Ο Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, του θεάτρου και της όπερας Φράνκο Τζεφιρέλι, πέθανε σήμερα στο σπίτι του στη Ρώμη, σε ηλικία 96 ετών.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, του θεάτρου και της όπερας Φράνκο Τζεφιρέλι, πέθανε σήμερα στο σπίτι του στη Ρώμη, σε ηλικία 96 ετών.
Ο Τζεφιρέλι «έσβησε ήσυχα μετά από μακρά ασθένεια που είχε επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες», μεταδίδουν πολλά ιταλικά μέσα ενημέρωσης, επικαλούμενα πηγές της οικογένειάς του.
«Δεν ήθελα να φτάσει ποτέ αυτή η ημέρα. Ο Φράνκο Τζεφιρέλι έφυγε σήμερα το πρωί. Ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του παγκόσμιου πολιτισμού. Συναισθανόμαστε την οδύνη των δικών του ανθρώπων. Αντίο, αγαπημένε Δάσκαλε, η Φλωρεντία δεν θα σε ξεχάσει ποτέ», ήταν η πρώτη δήλωση του Ντάριο Ναρντέλα, του δημάρχου της Φλωρεντίας.
Ο Τζεφιρέλι αποφοίτησε απο την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας το 1941 και στη συνέχεια μπήκε στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει τέχνη και αρχιτεκτονική. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τυχαία είδε τον "Ερρίκο Ε΄" του Λόρενς Ολίβιε, άλλαξε επαγγελματική πορεία και στράφηκε προς το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος.
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του συνεργάστηκε με τον Λουκίνο Βισκόντι, ("Η Γη τρέμει", "Μπελίσιμα", Έτσι τελείωσε μια μεγάλη αγάπη"), οι μέθοδοι του οποίου τον επηρέασαν βαθύτατα. Η ταραχώδης σχέση τους κατέληξε σε μια βίαιη ρήξη, την οποία ο ίδιος περιέγραφε ως "πολύ οδυνηρή", αλλά που σηματοδότησε την καλλιτεχνική καριέρα του.
Συνεργάστηκε επίσης με μεγάλους Ιταλούς σκηνοθέτες της εποχής, όπως ο Βιτόριο Ντε Σίκα και ο Ρομπέρτο Ροσελίνι. Από τη δεκαετία του 1950 άρχισε να σκηνοθετεί έργα της όπερας, στη Σκάλα του Μιλάνου, τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης και αλλού. Γνώρισε τη Μαρία Κάλλας, με την οποία έγιναν στενοί φίλοι, και εργάστηκαν μαζί σε μια σειρά από όπερες (Λα Τραβιάτα, Τόσκα, Νόρμα).
Σύντομα, μετέφερε τις ιδέες του από το θεατρικό σανίδι στον κινηματογράφο, αρχικά σκηνοθετώντας την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον στη "Στρίγγλα που έγινε αρνάκι" και κατόπιν με την κλασική πλέον ταινία "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" που ήταν υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ, μεταξύ των οποίων εκείνα της καλύτερης σκηνοθεσίας και της καλύτερης ταινίας.
Στη συνέχεια στράφηκε στη θρησκευτική θεματογραφία, με μια βιογραφία του Άγιου Φραγκίσκου της Ασίζης και τη μίνι τηλεοπτική σειρά "Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ" (1977) που σημείωσε παγκόσμια επιτυχία και προβάλλεται μέχρι και σήμερα από τις τηλεοράσεις.
Αξιωματικός της ιταλικής κυβέρνησης από το 1977, ο Τζεφιρέλι έλαβε την διάκριση του ιππότη από την βρετανική κυβέρνηση το 2004 όταν έγινε Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 2009 βραβεύτηκε με το Premio Colosseo.
Γεννήθηκε στα περίχωρα της Φλωρεντίας ως Τζιανφράνκο Κόρσι (Gianfranco Corsi). Μητέρα του είναι η Alaide Garosi, σχεδιάστρια μόδας, και πατέρας του ο Ottorino Corsi, έμπορος μαλλιού και μεταξιού. Οι δυο γονείς του ξαναπαντρεύτηκαν και η Alaide δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δικό της επίθετο ή του Corsi για το παιδί της. Επέλεξε το επίθετο "Zeffiretti", λέξη που αναφέρεται στην όπερα του Μότσαρτ Idomeneo. Ωστόσο, το όνομα αυτό γράφτηκε λάθος στο δημοτολόγιο και έγινε Τζεφιρέλι. Όταν ήταν 6 ετών, η μητέρα του πέθανε και ο ίδιος μεγάλωσε υπό την φροντίδα της αγγλικής κοινότητας μεταναστών.
Ιταλοί ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι ο Τζεφιρέλι αποτελεί μέρος μιας ομάδας ανθρώπων που είναι συγγενείς με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Τζεφιρέλι είναι απόγονος ενός από τα αδέρφια του ντα Βίντσι.
Ο Τζεφιρέλι αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών το 1941 και, ακολουθώντας την συμβουλή του πατέρα του, εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας όπου σπούδασε αρχιτεκτονική και τέχνη. Μετά το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολέμησε ως αντάρτης προτού συναντηθεί με τους βρετανούς στρατιώτες και γίνει ο διερμηνέας τους. Μετά τον πόλεμο, ξαναπήγε στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας για να συνεχίσει τις σπουδές του αλλά όταν είδε τον Λόρενς Ολίβιε στον Ερρίκο Δ΄ το 1945, αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Ενώ εργαζόταν ως ζωγράφος τοπίου στην Φλωρεντία, προσλήφθηκε από τον Λουκίνο Βισκόντι και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία La Terra trema, που κυκλοφόρησε το 1948. Με τον Βισκόντι συνεργάστηκε και στις ταινίες : Λεωφορείο ο πόθος (Ρώμη, 1949) του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, Τρωίλος και Χρυσηίδα (Φλωρεντία, 1949) του Σαίξπηρ και οι τρεις αδελφές (Ρώμη, 1951), κοστούμια Μαρσέλ Εσκοφιέ) του Τσέχωφ.
Οι μέθοδοι του Βισκόντι είχαν μια βαθιά επιρροή στο μετέπειτα έργο του Τζεφιρέλι. Εργάστηκε και με άλλους σκηνοθέτες όπως ο Αντονιόνι και ο Ροσελίνι. Την δεκαετία του 1960, ο Τζεφιρέλι ξεκίνησε να γράφει και να σκηνοθετεί τις δικές του παραστάσεις στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη και σύντομα μετέφερε τις ιδέες του στον κινηματογράφο.
Το 1996, για τις υπηρεσίες του στις τέχνες, έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ σε μια τελετή που έγινε στο Canterbury Cathedral. Το 1999 έλαβε το βραβείο Crystal Globe για την εκπληκτική καλλιτεχνική συνεισφορά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary.
21°
