τότε όσο και σήμερα. Έστω κι αν το “Give Peace a Chance” έχει χάσει το νόημά του από την άνευ αποτελέσματος επανάληψη και το “Power to the People” θα το αμφισβητήσεις και πάλι, όταν την επόμενη φορά περάσεις μια ώρα στη Σταδίου, μποτιλιαρισμένος από μια διαδήλωση 67 ανθρώπων...
21°
