Τα τελευταία είκοσι χρόνια, πες το τρέλα, πες το αγάπη, πες το πάθος, ο Ηλίας Παπαδόπουλος έχει σαρώσει την ελληνική ακτογραμμή, στεριανή ή «περιφερειακή», αυτή δηλαδή που περικυκλώνει τα νησιά, καταδυόμενος σε βάθη άπειρα. Ο βυθός είναι το χούι του, η κάμερα είναι το τρίτο μάτι του, κι ό,τι κατοικεί εκεί και εντάσσεται στην κατηγορία «πανίδα και χλωρίδα των ελληνικών θαλασσών» είναι το φόκους και το κλικ του. Επίμονα, λεπτομερειακά, επίπονα, θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο μα και χρήμα, μιας κι ο εξοπλισμός του είναι πανάκριβος κι ο ίδιος δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος, ώστε να προσδοκεί σε απόσβεση, ο «φωτοδύτης» βούτηξε, έζησε, παρατήρησε, ταξινόμησε και αποτύπωσε με τον φακό του έναν μαγικό, μεγάλο και αξιοθαύμαστο οπτικά και επιστημονικά κομμάτι του ελληνικού θαλάσσιου πλούτου, κυκλοφορώντας το σε μια υπερπολυτελή έκδοση, χάρμα εκτύπωσης και καλαισθησίας.
«Ελληνικός Θαλάσσιος Κόσμος» είναι το όνομα του βιβλίου - ονείρου ζωής που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Nexus Publications. Μια οπτική πανδαισία υδρόβιου πλούτου, σπάνιας ομορφιάς αλλά και σημασίας για το ελληνικό οικοσύστημα. Κοντινά και μακρινά πλάνα, υπερθέαμα χρωμάτων και ειδών, που καθώς πλησιάζει το ελληνικό ευλογημένο καλοκαίρι, μπορείς κι εσύ να θαυμάσεις κάποια από αυτά με τη μάσκα και τον αναπνευστήρα σου, μαθαίνοντας να τα ξεχωρίζεις και να τα ονοματίζεις, χάρη στο εγχειρίδιο αυτό.
Αναλυτική περιγραφή των ειδών, μεγέθη, βάθη παρεπιδημίας, βαθμίδες αποχρώσεων και μια απίστευτη εναλλαγή κλειστών κόλπων ή ανοιχτών θαλασσών. Ξεφυλλίζω αυτήν την πολυμορφικότητα και την ποικιλομορφία του ελληνικού υδρόβιου σύμπαντος και θαυμάζω. Ζώα που μοιάζουν με φυτά και το αντίθετο, κόσμοι σιωπής μα και οργανωμένης συμβίωσης, όπως σε κάθε κοινωνία, μισοσκόταδο μα και επίγειοι φωτεινοί παράδεισοι, τόσο καλοφωτισμένοι, καθώς οι αχτίδες του ήλιου τους λούζουν με δέος.
Γεννημένος στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς, μα ζώντας αδιάλειπτα στη Θεσσαλονίκη, μιας και εργάζεται στον Οργανισμό Λιμένος, ο Ηλίας είναι ταυτόχρονα και εκπαιδευτής καταδύσεων της CMAS, συνδυάζοντας έτσι τις δυο μεγάλες του αγάπες, τον βυθό και τη φωτογραφία, με έναν ουσιαστικό και αδιάσπαστο τρόπο. Για τον Παπαδόπουλο, μοιάζει κάτι αρχέγονα επιτακτικό να τον ωθεί σε ολοένα και μεγαλύτερο ψάξιμο. Επαγρυπνεί, ανακαλύπτει κρυμμένα θέματα και με χαρά μικρού παιδιού εκπλήσσεται κάθε που βλέπει κάτι νέο, ανακαλύπτοντας το ατέρμονο του ελληνικού θαλάσσιου πλούτου.
Αγάπησα από την πρώτη σελίδα τούτο το βιβλίο, μα περισσότερο τον δημιουργό του: με φιζίκ και ψυχή, λέξεις και ανάσες που μαρτυρούν το πείσμα και το πάθος ενός μικρού παιδιού, ταγμένου να ανακαλύψει τι υπάρχει πέραν του εγνωσμένου.
23°
