Ο σχεδιαστής Joe Sacco κατάγεται από το Πόρτλαντ και η δουλειά του έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία επικεντρώνοντας στους ταπεινούς και καταφρονεμένους της οικουμένης, από τους Παλαιστίνιους ως τους Βόσνιους. Ενώ ο σεναριογράφος Chris Hedges είναι πολεμικός ανταποκριτής με εικοσαετή θητεία στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και τα Βαλκάνια, έχοντας τιμηθεί με Πούλιτζερ για τη συνεργασία του με τους «New York Times». Η πρόσφατη συνεργασία τους στρέφει το βλέμμα σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές της πατρίδας τους που έχουν πληγεί οδυνηρά από την αποβιομηχανοποίηση που πλήττει την Αμερική.
Το «Days of Destruction, Days of Revolt» περιπλανιέται στο Πάιν Ριτζ της Νότιας Ντακότα, στο Κάμντεν του Νιού Τζέρσεϊ, το Γουέλτς της Δυτικής Βιρτζίνια και το Ιμοκάλι της Φλόριντα, προκειμένου να σκιαγραφήσει ένα θρηνητικά ρεαλιστικό τοπίο των Ηνωμένων Πολιτειών με αδρές πινελιές. Η χώρα του «Days of Destruction…» κατοικοεδρεύει σε μια μετα-καπιταλιστική Αμερική, από όπου το κεφάλαιο ήρθε και παρήλθε αφήνοντας ανήμπορα ανθρώπινα συντρίμμια. Όλα αυτά σε ένα graphic novel που οικειοποιείται τα αριστοτεχνικότερα εξαρτήματα της ανεξάρτητης αμερικάνικης σχεδιαστικής σχολής, όντας παράλληλα εμπορικά προσανατολισμένο.
«Πήγαμε στις σκληρότερα χειρότερες χειμαζόμενες περιοχές της επικράτειας», αφηγείται στο βίντεο ο συγγραφέας, ενώ προς επίρρωση των λεγομένων του, στο slide show προβάλλεται ένα στριπάκι του οποίου ο πρωταγωνιστής αυτοβιογραφείται ενδεικτικά: «Γεννήθηκα σε αυτή την πλευρά του βουνού. Ο μπαμπάς μου πέθανε στο ορυχείο, μας μεγάλωσε η μαμά μας –και τους 11 από εμάς». Ο αντίκτυπος των ασπρόμαυρων καρέ είναι αυτός που οι δημιουργοί του περιγράφουν ως «οπτική γροθιά», μια γροθιά που αποσκοπεί στο να κάνει «ορατό αυτό που στην ευρεία κοινωνία παραμένει αόρατο».
Υπάρχουν ζητούμενα εφικτά σε έναν κομίστα, που φαντάζουν απραγματοποίητα σε άλλους τομείς των τεχνών, είτε πρόκειται για φωτογραφία, είτε για βίντεο. Το «Days of Destruction, Days of Revolt», με τα πορτρέτα των προδομένων φτωχών του, τα αποτυπώνει καθαρά.
25°
