Μπορείς πάντα να υπολογίζεις στον Ράσελ Κρόου για μερικές εμπρηστικές ατάκες, όπως για παράδειγμα το να πει σε μια αίθουσα γεμάτη δημοσιογράφους ότι αν ο Ρομπέν των Δασών ζούσε σήμερα πιθανότατα θα τα έβαζε με τα μονοπώλια του Τύπου. Αν όμως η παράσταση που έδωσε ο Κρόου στην συνέντευξη τύπου άξιζε με το παραπάνω την αναμονή στην ουρά για να μπεις σε μια αίθουσα που ήταν το δίχως άλλο υπερβολικά μικρή για το εγώ του σταρ, η ίδια η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί, (δηλαδή ο Ρομπέν των Δασών του Ρίντλεϊ Σκοτ), που άνοιξε χθες το φεστιβάλ, δεν είναι στ' αλήθεια τίποτα το ξεχωριστό. Ναι, είναι γεμάτη θεαματικές μάχες, εξαιρετικά φωτογραφημένη, επική σε διάρκεια και το μήνυμα του “rise and rise again, until lambs become lions” που κηρύττει, ακούγεται μάλλον δελεαστικό στις μέρες που ζούμε. Όμως πέρα από το γεγονός ότι ο Ρομπέν των Δασών που έχουμε συνηθίσει δεν υπάρχει εδώ, -η ταινία μοιάζει με prequel που εξιστορεί τις συνθήκες που οδήγησαν τον Ρόμπιν Λόνγκστράιντ στα... δάση-, όλα τα άλλα είναι ακριβώς όπως τα περιμένεις από μια ταινία του Σκοτ, με πρωταγωνιστή τον Κρόου. Ίσως όχι ακριβώς “Ο Μονομάχος των Δασών” αλλά φτιαγμένο με μια φόρμουλα που ακόμη κι αν λειτουργεί δεν παύει να είναι τελικά υπερβολικά γνώριμη. Όσο για το γεγονός του πώς ένα Γαλλικό Φεστιβάλ επέλεξε για άνοιγμά του μια ταινία που παρουσιάζει τους Γάλλους ως τους κακούς της ιστορίας και κάτω από ένα κάθε άλλο παρά ηρωικό φως, ο Κρόου πιστεύει ότι έχει να κάνει με το ότι ο Ρίχαρδος ο Λεοντόκαρδος σκοτώνεται στην ταινία από έναν Γάλλο μάγειρα, αλλά μάλλον θα προτιμήσουμε την άποψη της Κέιτ Μπλάνσετ: “Μα γιατί οι Βρετανοί στο φιλμ παρουσιάζονται τελικά ακόμη χειρότεροι”...
Στο πεδίο των ταινιών πάντως οι Εγγλέζοι δείχνουν να κερδίζουν 1-0 προς το παρόν, ακόμη κι αν ο Ρομπέν υπήρξε ένα μάλλον υποτονικό άνοιγμα και μάλιστα με τον Ρίντλεϊ Σκοτ (που αναρρώνει από μια εγχείρηση στο γόνατο) απόντα από το κόκκινο χαλί. Η πρώτη γαλλική ταινία του διαγωνιστικού, το Tournee του Ματιέ Αλμαρίκ, έμοιαζε περισσότερο γοητευμένη από το θέαμα μερικών πλούσιων σε προσόντα showgirls απ' όσο θα χρειαζόταν για να αποκτήσει οποιοδήποτε συναισθηματικό βάρος η εμβάθυνση στους χαρακτήρες της. Ο ίδιος ο Αλμαρίκ υποδύεται έναν παραγωγό της τηλεόρασης που μετά από μια αυτοκαταστροφική πορεία επαγγελματικά και προσωπικά, επιστρέφει στην Γαλλία με μια ομάδα Αμερικανίδων που αναβιώνουν τα burlesque shows κάνοντας μια τουρνέ στην επαρχία. Όταν η συμφωνία που είχε με το θέατρο του Παρισιού καταρρέει, θα προσπαθήσει να σώσει την κατάσταση μόνο και μόνο για να έρθει αντιμέτωπος με τα ερείπια του παρελθόντος του. Μοιρασμένο ανάμεσα σε συχνά ευρηματικά νούμερα στριπτιζ και μια τυπικά γαλλική φλυαρία, το Tournee μοιάζει να περιέχει ψήγματα μιας ενδιαφέρουσας ταινίας, που όμως χάνεται στην επιμονή του Αλμαρίκ να κάνει μια ταινία για τον χαρακτήρα που υποδύεται, όταν προφανώς το πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι οι γυναίκες γύρω του.
Όσο για το Chongqing Blues του Κινέζου Γουάνγκ Ξιαοσουάι που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό σήμερα το πρωί, είναι σαφώς μια πολύ πιο ολοκληρωμένη ταινία από αυτή του Αλμαρίκ και μια που δίκαια βρήκε την θέση της εντός συναγωνισμού. Γιατί αν ο Αλμαρίκ έχει την... γαλλικότητά και την αναγνωρισιμότητά του ως ηθοποιός να συνηγορούν υπέρ του, το Chongqing Blues έχει την σφραγίδα ενός έμπειρου κι ώριμου δημιουργού. Ο Σκηνοθέτης του Ποδηλάτη του Πεκίνου ακολουθεί εδώ έναν πατέρα που προσπαθεί να ανακαλύψει τα αίτια που οδήγησαν τον αποξενωμένο γιο του να πιάσει ομήρους σε ένα πολυκατάστημα, κάτι που οδήγησε στο θάνατό του από αστυνομικά πυρά. Το φιλμ μιλά με χαμηλούς τόνους (και μάλλον αργούς ρυθμούς) για τη σχέση γονιών και παιδιών, για τις ενοχές και τη συγχώρεση στήνοντας την ίδια στιγμή ένα πορτρέτο της ίδιας της Κίνας που αλλάζει. Ενδιαφέρον αλλά σε καμιά περίπτωση ενθουσιαστικό, ακριβώς όπως προβλέπεται και το ίδιο το φεστιβάλ για τις επόμενες δέκα μέρες. Τουλάχιστον οι βροχές και η ψύχρα των προηγούμενων ημερών υποχώρησαν τα κύματα που σάρωσαν περίπτερα, και σεζ λονγκ από την Κρουαζέτ χαϊδεύουν πλέον θαρραλέους λουόμενους.
Δες το trailer του Chongqing Blues στο video που ακολουθεί
13°
