Τα σπίτια αλλάζουν όταν αλλάζουν και οι ρυθμοί της ζωής. Κάπως έτσι, η αρχιτεκτονική παρακολουθεί την καθημερινότητα κι ακολουθεί τις ανάγκες της. Τι έχουν σήμερα ανάγκη τα αθηναϊκά σπίτια; Θα έλεγα φως. Ζούμε στην πιο φωτεινή πόλη του κόσμου κι όμως τα σπίτια μας δεν ξέρουν πώς να εκμεταλλευτούν σωστά το φως. Η εκμετάλλευση του φωτός κατά την ανακατασκευή αυτού του οροφοδιαμερίσματος, υπήρξε και η βασική σκέψη του αρχιτέκτονα Ελευθέριου Αμπατζή.
Βρίσκεται στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας του ’90 στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Ο αρχιτέκτονας και οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν την ολική του μεταμόρφωση. Ουσιαστικά, τα 160 τ.μ. κατασκευάστηκαν από την αρχή. Η αρχική διαμόρφωση ακολουθούσε μια λογική εσωστρέφειας με μικρά περιμετρικά ανοίγματα και χωρισμό της συνολικής επιφάνειας σε πολλά, αλλά καθόλου ευρύχωρα δωμάτια. Η νέα αρχιτεκτονική πρόταση ακολούθησε την ακριβώς αντίθετη προσέγγιση: διάθεση εξωστρέφειας, επικοινωνίας και αμεσότητας των χώρων μεταξύ τους, αλλά και με το αστικό τοπίο.
Βασική ιδέα στη μελέτη του αρχιτέκτονα ήταν να απλωθεί το φυσικό φως σε όλη την κατοικία. Αλλά και να αναδειχθεί η εντυπωσιακή θέα προς την Πεντέλη, τον Υμηττό και το κέντρο της Αθήνας. Έτσι, οι περισσότεροι περιμετρικοί και εσωτερικοί τοίχοι κατεδαφίστηκαν για να δημιουργήσουν νέους, ενιαίους χώρους με πολύ περισσότερο φως (όλοι οι χώροι έχουν άμεση σύνδεση με τις βεράντες) και άπλετη θέα. Τώρα πια, υπάρχει ένας μεγάλος ενιαίος χώρος καθιστικού, TV room, τραπεζαρίας και κουζίνας, δύο en-suite υπνοδωμάτια (το ένα master), όπως και ένας ξεχωριστός ξενώνας με λουτρό και ξεχωριστή κουζίνα, ο οποίος κρύβεται πίσω από μια συρόμενη πόρτα-καθρέπτη.
Στην αίσθηση της συνέχειας και της σύνδεσης των χώρων συμβάλλουν επίσης τα υλικά και τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν. Το ξύλινο δάπεδο απλώνεται σε όλη την επιφάνεια της κατοικίας (εκτός από τα μπάνια), ώστε να διαμορφωθεί ένα «πλεκτό χαλί». Η νησίδα της κουζίνας, όπως και οι πάγκοι, βρίσκονται σε κεντρικό σημείο του μεγάλου, ενιαίου χώρου και μέσω των υλικών κατασκευής τους συνδέουν οπτικά τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Την ίδια λογική ακολουθεί και το master bedroom, το οποίο επεκτείνεται στη βεράντα-κήπο του δωματίου.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πολλά από τα αντικείμενα και τα έπιπλα στο νέο διαμέρισμα έχουν σχεδιαστεί από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα. Μερικά από αυτά είναι ο μπρούτζινος πολυέλαιος στον χώρο της τραπεζαρίας με τις 14 κρυστάλλινες σφαίρες που παραπέμπουν σε σύννεφο, ο χάλκινος θόλος στον χώρο του καθιστικού με τη μεγάλη κρυστάλλινη σφαίρα, όπως και το κυκλικό χάλκινο τραπέζι με τη διπλή άνω επιφάνεια.
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
11°
