Victi Vincimus ή Heroic losers

Μέρος 1ο

Καθετί που αφορά την Αργεντινή με γοητεύει. Κάθε ιστορία που αναφέρεται σε αργεντινό ποδοσφαιριστή με παγιδεύει (η γενιά μου δεν θα ξεπεράσει ποτέ τις φαντασιώσεις που της γεννάει ο Ντιεγκίτο). 

Κάθε ταινία που παίζει ο Ρικάρντο Νταρίν είναι must see. Κάθε φιλμ που συμπρωταγωνιστεί ο Λουίς Μαραντόν γίνεται κλασσική.  

Αν όλα αυτά συμβαίνουν μαζί και κάνεις chat στο τηλέφωνο με δύο (!) αργεντίνες φίλες σου ενώ τις παρακολουθείς (για τους μη ενεμερωμένους συνομήλικους μου, αυτός είναι ο μοντέρνος τρόπος κινηματοθέασης και πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις νέες εποχές) όταν η μία βρίσκεται αποκλεισμένη στο Buenos Aires, ενώ θέλει να γυρίσει να σε βρει στην Αθήνα, και η άλλη κάνει modeling στο Dubai, σου στέλνει φωτογραφίες από το shooting που γίνεται παράλληλα, τότε είναι λίγα αυτά που σου λείπουν στη ζωή.  

Αν είναι πανσέληνος και η θερμοκρασία στη Βορειοανατολική Αττική αρνείται να πέσει κάτω από τους 20ο C. Αν είναι Νοέμβριος, δηλαδή έχει μπει -θεωρητικά- ο χειμώνας. Αν το ημερολόγιο λέει 2/11/20 και είναι το τελευταίο βράδυ πριν αρχίσει το 2ο lockdown στην Ελλάδα. Αν είσαι μόνος σου -ως ατρόμητος σινεφίλ- στον πανέμορφο τοπικό  κινηματογράφο Αλίκη και οι φίλοι σου Μάκης ο Αυστριακός και Μίμης ο  Τερματοφύλακας παίζουν «για πάρτι σου» γιατί ο κινηματογράφος είναι άδειος. Αν όλες οι θέσεις είναι επικολλημένες με κόκκινη και λευκή ταινία, αφού για έναν τουλάχιστον μήνα δεν πρόκειται να φιλοξενήσουν καμία άλλη προβολή, τότε η σκοτεινή αίθουσα αρχίζει να θυμίζει crime scene. Και μάλιστα μοιάζει σαν να έχει συντελεστεί πριν από λίγο μαζική δολοφονία μερικών δεκάδων θεατών και ψάχνεις τα θύματα…  

Και τουλάχιστον μεταφορικά ισχύει, όσο σκληρό και αν ακούγεται, αφού αυτή η Υπουργός Πολιτισμού σκοτώνει συστηματικά τις τέχνες, αφήνοντας απροστάτευτα τα θεάματα, ειδικά το θέατρο και το σινεμά. 

Σχετικό Άρθρο

Κινηματογραφος Το 33o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου για πρώτη φορά online

Κωνσταντίνος Καϊμάκης 27.11.2020, 13:22

5 σπάνιες παράμετροι, 5 προϋποθέσεις και 1 κοβιντιανή συγκυρία, συνθέτουν συνθήκες θέασης αξιομνημόνευτες. 

Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς ότι η ταινία εκτυλίσσεται 19 χρόνια πριν, την εποχή που ξέσπασε η πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση στη -φτωχή πλέον- λατινοαμερικάνικη χώρα, τότε τα στοιχεία ταύτισης πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα.

Από το τρέιλερ που μου είχε στείλει η Μαρού (Maria Eugenia Rodriguez) (τι ονόματα!) αδημονούσα να έρθουν οι «Ηρωϊκοί Χαμένοι» στην Ελλάδα!  

Σχετικό Άρθρο

Κινηματογραφος 5 χριστουγεννιάτικες ταινίες με LGBTQ+ ιστορίες

Χαρά Κιατίπη 06.12.2020, 13:48

Πώς ξεκινάει; Με την αισθητική φωνή του Νταρίν να αφηγείται: «Σύμφωνα με το λεξικό, ηλίθιος είναι κάποιος χαζός, αφελής και ευκολόπιστος. Παρόλο που ξέρουμε πως ο σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, οι απλοί άνθρωποι -αυτοί που ακολουθούν τους κανόνες- καταλήγουν να γίνονται συνώνυμοι με την ανοησία. Όμως, κάποια μέρα η κακομεταχείριση που εμείς οι ηλίθιοι έχουμε συνηθίσει μετατρέπεται σε μια πραγματική κλωτσιά στ’ αρχίδια. Και τότε λέμε: «ΑΡΚΕΤΑ!»

Η συνέχεια επί της οθόνης....