Raw: Η ταινία που σόκαρε πέρυσι τις Κάννες

Κι όμως η Ζιστίν δεν ήταν από την αρχή κρεατοφάγος. Στην οικογένειά της είναι όλοι κτηνίατροι και χορτοφάγοι. Στην αρχική σεκάνς η έξαλλη μητέρα της επιπλήττει τους υπεύθυνους του εστιατορίου που σέρβιραν κατά λάθος (;) μέσα στον πουρέ της κόρης της ένα κομμάτι κρέας. Η προειδοποίηση για αυτό που έρχεται είναι σαφέστατη. Ο τρόμος έχει… ζωώδη προέλευση. Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση η αριστούχα μαθήτρια ξεκινά τις σπουδές της στην κτηνιατρική (όπου επίσης φοιτά η μεγάλη αδελφή της) και εισέρχεται σε έναν κόσμο όπου το αίμα από τα σφαχτάρια των ζώων είναι το λιγότερο αποτρόπαιο κομμάτι που μπορεί να βιώσει κανείς εκεί. Τα καψόνια  των παλιών σπουδαστών προς τους νεότερους και οι μεταφυσικού χαρακτήρα τελετουργίες που σκηνοθετεί άψογα η Ντουκουρνό, μοιάζουν με πρόσκληση σε ένα μυσταγωγικό και αιματοβαμμένο πάρτι ενστίκτων βγαλμένο από κλασικές σινε-παραισθήσεις (βλέπε «Σουσπίρια») και ενταγμένο πλήρως σε μια ευφυέστατη παραβολή γύρω από τη σεξουαλικότητα και την ωμή βία. Τα καλά όμως δεν έχουν τελειωμό για το προκλητικό και απέραντα διασκεδαστικό «Raw» που πάντως θα δοκιμάσει τις αντοχές των πιο ευαίσθητων στομαχιών από τους θεατές της σκοτεινής αίθουσας. Το πολιτικό σχόλιο για την «ανθρωποφάγα» δυτική κοινωνία δεν εξαντλείται μόνο στην ειρωνική διακωμώδηση κάθε politically correct τάσης αλλά και στην κραυγαλέα αποδόμηση του μοντέλου ευημερίας και ορθολογισμού, μέσω της αχαλίνωτης σεξουαλικότητας και της έκρηξης βίας που συνοδεύει την αλλαγή φύσης για την έκπληκτη Ζιστίν στη διαδρομή μιας απρόσμενης ενηλικίωσης και της ανακάλυψης του πραγματικού εαυτού της. Ένα σοκαριστικά ωμό αλλά διανθισμένο με δυναμισμό, φρέσκιες ιδέες και βαθύ συμβολισμό φιλμ για τον ηδονισμό, την ομορφιά της νιότης και την ακαταμάχητη γεύση που έχει ένα φιλέτο που τρώγεται με το αιματάκι του! Ρωτήστε και τον Χάνιμπαλ Λέκτερ να σας πει τη γνώμη του πάνω σε αυτό…