Γιώργος Φούντας: Σαν σήμερα το 2010 πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου - Το βίντεο της Φίνος Φιλμ με στιγμές από κλασικούς ρόλους του.
Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την απώλεια του Γιώργου Φούντα. Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1924 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας και πέθανε σε ηλικία 86 ετών στις 28 Νοεμβρίου του 2010.
Θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του, η Φίνος Φιλμ δημιούργησε ένα αφιερωματικό βίντεο το οποίο και δημοσίευσε στα προφίλ που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στη λεζάντα της δημοσίευσης, η Φίνος Φιλμ σημειώνει: «Ο Γιώργος Φούντας ήταν φαινόμενο στο είδος του. Ερμήνευσε με εκρηκτικό ταπεραμέντο ρόλους ανέμελων και επιπόλαιων αντρών που υποκύπτουν στα πάθη τους, αλλά και εξωτερίκευσε με μοναδικό τρόπο αισθήματα εσωστρεφών χαρακτήρων με μία κλιμακωτή ένταση που φτάνει στην κορύφωση, θυμίζοντας αρχαίο δράμα.
Το ταλέντο του ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας και διακρίθηκε για ρόλους σε σπουδαίες ταινίες όπως «Στέλλα», «Το Κορίτσι με τα Μαύρα», «Ποτέ την Κυριακή», «Κόκκινα Φανάρια» και «Ζορμπάς».
Ο Γιώργος Φούντας έφυγε από κοντά μας στις 28 Νοεμβρίου 2010 και τον θυμόμαστε μέσα από στιγμές του στις ταινίες «Πολύ Αργά για Δάκρυα» και «Αντίο Ζωή».
Ο Γιώργος Φούντας ήταν ένας από τους διασημότερους Έλληνες ηθοποιούς του κινηματογράφου, στον οποίο αφοσιώθηκε από νωρίς. Μία δικαιωμένη επιλογή, αφού κατάφερε να κάνει θαυμαστή πορεία με σπάνιες διακρίσεις, να γίνει σύμβολο ανδρισμού, να κατακτήσει γυναικείες καρδιές και να σφραγίσει με τις ερμηνείες του ταινίες με διεθνή αναγνώριση.
Γεννήθηκε στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας στις 3 Ιουνίου 1924. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1951 στο έργο «Νυφιάτικο Τραγούδι». Στον κινηματογράφο ξεκίνησε με ρόλο κομπάρσου στην ταινία «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα (1944), ενώ η συνεργασία του με την Φίνος Φίλμ ξεκινά το 1951 με την ταινία «Νεκρή Πολιτεία», πλάι στην Ειρήνη Παππά. Το 1952 παίζει τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Στ. Τατασόπουλου «Μαύρη Γη», ενώ ακολουθούν θρυλικές εμφανίσεις σε ταινίες που σημαδεύουν τον Ελληνικό Κινηματογράφο, με ερμηνείες του που αφήνουν εποχή και αποτελούν πρότυπο ρόλων.
Το 1955 συμπρωταγωνιστεί πλάι στη Μελίνα Μερκούρη στη διαχρονική ταινία «Στέλλα» (Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης παραγωγής), από την οποία έχει μείνει αξέχαστη η ατάκα που εκφωνεί στο τέλος της ταινίας, «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι». Την επόμενη χρονιά θα διαπρέψει δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Το Κορίτσι με τα Μαύρα» (Χρυσή Σφαίρα).
Γιώργος Φούντας: Το «America, America» του Καζάν και ο οσκαρικός «Ζορμπάς»
Το 1960 θα ξαναπαίξει δίπλα στη Μελίνα, στην εκθαμβωτική διεθνή επιτυχία του Ντασσέν «Ποτέ την Κυριακή» (Όσκαρ μουσικής Χατζιδάκι), ενώ θα πρωταγωνιστήσει και στην εξαιρετική ταινία του Ορέστη Λάσκου «Αντίο Ζωή» (Φίνος Φιλμ, 1960). Το 1963 καταγράφεται ως η πιο δημιουργική και θριαμβευτική χρονιά του ηθοποιού, αφού πρωταγωνιστεί, ερμηνεύοντας άψογα τον «νταβατζή», στην εξαιρετική δημιουργία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια» (προτεινόμενη για Όσκαρ), μαζί με την αφρόκρεμα των ηθοποιών της εποχής» (Καρέζη, Χρονοπούλου, Κατράκης, Διαμαντίδου κ.α), ενώ θα κάνει αξιοθαύμαστη ερμηνεία και στη διεθνούς φήμης ταινία του Ηλία Καζάν «America, America».
Το 1964 εμφανίζεται στην εμβληματική ταινία «Ζορμπάς» του Κακογιάννη, την πιο καταξιωμένη ελληνική ταινία διεθνώς, η οποία απέσπασε τρία Όσκαρ και εξελικτικά έγινε ταινία σύμβολο της Ελλάδας με παγκόσμια εμβέλεια. Αξέχαστη έχει μείνει και η ερμηνεία του στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Πολύ αργά για Δάκρυα» πλάι στην Μαίρη Χρονοπούλου.
Το 1966 τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για την συμμετοχή του στην ταινία του Γλυκοφρύδη «Με τη Λάμψη στα Μάτια» (Γ. Στεργίου, 1966), κάτι το οποίο θα καταφέρει ξανά, την αμέσως επόμενη χρονιά, με την ταινία «Πυρετός στην Άσφαλτο» της Φίνος Φιλμ.
Ο Γιώργος Φούντας ήταν φαινόμενο στο είδος του. Ερμήνευσε με εκρηκτικό ταπεραμέντο, ρόλους ανέμελων και επιπόλαιων αντρών που υποκύπτουν στα πάθη τους, αλλά και εξωτερίκευσε με μοναδικό τρόπο, αισθήματα εσωστρεφών χαρακτήρων, με μία κλιμακωτή ένταση, που φτάνει στην κορύφωση, θυμίζοντας αρχαίο δράμα.
16°
