Ο πρώτος σταθμός «Ομόνοια» εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου 1895 και ήταν υπαίθριος ημιυπόγειος σταθμός, τύπου ανοικτού ορύγματος, στη διασταύρωση των οδών Λυκούργου και Αθηνάς. Η θέση του πρώτου σταθμού κρίθηκε ακατάλληλη για την επέκταση του δικτύου της σιδηροδρομικής γραμμής προς τα βόρεια και για το λόγο αυτό άρχισε να κατασκευάζεται ένας νέος, υπόγειος σταθμός κάτω από την Πλατεία Ομονοίας. Η κατάθεση του θεμέλιου λίθου του νέου υπόγειου σταθμού της Ομόνοιας πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1928. Υπουργός Συγκοινωνιών ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και Δήμαρχος Αθηναίων –στην τελευταία χρονιά της θητείας του– ο Σπύρος Πάτσης, που ήταν και οι πολιτικοί καθοδηγητές του έργου. Ωστόσο, το «πρόσωπο-κλειδί» ήταν ο μηχανικός, μηχανολόγος και επιχειρηματίας Αλέξανδρος Βλάγκαλης (1873-1955). Σε μια περίοδο που η οικονομική κατάσταση του ελληνικού κράτους ήταν, για μία ακόμη φορά, εξαιρετικά δυσχερής, αξιολόγησε την ανάγκη για τόνωση των μέσων σταθερής τροχιάς, διέθεσε κεφάλαια και συνετέλεσε καθοριστικά στην ίδρυση των Ελληνικών Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων (ΕΗΣ), όπου ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή. Επίσης, ο διευθυντής Αρχιτεκτονικού του Δήμου Αθηναίων Εμμανουήλ Λαζαρίδης (1894-1961) ήταν από τα πρόσωπα που έδωσαν σημασία στη λεπτομέρεια. Το μεράκι στην εργασία τους έμεινε να θυμίζουν τα κεραμικά πλακίδια στους σταθμούς Ομονοίας και Βικτωρίας ή οι εμαγιέ πινακίδες και τα κιγκλιδώματα των κλιμακοστασίων, μέρος των οποίων σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Ο νέος σταθμός εγκαινιάστηκε από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στις 21 Ιουλίου 1930.
Στη ζωή υπάρχουν πολλά σημαντικά πράγματα. Το πιο σημαντικό από όλα, βέβαια, είναι ο Ολυμπιακός. Πιτσιρικάς πήγαινα ανελλιπώς με τον πατέρα μου στο «Καραϊσκάκης». Πάντα με τον ηλεκτρικό, τον οποίο παίρναμε από το Μοναστηράκι ή την Ομόνοια. Δε ζω πια στην Αθήνα, όμως ανεβαίνω πολλές φορές το χρόνο για να πάω στο γήπεδο. Φυσικά συνεχίζω να πηγαίνω με τον ηλεκτρικό, ο οποίος πλέον αποτελεί κομμάτι του μετρό. Αυτά τα υπέροχα πορτοκαλί γυαλιστερά πλακάκια στις αποβάθρες του σταθμού της πλατείας Ομονοίας μου είχαν κάνει απίστευτη εντύπωση από την πρώτη φορά που τα αντίκρισα και εξακολουθούν να με μαγεύουν μέχρι σήμερα. Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που το παθαίνει αυτό...
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε πολλαπλές επισκέψεις μου στην Αθήνα τη διετία 2015-2016. Χρησιμοποιήθηκε μία ΝΙΚΟΝ FM, πενηντάρης φακός και διάφοροι τύποι έγχρωμου φιλμ.
Από τις φαβέλες του Ρίο μέχρι τα σοκάκια του Παρισιού, η διεθνώς βραβευμένη φωτογράφος παρουσιάζει στη Λεμεσό την έκθεση «La Street c’est Chic», μια οπτική ωδή στην εφήμερη τέχνη των δρόμων
Η φωτογράφος των «Πρωταγωνιστών» μιλάει, για το φως, την απώλεια, τη μάχη με τον καρκίνο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, και το κλικ που αποκαλύπτει την αλήθεια
13°
