Συναντήσαμε την αρχιτέκτονα και σκηνογράφο Εύα Μανιδάκη στο χώρο της, στο ιστορικό τρίγωνο της πόλης, και βρεθήκαμε σ’ ένα περιβάλλον όπου η αρχιτεκτονική ουσίας συνομωτεί με τη θεατρικότητα. [Φωτο: Βασίλης Μακρής]
Στη βεράντα χάρη στις ειδικές αρχιτεκτονικές κατασκευές και την επιλογή των υλικών, ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ένα σύγχρονο περιβάλλον, το οποίο όμως δημιουργεί και την αίσθηση ενός αριστοκρατικού «παβίλιον» στην Ινδία της βικτοριανής εποχής.
«Αγαπώ τους ενιαίους χώρους και επιπλέον βρίσκω γοητευτικό το μετασχηματισμό και τη διατήρηση της μνήμης της προηγούμενης χρήσης. Το συγκεκριμένο loft ήταν μια παλιά αποθήκη υφασμάτων 120 m2, όπου θέλησα να διατηρήσω αυτή την αίσθηση του ανοιχτού χώρου και της διαμπερότητας. Με την τοποθέτηση ελαφρών κινούμενων πετασμάτων –από μέταλλο με διάτρητη λαμαρίνα, γυαλί αμμοβολημένο ή ξύλο– έχουμε το αποτέλεσμα χώρων που αλληλοδιεισδύουν, δραστηριοτήτων που διασταυρώνονται.
Η θέα στην Ακρόπολη είναι πάντα το ανυπέρβλητο κλου σε ένα σπίτι του ιστορικού τριγώνου της Αθήνας.
Ο χώρος εργασίας με το μεγάλο πάγκο χωρίζεται και ενώνεται με τον υπόλοιπο χώρο με μεταλλικά πετάσματα, ενώ ο χώρος ύπνου με κινούμενα πετάσματα από MDF επενδυμένα με βινύλιο. Ο διάδρομος, που από τη μία πλευρά ορίζεται με το μοναδικό κεντρικό τοίχο του σπιτιού και από την άλλη με μια μεγάλη βιβλιοθήκη, τονίζει ακόμα περισσότερο μια «μονολιθικότητα» στον άξονα Ανατολής – Δύσης.
Τον άξονα αυτό διατρέχει μία ράγα με σποτ, που αποτελεί τη βασική φωτιστική μονάδα του χώρου. Οι υγροί χώροι –κουζίνα και μπάνιο– βρίσκονται πίσω από τον κεντρικό τοίχο. Η τραπεζαρία έχει τοποθετηθεί στην προέκταση της κουζίνας μπροστά από τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν στην οδό Αιόλου και την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης».
Η κρεβατοκάμαρα δημιουργεί αντίθεση με τον υπόλοιπο ενιαίο χώρο και λειτουργεί ως «θήκη ύπνου».
Μια ζωή με στιλ Η ιδιοκτήτρια Εύα Μανιδάκη μας λέει τι κάνει loft ένα loft:
Φωτισμός Καθορίζει την ιδιότητα του χώρου, άλλοτε βοηθάει την ενοποίηση, άλλοτε δημιουργεί ατμόσφαιρες (η ενιαία ράγα φωτισμού στον κεντρικό χώρο λειτουργεί ενωτικά, ενώ το φωτιστικό αντανάκλασης με ύφασμα στην κρεβατοκάμαρα διαχέει το φως και μετριάζει τη φωτεινότητα).
Κινούμενα πετάσματα Μια έξυπνη ιδέα για να χωρίσεις και να ενώσεις ένα χώρο δύο ή περισσότερων λειτουργιών.
Δάπεδα Είναι ο αφανής ήρωας της ενοποίησης ενός χώρου. Ειδικό βιομηχανικό δάπεδο βαρέος τύπου είναι η εναλλακτική για να ξεφύγουν οι υγροί χώροι από το κλισέ του πλακιδίου.
Ντουλάπες Εκτός κρεβατοκάμαρας μπορούν να γίνουν ένα ενεργό στοιχείο όπως εδώ, που το αμμοβολημένο τζάμι στις πόρτες και ο εσωτερικός φωτισμός προβάλλουν τις σκιές των ρούχων και αποδίδουν μια θεατρικότητα στο σύνολο.
Μια μεταλλική «στήλη» δίπλα στην είσοδο Είναι ο «εγκέφαλος» του σπιτιού, συγκεντρώνοντας το φωτισμό ασφαλείας, το θυροτηλέφωνο, τον ηλεκτρικό πίνακα, το συναγερμό, γραμμές DSL και σταθερής τηλεφωνίας.
Στο μπάνιο λευκές ψηφίδες με μια κατασκευή από κινούμενους καθρέφτες δημιουργούν αντανακλάσεις και μια ξεχωριστή αίσθηση βάθους. Δίπλα, λεπτομέρεια από την είσοδο και την γκαρνταρόμπα επισκεπτών.
«Το σημαντικότερο είναι να παραμένουμε πιστοί σε μια αρχιτεκτονική που βελτιώνει την καθημερινότητα και αφήνει θετικό αποτύπωμα στο περιβάλλον», τονίζει ο Πάνος Ευστρατίου.
Παλιά βιομηχανικά συγκροτήματα στην Αθήνα και τον Πειραιά μεταμορφώνονται σε σύγχρονες κατοικίες, γραφεία και πολιτιστικούς χώρους, συνθέτοντας τη νέα αφήγηση της πόλης
10°
