Παίζουν: Χαβιέ Γκουτιέρεζ, Ραούρ Αρεβάλο, Αντόνιο ντε λα Τόρε
Δύο αστυνομικοί από τη Μαδρίτη καλούνται να διαλευκάνουν μια σειρά από φόνους σε μια απομονωμένη κωμόπολη στην Ισπανία του 1980.
Από τη μία ένα καλογραμμένο ατμοσφαιρικό θρίλερ, από την άλλη ένα διαπεραστικό πορτρέτο ενός τόπου, μιας κοινωνία και μιας εποχής, το φιλμ του Γκουτιέρεζ είναι από εκείνα που φιλοδοξούν να είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ταινία είδους. Το «Μικρό Νησί» το κατορθώνει απόλυτα παραδίδοντας όχι μόνο ένα αστυνομικό μυστήριο που χτίζει πετυχημένα μια πνιγηρή αίσθηση απειλής, αλλά κάτι πιο σύνθετο, που αγγίζει μια σειρά από θεματικές ξεκινώντας από τη στιγμή στην οποία διαδραματίζεται, την εποχή που η Ισπανία προσπαθεί να κάνει την μετάβαση από τις σκοτεινές μέρες του Φράνκο στη δημοκρατία. Το παλιό και το καινούργιο και η αναπόφευκτη σύγκρουσή τους είναι εμφανή σε κάθε τι, από τη «διακόσμηση» στους τοίχους του παλιού ξενοδοχείου στο οποίο θα μείνουν οι δυο αστυνομικοί μέχρι την ίδια τη σχέση τους, που δεν είναι δίχως εμφανείς, ουσιαστικές τριβές. Τοποθετημένο σε ένα υποβλητικό τοπίο, φωτογραφημένο αριστοτεχνικά, το φιλμ είναι βραδυφλεγές, αλλά συναρπαστικό, πλούσιο σε λεπτομέρειες, γεμάτο από χαρακτήρες και στιγμές που χτίζουν ένα γοητευτικό μωσαϊκό που είναι απόλυτα «κινηματογραφικό» μα και αληθοφανές την ίδια στιγμή.
Μια υπάλληλος γραφείου της CIA θα μπει εθελοντικά στην ενεργό δράση, όταν ο συνεργάτης της κατάσκοπος θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς και οι ταυτότητες όλων των υπολοίπων θα αποκαλυφθούν.
Λιγότερο μια παρωδία των κατασκοπικών ταινιών και περισσότερο μια κατασκοπική κωμωδία, η ταινία του Πολ Φέιγκ είναι ανέλπιστα αστεία και απολαυστική. Δίχως να παίρνει τον εαυτό του περισσότερο στα σοβαρά απ’ όσο χρειάζεται, αλλά κρατώντας την αξιοπρέπειά του ως «περιπέτεια», το «Spy» δίνει την ευκαιρία στην Μελίσα Μακάρθι να γίνει όσο αστεία μπορεί –και μπορεί πολύ– δίχως να γελά εις βάρος της αλλά μαζί της. Μπορεί η ιστορία να μη βγάζει απαραίτητα νόημα (αλλά μήπως βγάζουν νόημα οι περισσότερες spy movies;), όμως είναι γεμάτο έξυπνες συχνά ξεκαρδιστικές στιγμές κι ατάκες και αναδίδει την αίσθηση πως αυτή δεν ήταν απλά μια ακόμη ταινία απόλυτα υπολογισμένη στη χολιγουντιανή μηχανή, μα έγινε με κέφι και ανατρεπτικό πνεύμα.
Σφυρίζοντας για τον έρωτα (Playing it Cool) * ½
Σκηνοθεσία: Τζάστιν Ρίαρντον
Παίζουν: Κρις Έβανς, Μισέλ Μόναχαν, Άντονι Μακί
Ένας σεναριογράφος αναλαμβάνει να γράψει μια ρομαντική κομεντί. Μόνο που δεν πιστεύει στον έρωτα. Μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει μια υπέροχη, δεσμευμένη γυναίκα.
Το «Σφυρίζοντας για τον Έρωτα» μοιάζει με μια ρομαντική κομεντί γραμμένη από ένα σεναριογράφο που δεν αγαπά τις ρομαντικές κομεντί ή που θεωρεί ότι είναι πολύ έξυπνος για να γράψει μια «συνηθισμένη» ρομαντική κομεντί. Κάπως έτσι η ταινία του Τζάστιν Ρίαρντον σκοντάφτει στην ίδια της την προσπάθεια να υπονομεύσει τα κλισέ του είδους και καταλήγει αντί για έξυπνη να γίνεται κατά στιγμές έως και εκνευριστική. Φταίει το ότι οι χαρακτήρες δεν μοιάζουν ούτε στιγμή με αληθινούς ανθρώπους αλλά με τύπους που θα συναντούσατε στις κλισέ περιγραφές περιοδικών για το πώς είναι ένας «σεναριογράφος» ή το «τέλειο κορίτσι», η «ο καλύτερος nerd φίλος», «η cool κολλητή» και ούτω καθ εξής. Μόνο που δυστυχώς η ταινία δεν θα βρει τη θέση της σε μια τέτοια λίστα με τίτλο «οι πετυχημένες ρομαντικές κομεντί»...
Καθηγητής με το ζόρι (The Rewrite)* ½
Σκηνοθεσία: Μαρκ Λόρενς
Παίζουν: Χιου Γκραντ, Μαρίσα Τομέι, Άλισον Τζάνεϊ
Ένας κάποτε πετυχημένος σεναριογράφος δέχεται μια δουλειά καθηγητή δημιουργικής γραφής σε ένα πανεπιστήμιο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης κι η γνωριμία του με μια μόνη μητέρα θα τον βοηθήσει να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του.
Με ένα γοητευτικό καστ, ειδικά στους δεύτερους ρόλους, αλλά και μια ιστορία που μοιάζει να έχει εκτοξευθεί σαν λάβα από τον καυτό πυρήνα της γης των κινηματογραφικών κλισέ, το «Καθηγητής με το Ζόρι» είναι μία από εκείνες τις ταινίες στις οποίες με το ζόρι προσπαθείς να βρεις κάτι να αγαπήσεις. Διότι το χιούμορ απουσιάζει ολοκληρωτικά, το ρομάντζο μοιάζει με κρύο χτεσινό τσάι και η ιστορία δεν σε αφορά στο ελάχιστο. Και, ναι, ο Χιου Γκραντ έχει το ταλέντο να σε κερδίζει ακόμη κι όταν παίζει έναν τόσο αδιάφορο χαρακτήρα, αλλά δεν μπορείς βλέποντας το φιλμ να μην αναρωτηθείς αν κι ο ίδιος βρήκε κάτι ενδιαφέρον και άξιο να εξερευνήσει στο φιλμ. Εκτός φυσικά από την επιταγή της αμοιβής του.
Ακόμη: Οι ήρωες της (κάποτε) αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς «Entourage» κάνουν την πρώτη τους κινηματογραφική ταινία για τη ζωή ενός νεαρού φιλόδοξου σταρ του Χόλιγουντ, τον αδίστακτο μα και cool ατζέντη του και την παρέα των παρατρεχάμενων φίλων.>>> Η νέα κωμωδία του Νίκου Ζερβού «Λύσσα κακιά» –για την οποία δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή– ακολουθεί τις ζωές, τις ερωτικές περιπέτειες και την καθημερινότητα μιας ομάδας φοιτητών σε μια δραματική σχολή.
8°
