Η νεαρή καθηγήτρια πανεπιστημίου, Άγκνες, φιλοξενεί για λίγες μέρες την κολλητή της φίλη Λίντι, την οποία έχει αρκετό καιρό να δει. Οι δύο γυναίκες μοιράζονται όμορφες στιγμές και θυμούνται τα παλιά, ειδικά από την εποχή που έκαναν μαζί το μεταπτυχιακό τους. Όμως μια σκιά μοιάζει να βαραίνει την ατμόσφαιρα, ειδικά όταν η κουβέντα πηγαίνει στον παλιό τους καθηγητή, που είχε την ευθύνη της επιμέλειας των διπλωματικών εργασιών τους.
Χωρισμένο σε κεφάλαια που περιέχουν φαινομενικά ασήμαντα στιγμιότυπα μιας τυπικής καθημερινότητας, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της 30χρονης Βίκτορ, χαρακτηρίζεται από τη στόφα μιας ψαγμένης δημιουργού –θα βρείτε ομοιότητες με το σινεμά της Γκρέτα Γκέργουικ–, η οποία λογικά θα μας απασχολήσει και στο μέλλον. Το «Sorry, baby», που ξεχώρισε στο φεστιβάλ του Σάντανς είναι μια πνευματώδης κομεντί που υπακούει στις βασικές αξίες του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά. Μια ταινία για ισχυρές γυναικείες φιλίες, που καταφέρνει να αρθρώσει έναν προσωπικό, ιδιοσυγκρασιακό λόγο χωρίς να χάνει στιγμή την επαφή με την πραγματικότητα. Η ταινία κατά διαστήματα γίνεται αρκετά σοφιστικέ και, κυρίως, χιουμοριστική. Όμως στον πυρήνα της παραμένει ανθρώπινη και τρυφερή: δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να διαπιστώσει ο θεατής ότι κάτι δεν πάει καλά με την Άγκνες. Πίσω από τις κοινοτοπίες των διαλόγων με τρίτα πρόσωπα (το άβολο δείπνο με τους παλιούς συμφοιτητές) ή τις σκηνές επανένωσης των δύο γυναικών, αναδύεται μια ειλικρίνεια που σε κερδίζει με την πρώτη.
Η σκηνοθέτρια και πρωταγωνίστρια του έργου αφήνει ελάχιστες χαραμάδες για να φανεί το μέγεθος του τραύματος ή του «κακού» που έχει συμβεί στη ζωή της νεαρής ηρωίδας, πετυχαίνοντας να προσδώσει στα ρεαλιστικά κάδρα της ένα συναισθηματικό βάθος που σπάνια συναντάμε στο σύγχρονο σινεμά. Καθώς είναι έκδηλη η αγωνία της τραυματισμένης Άγκνες να ψάξει να βρει τον τρόπο να ξαναφτιάξει τη ζωή της, το άγχος μεταφέρεται στον θεατή. Ειδικά από τη στιγμή που η έγκυος φίλη της είναι δυστυχώς σε άλλη φάση: καθώς πλησιάζει η μέρα της αναχώρησής της, η Άγκνες ξαναβουτάει στις οδυνηρές αναμνήσεις και η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Όλα όμως είναι φτιαγμένα με οικειότητα, στιβαρότητα και συνέπεια, που δεν επιτρέπουν σε καμία περίπτωση στο φιλμ να ξεφύγει από τη σπαραχτική αλήθεια της αφοπλιστικής ηρωίδας του.
Επιστρέφει στην ελληνική σκηνή μετά από 15 χρόνια και μιλάει για την ζωή στην Αμερική, το νέο του ρόλο στο Ριφιφί, την αχονδροπλασία και το δικαίωμα να στέκεσαι όρθιος
Η σκηνοθέτρια μας μιλάει για την πορεία της, τη νέα της ταινία «Maysoon» και την ηθοποιό Σαμπρίνα Αμάλι, που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
