Κριτική ταινίας: Ο προδότης (Il Traditore)

Ο 81χρονος Μάρκο Μπελόκιο υπογράφει ένα νευρώδες και τεχνικά άρτιο φιλμ για τα πραγματικά γεγονότα που συνόδευσαν τη δίκη για τη Μαφία που καθήλωσε την Ιταλία στα τέλη των 80s και στιγματίστηκε από τη δολοφονία του δικαστή Φαλκόνε ενώ οδήγησε στην εξάρθρωση της Κόζα Νόστρα. Με πρωταγωνιστή τον αμφιλεγόμενο και σκιώδη Μπουσέτα (ένας σπουδαίος ρόλος για τον Πιερφρανσέσκο Φαβίνο), ο Μπελόκιο συνθέτει μια καυστική δήλωση για τη δράση της Μαφίας που σου δίνει την εντύπωση ότι έρχεται να πει την κατάλληλη στιγμή κάτι τελευταίο και χρήσιμο σε ένα είδος που φαινομενικά μόνο είχε εξαντληθεί. Η σχέση του οργανωμένου εγκλήματος («δεν υπάρχει Μαφία παρά μόνο Κόζα Νόστρα» λέει ο Μπουσέτα στον Φαλκόνε και συμπληρώνει «η λέξη Μαφία είναι δημοσιογραφική έμπνευση») με την πολιτική δίνεται μέσω μιας εξαιρετικά ειρωνικής χροιάς. Φέρνοντας στο ίδιο πλάνο τον Τζούλιο Άντρεότι –που αθωώθηκε από τις κατηγορίες για συνεργασία με την Μαφία– και τον Μπουσέτα στις δύο μοναδικές σκηνές του φιλμ που βγάζουν γέλιο, ο Μπελόκιο δίνει την κωμικοτραγική διάσταση του σφιχτοδεμένου διδύμου εξουσίας και διαφθοράς. Ο σκηνοθέτης είναι προσεκτικός στα βήματά του. Δεν θέλει να κάνει ήρωα τον Μπουσέτα, αν και κάποιες στιγμές φαίνεται ότι μάλλον τον συμπαθεί και τον αντιμετωπίζει σαν αυθεντικό ήρωα τραγωδίας. Η άνοδος και η πτώση του όμως δεν γίνεται μέσω μιας χριστιανικής σκορσεζικής παραβολής, αλλά με την οπερετική αντίληψη της κοσμοθεωρίας ενός αντιήρωα που επιλέγει τον ήρεμο θάνατο «στο κρεβάτι» από τη λάμψη της εξουσίας.