Il Conformista Casa Storica: Ένα νέο ξενοδοχείο στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο στα Άνω Λαδάδικα
Μου έχει συμβεί με ροκ μπάντες, η τελευταία φορά ήταν με τους Seahorse. Την περασμένη άνοιξη ο κιθαρίστας τους Ασκληπιός Ζαμπέτας μου έστειλε πεσκέσι την ακυκλοφόρητη ως τότε νέα δουλειά τους προς ακρόαση, έτσι για μια γνώμη, όπως μου είπε. Μου έχει συμβεί, επίσης, με εστιατόρια. Πρόσφατα, στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, ο Αρχέλαος Λαζαρίδης με προσκάλεσε να δειπνήσουμε παρέα στο νέο του μεζεδοπωλείο Λάμα, προκειμένου να τεστάρουμε από κοινού το μενού που σε λίγες μέρες θα ντεμπούταρε και επίσημα προς βρώση, πόση και όλο το καλό συναπάντημα. Με συγγραφείς μου τυχαίνει τακτικά μια από τα ίδια: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να διαβάζω πρώτος βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη πριν φύγει για το τυπογραφείο, επειδή συνδεόμαστε με φιλία, εμπιστοσύνη και… για ρίξε μια ματιά. Με ξενοδοχείο όμως μου συνέβη για πρώτη φορά. Με ξενοδοχείο!
Κι έτσι να ’μαστε με την καλή μου για τρεις ολόκληρες μέρες, σαν τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο, να ζούμε και να κατοικοεδρεύουμε εντός του Conformista, που άνοιξε πρόσφατα στη γωνία Αγίου Μηνά με Κατούνη και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένη αποστολή, όπως μας την παράγγειλε ο Θόδωρος Ναθαναηλίδης της «Πλατείας Εμπορίου Τουριστική»: «Θέλω να μείνετε στο ξενοδοχείο τις μέρες του soft opening, πριν καταφθάσουν οι πρώτοι ένοικοι, για να φορμάρουμε το δυνατόν τελειότερη την εμπειρία».
Τρεις μέρες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης! Σαν τους Σκοτ και Ζέλντα Φιτζέρλαντ στο Παρίσι, μόνο που εγώ κι εκείνη μένουμε μια ανάσα από όλα και μερικά λεπτά μακριά από όσα μεγιστοποιούν την απόλαυση της πόλης και προσδίδουν στο Conformista μια ασύλληπτη υπεραξία: δίπλα στην παραλία και την Τσιμισκή, τη Μητροπόλεως και τα Λαδάδικα, την πλατεία Αριστοτέλους και την πλατεία Εμπορίου, τα 22 δωμάτια και τα 61 αφράτα, πουπουλένια, αναπαυτικά, λουξ και μοναδικά κρεβάτια του, βρίσκονται καταμεσής της θεσσαλονικιώτικης αστικής φαντασμαγορίας. Και όλο αυτό το ριλάξ λαχείο βρίσκεται εντός ενός διατηρητέου κτηρίου που η ιστορία του ξεκινά το 1925. Τότε άνοιξε τα γραφεία της η Τράπεζα της Θεσσαλίας που στεγάστηκε εδώ. Εκατό χρόνια πριν και εκατό χρόνια μετά, ο υπέροχος εκλεκτικιστικός ρυθμός του ανέπαφου παρελθόντος μπολιάστηκε με ξύλο, μάρμαρο και σίδερο, παράγοντας αρμονικά έναν μινιμαλισμό και μια ατμόσφαιρα που χαρίζουν στο Conformista την αύρα ενός μπουτίκ ξενοδοχείου με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Ή ακόμα καλύτερα, με όνομα βαρύ σαν δύο ιστορίες.
Ο Θόδωρος Ναθαναηλίδης σεβάστηκε απόλυτα την ψυχοδομή και τον χαρακτήρα της πρώην Τράπεζας Θεσσαλίας κρατώντας ανέπαφη την εξωτερική εικόνα του κτηρίου αλλά και το λογότυπο Τ.Θ. Επιπλέον, το Conformista χρωστά το όνομά του στην ομώνυμη ταινία του Μπερτολούτσι. Σαν τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν, επομένως, και τη Στεφανία Σαντρέλι, όλο το τριήμερο που ζήσαμε με τη Β. εντός του, εκτός από τα φίνα εσπρέσο παραγγέλναμε συνεχώς απεριτίβο από τη σπριτζερία του ξενοδοχείου που βρίσκεται στο ισόγειο.
Επιστρέφω στην ιστορία του Conformista και τις μέρες μετά το 1929, όταν η Τράπεζα της Θεσσαλίας έκλεισε και το κτήριο ονομάστηκε Μέγαρο Κουκουμπάνη, φιλοξενώντας μέχρι το 1983 το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων. Τα τελευταία χρόνια το Μέγαρο λειτουργούσε με πολλαπλές χρήσης εστίασης, μέχρι να έρθουμε στο φετινό καλοκαίρι και την τρελή έκπληξη που βίωσα, όταν τριγυρίζοντας πάνω κάτω τους ορόφους συνειδητοποίησα ότι το ξενοδοχείο είναι ολοκληρωτικά διακοσμημένο με πίνακες του Αχιλλέα Μεσάικου. Ο Μεσάικος είναι ένας ποπ αρτ εξπρεσιονιστής ζωγράφος και μουσικός, που η τέχνη και οι δυναμικές του δένουν απόλυτα με το πνεύμα του Conformista. Οι δυο υπογραφές συμβολίζουν τη φάση της Θεσσαλονίκης τώρα: ανήσυχη, ψαγμένη και δημιουργική, κρύβει εκπλήξεις και εντός της ανθίζουν πολύχρωμοι κήποι.
Τρεις καλοκαιρινές μέρες σε μια σουίτα όνειρο! Και δίπλα μας (κρατηθείτε!) η λαϊκή γκουρμέ του Τακαντούμ, η σπέσιαλ μπεργκερική του Po Boys, τα προφιτερόλ του Choureal, τα νεγρόνι του Chill Eye, τα σάντουιτς στο Λαϊκόν και φυσικά ο υπέροχος εσωτερικός κήπος του Conformista.Ένα δάκρυ κύλησε όταν επιστρέψαμε στο κονάκι μας στην Άνω Πόλη, Θόδωρε Ναθαναηλίδη. Ένα δάκρυ και ζήτω σου, μπορείς άφοβα να καυχιέσαι ότι το ξενοδοχείο σου είναι εμπειρία για τον ταξιδιώτη που θέλει να ζήσει εφ’ όλης το αξίωμα: «Σαν τη Θεσσαλονίκη και το κέντρο της δεν έχει».
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
13°
