«Top Gun: Maverick»: Το sequel με τον Τομ Κρουζ σε ουράνιες χορογραφίες
Η ταινία χτίζεται γύρω από τον Τομ Κρουζ 36 χρόνια αργότερα ενώ η σκηνοθεσία οφείλεται κυρίως στα οπτικά και ηχητικά εφέ και λιγότερο στο προσχηματικό σενάριο
«Top Gun: Maverick»: Το νέο sequel της αμερικανικής ταινίας δράσης με τον Τομ Κρουζ, σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Κοσίνσκι.
Μια εβδομάδα μετά την προβολή του στις αίθουσες, το sequel του «Top Gun» βρίσκεται ήδη στην 44η θέση των δημοφιλέστερων ταινιών στο imdb. Ίσως το μυστικό του είναι πως, μετά από δύο χρόνια streaming, οι θεατές βρίσκονται στις αίθουσες όπου η σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία τούς απογειώνει σε ουράνιες χορογραφίες: μεγάλο μέρος της ταινίας έχει δημιουργηθεί σε οπτικοακουστικά εργαστήρια στην Ινδία.
Στο «Top Gun» του 1986 −μια από τις αγαπημένες ταινίες των θεατών που ήταν τότε έφηβοι (κυρίως αγόρια) − το «εγώ» του πιλότου Πιτ «Maverick» Μίτσελ έμπαινε εμπόδιο στις αποστολές του. Σε αυτό το sequel, που σκηνοθέτησε ο Τζόζεφ Κοσίνσκι, ο Μίτσελ, κολλημένος στον βαθμό του λοχαγού, είναι ακόμα μυώδης κι ατρόμητος, αλλά έχει μάθει να δέχεται και να εκτελεί διαταγές∙ δείχνει σοφότερος, έχοντας διατηρήσει την ταχύτητα και τη φόρμα του. (Μπράβο. Θέλουμε να δούμε τον Τομ Κρουζ να χορεύει με το σωβρακάκι όπως στο «Risky Business».) Η ταινία χτίζεται γύρω από τον Τομ Κρουζ 36 χρόνια αργότερα: ο Κρουζ έχει ακόμα πολλούς θαυμαστές, αν και η καριέρα και η ζωή του απομάκρυναν μεγάλο μέρος του κοινού του που ωρίμασε από την εποχή του «Top Gun» του Τόνι Σκοτ: το ωραίο αγόρι των δεκαετιών του 1980 και 1990 −«Το χρώμα του χρήματος», «Η εταιρεία», «Γεννημένος την 4η Ιουλίου», «Rain Man»− ξεχάστηκε∙ ο Κρουζ έχασε το τρένο των Όσκαρ και επικεντρώθηκε στις ταινίες δράσης. Έγινε, κατά κάποιον τρόπο, το αντίθετο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, o oποίος γύριζε και συνεχίζει να γυρίζει ταινίες με εντελώς διαφορετική προοπτική και μέθοδο ερμηνείας. Αυτό το «Top Gun» είναι η απόλυτη ταινία δράσης που πρέπει να αποφύγουν οι μη φανατικοί του είδους και οι θαυμαστές του Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
Η σκηνοθεσία οφείλεται κυρίως στα οπτικά και ηχητικά εφέ και λιγότερο στο προσχηματικό σενάριο, στο οποίο, περιέργως, συνεργάστηκαν τρεις σεναριογράφοι −ο Έχρεν Κρούγκερ, ο Έρικ Γουόρεν Σίνγκερ και ο παλιός συνεργάτης του Κρουζ, Κρίστοφερ Μαγκουάιρ− φέρνοντας τους χαρακτήρες του «Top Gun» του 1986 στο 2022. Υποτίθεται ότι έχουν περάσει κάμποσα χρόνια (ίσως όχι 36...) και ο χαρακτήρας που υποδυόταν η Κέλι ΜακΓκίλις έχει αντικατασταθεί από την Τζένιφερ Κόνελι − ομολογουμένως μια από τις ωραιότερες Αμερικανίδες ηθοποιούς, πράγμα που την περιορίζει ακόμα σε διακοσμητικούς ρόλους: οι συντελεστές της ταινίας θα μπορούσαν ωστόσο να καλέσουν την ΜακΓκίλις στο πάρτι τους, αναθέτοντάς της έναν διαφορετικό ρόλο. Ίσως να μη δέχτηκε. Ο Iceman, με τον οποίον ο Πιτ Μίτσελ είχε αντιζηλία, παραμένει ο Βαλ Κίλμερ που είναι τώρα ετοιμοθάνατος, ενώ ο αξιωματικός που δίνει τις διαταγές τις οποίες ο Πιτ πρέπει να καταπιεί είναι ο Τζον Χαμ, ή «Κυκλώνας». Γύρω από αυτούς, όπως συμβαίνει σε όλες τις ταινίες με άνδρες, ανθίζουν τα bromances: στο καστ συνωστίζονται γοητευτικά παλικάρια (και μια γυναίκα σε έναν άχαρο ρόλο) με ευφάνταστα ή λιγότερο ευφάνταστα παρατσούκλια −Κόκκορας, Δήμιος− που πετάνε ριψοκίνδυνα εναντίον ενός ανώνυμου εχθρού, ενός rogue state, αψηφώντας τους νόμους της φύσης. Όταν δεν χορεύουν στους αιθέρες, παίζουν ποδόσφαιρο με φόντο το ηλιοβασίλεμα σε μια καλιφορνέζικη παραλία. Σε αυτό το ελαφρώς ομοερωτικό καστ, προστίθεται ο Εντ Χάρις, ένας μεγάλος ηθοποιός χωρίς ρόλο − πρόκειται για ένα κλείσιμο ματιού στο «The Right Stuff», μια ταινία του Φίλιπ Κάουφμαν (1983) που είχαν αγαπήσει τόσο οι κριτικοί όσο και οι θεατές. Κρίμα για τον Χάρις.
Το «Top Gun: Maverick» είναι ένα αναίσχυντο blockbuster με σάουντρακ ροκ εντ ρολ και ήχους που θα ταίριαζαν στον «Πόλεμο των άστρων» αν η ταινία του Τζορτζ Λούκας γυριζόταν σήμερα. Πλάνα με βουτιές από τον ουρανό στην έρημο Μοχάβε, ανάμεσα σε αιχμηρά βουνά και πάνω από γεφύρια συνοδεύονται από εκκωφαντικά βζζζνν, ζζουμ και βρουμ, ενώ οι θεατές μπουκώνονται με ποπ κορν. Για πολλούς, αυτή η ταινία αποδεικνύει πως το να πηγαίνεις σε κινηματογραφική αίθουσα παραμένει μια εντελώς διαφορετική εμπειρία από το να βλέπεις ταινίες στο σπίτι. Για όσους ερμηνεύουν τέτοιου είδους θεάματα ως μιλιταριστικά, υπερπατριωτικά και προπαγανδιστικά, το να βλέπουν νεαρούς πιλότους να κάνουν 200 πουσάπ είναι χάσιμο χρόνου.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μετά το φινάλε του επικού γουέστερν «Horizon: An American Saga»
Ο μοναδικός Έλληνας καλεσμένος στο ιστορικό κινηματογραφικό φεστιβάλ
Επιβεβαιώθηκε η συμμετοχή του στη συνέχεια της ταινίας του Ντάνι Μπόιλ από το 2002
Στις 23 Μαΐου η τελετή απονομής
Το αφιερωματικό βίντεο για τη σπουδαία τραγουδίστρια
Μίλησε για το «Oh, Canada», μια ταινία για τα γηρατειά, την αρρώστια, τις τύψεις και τις δύσκολες αλήθειες
«Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι η μούσα μου» τόνισε η Έμα Στόουν από τις Κάννες
Περπάτησε με το καστ του ''Kinds of Kindness'' στο κόκκινο χαλί
Από τις Κάννες, ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι το «Megalopolis» γίνεται όλο και πιο επίκαιρο
Ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα του «Father Mother Sister Brother» σε Παρίσι, Δουβλίνο και Νιού Τζέρσεϊ
Ο βραβευμένος νέος σκηνοθέτης μιλάει για τη μικρού μήκους ταινία του που θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες
Με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Μόριτζ Μορ επιχειρεί να συστήσει έναν νέο πρωταγωνιστή της δράσης.
Η ταινία από την Κολομβία, που κέρδισε το πρώτο βραβείου στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, είναι μια μεστή, καλλιτεχνική δημιουργία γύρω από ένα μείζον πολιτικό ζήτημα στην ιστορία της πολύπαθης χώρας.
Το φιλμ θυμίζει έντονα τα «Σταυροδρόμια ψυχής» του Μάρτιν Σκορσέζε
Ευχάριστη έκπληξη η παρουσία της Βίκυς Καγιά στον ρόλο της μητέρας, που είναι άψογη στα υποκριτικά καθήκοντά της.
Θα σας δώσουν σίγουρα Bond vibes
Μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου στο κόκκινο χαλί της φετινής διοργάνωσης
Βενσάν Κασέλ και Νταϊάν Κρούγκερ πρωταγωνιστούν στο θρίλερ του βετεράνου Καναδού σκηνοθέτη
«Ο καλλιτεχνικός χώρος έχει να μάθει πολλά από τα άτομα με αναπηρία. Είναι μια αμφίδρομη σχέση»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.