Συγγνώμη για τον χρόνο που σας κλέβω με αυτή την επιστολή. Ξέρω ότι όταν κάποιος κάνει κάτι που τον ευχαριστεί, δεν αισθάνεται ιδιαίτερα χαρούμενος όταν τον διακόπτουν. Κι εσείς είναι σαφές ότι έχετε αφιερώσει τον χρόνο σας στο ιερό καθήκον να υπηρετείτε τον πρόεδρο των ιδιοκτητών Ταξί.
Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το ρήμα «υπηρετείτε». Όσο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως κάπως υποτιμητικό. Εξάλλου εσείς είστε πολιτικός. Και ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείτε πάντα, είναι ότι «υπηρετείτε τον λαό», έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν, κανείς από όσους λένε τέτοια πράγματα δεν το έχουν δείξει με τόσο παραστατικό τρόπο. Ακόμα και με το ίδιο τους το σώμα!
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις φωτογραφίες των δυο σας, από εκείνο το πρωινό στα δικαστήρια, όπου είχατε σπεύσει να καταθέσετε ως μάρτυρας υπεράσπισής του. Εκείνος ευθυτενής, με το αγέρωχο ύφος του αφεντικού. Απέπνεε αυτοπεποίθηση. Και απέναντί του εσείς, με ελαφρά σκυμμένο κεφάλι. Να τον κοιτάζετε με τόση υποταγή που σχεδόν συγκινούσε. Όπως το πιο αδύναμο ζώο κοιτάζει το ισχυρότερο, στα ντοκιμαντέρ.
Μακάρι να υπήρχαν γύρω μας τη σήμερον ημέρα περισσότερες σχέσεις σαν τη δική σας. Που να διέπονται από τέτοια καθαρότητα και τόση σαφήνεια. Εκείνος το αφεντικό και εσείς δίπλα του, έτοιμος να ικανοποιήσετε κάθε του επιθυμία. Όχι σε «θεσμικό επίπεδο», όπως προφανώς αναγκαστήκατε να δηλώσετε μετά τη δίκη, για να κρατήσετε μάλλον τα προσχήματα που επιβάλλουν οι κοινωνικές συμβάσεις. Εσείς είχατε με εκείνον τη σχέση που έχει ο Ρόμπιν με τον Μπάτμαν. Ο Φρόντο Μπάγκινγκς με τον μάγο Γκάνταλφ. Εκείνος ο μάγος της φυλής, ο καθοδηγητής, κι εσείς αυτός που κάνει ό,τι του λένε. Γιατί χωρίς αυτόν δεν είστε τίποτα.
Εξάλλου βαθιά μέσα σας ξέρετε ότι ο Θύμιος Λυμπερόπουλος μπορεί να βρει δεκάδες σαν εσάς – τους είδατε άλλωστε και στο δικαστήριο να περιμένουν υπομονετικά να πάρουν το μικρό μερίδιο εύνοιας που τους αναλογεί. Αλλά εσείς δεν θα μπορέσετε να βρείτε κάποιον που να σας καταλαβαίνει και να σας δίνει την εύνοιά του, όπως ο Θύμιος σας.
Βέβαια, τέτοιες σχέσεις δεν αναπτύσσονται τυχαία και ευκαιριακά. Είναι σχέσεις ανθρώπων που γνωρίζουν ότι ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο. Και μάχονται για τον ίδιο σκοπό εναντίον ενός κοινού εχθρού που απειλεί να τους αφανίσει. Εν προκειμένω είναι η Taxi Beat. Αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Γι’ αυτό και ο αγώνας σας είναι τόσο βαθύς και υπαρξιακός. Και γι’ αυτό σας έχει ενώσει τόσο βαθιά.
Οι εχθροί σας πάντα θα υπάρχουν. Νομοτελειακά. Κάτι καινούργιο θα εμφανίζεται κάθε τόσο. Που θα επιδιώκει να αμφισβητήσει την απόλυτη εξουσία σας και να υπάρξει χωρίς την άδειά σας. Που θα εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες και θα θέλει να αλλάξει τα πράγματα. Αμφισβητώντας το status quo. Δηλαδή, εσάς.
Γι’ αυτό και τότε που είχατε καλέσει τον πρόεδρο της taxi beat στην επιτροπή ανταγωνισμού, είχατε τον προϊστάμενό σας να σας καμαρώνει μέσα στην αίθουσα. Και δεν είχε σημασία που θυμίζατε με τις ερωτήσεις σας και το καχύποπτο ύφος σας τον Χάρι Κλιν στον αστυνόμο Μπέκα. Που ρωτούσατε πράγματα τα οποία στον σύγχρονο κόσμο είναι λυμένα από 20ετίας – όπως για το πώς γίνονται οι ηλεκτρονικές συναλλαγές. Εσείς ξέρετε ότι εντυπωσιάζετε τους θεατές του «Survivor» και της «Λάμψης». Που βλέπουν τους διεφθαρμένους Γιάγκους Δράκους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να απολογούνται στη Βίρνα Δράκου.
Έτσι λοιπόν αφιερώσατε μιάμιση ώρα να καταθέσετε. Μαζί με την αναμονή, τα διαλείμματα και τις διαδρομές προς και από τα δικαστήρια, στην ουσία του αφιερώσατε ένα ολόκληρο πρωινό. Αν είχατε αφιερώσει τον ίδιο χρόνο να ασχοληθείτε, ας πούμε, με τις ουρές στα ηλεκτρονικά εισητήρια του μετρό, ίσως τα πράγματα για τους χιλιάδες επιβάτες που περιμένουν υπομονετικά χάνοντας τον πολύτιμο χρόνο τους να ήταν καλύτερα. Αλλά δεν είναι όλοι ίσα κι όμοια. Ακόμα και το ένστικτό σας να αφήνατε να σας οδηγήσει, πάλι στον Θύμιο θα καταλήγατε. Πρώτον γιατί ο Θύμιος Λυμπερόπουλος σας παρέχει τους ψήφους των δικών του. Και δεύτερον γιατί, αν αρχίσετε να ασχολείστε με τον κάθε ασήμαντο βιοπαλαιστή που λιώνει στις ουρές, θα το κλείνατε το μαγαζί. Αλίμονο αν πάρουν κι αυτοί θάρρος και ζητούν χάρες, όπως ο Θύμιος. Τι θα γίνετε, δηλαδή; Χίλια κομμάτια;
Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει τον ρόλο του στη διατροφική αλυσίδα μιας κοινωνίας. Και αυτοί πρέπει να μάθουν ότι ο ρόλος τους είναι να περιμένουν. Είναι θέμα εκπαίδευσης. Πώς εσείς μάθατε να περιμένετε τις εντολές του Θύμιου, δηλαδή; Έτσι κι αυτοί. Η αναμονή τούς σπάει τον τσαμπουκά και τους κάνει υπάκουους. Όπως είστε κι εσείς στον Θύμιο. Ε, αυτοί δεν γίνεται ξαφνικά να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και να καλομαθαίνουν με applications. Να αποκτούν κρίση και να βαθμολογούν ταξιτζήδες, αντί να αισθάνονται την ευγνωμοσύνη που οφείλει να αισθάνεται κάθε υπήκοος στους Θύμιους που σταματούν να τους πάρουν έπειτα από κραυγές, απελπισμένα σήματα και αγωνία στην άκρη του πεζοδρομίου. Συνωθούμενοι με άλλους που θέλουν ακριβώς το ίδιο. Ο νόμος της ζούγκλας είναι σκληρός. Αλλά έτσι εκπαιδεύονται σωστά οι υπήκοοι.
Θέλω να σας ευχαριστήσω, λοιπόν, για αυτό που κάνατε. Όχι για εμένα, αλλά για τις επόμενες γενιές. Τους δείξατε ότι δεν πρέπει να ακούν τις αηδίες που σας υποχρεώνουν να εκστομίζετε περι Brain Drain. Ότι αυτή η χώρα θα ανήκει για πάντα στους Θύμιους και στους υπηρέτες τους. Και ότι αυτοί θα είναι πάντα φιλοξενούμενοί σας.
Ε, σε αυτούς δώσατε επιτέλους ένα ξεκάθαρο κίνητρο να σας αδειάζουν τη γωνιά. Και να πάνε εκεί που τους ανέχονται. Εκεί που ο καθένας μπορεί να κάνει μια εταιρία και να πλουτίζει. Και να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Και να βελτιώνεται. Δηλαδή, σε έναν κόσμο εχθρικό προς εσάς. Όπου δεν ζουν όλοι περιμένοντας την τίμια ελεημοσύνη σας.
Με ευγνωμοσύνη και αναγνώριση των υπηρεσιών σας
Υ.Γ. Σκεφτείτε πόσο σας εμπιστεύεται ο Θύμιος Λυμπερόπουλος που παρά τις αποτυχίες σας ακόμα και ένα ηλεκτρονικό εισητήριο να καθιερώσετε, στήριξε την υπεράσπισή του στη μαρτυρία σας… Και συνέχισε να σας πετάει ξεροκόμματα, έστω κι αν δεν καταφέρατε να αποδείξετε ότι αυτά που ισχυριζόταν ήταν αλήθεια.
Που ξαφνικά καλείται να επισκευθεί άγνωστα μαγαζιά που πουλάνε αθλητικό εξοπλισμό προκειμένου να βρει ρούχα που και να είναι κατάλληλα για την περίσταση, και να είναι μοδάτα ώστε να γράφουν καλά στις selfies.
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΓΙΑ...
«Ομπρελάλομ»
Οι συνεχόμενες επιδέξιες κινήσεις που αναγκάζεται να κάνει όποιος κρατάει ομπρέλα για να περνάει από τον χώρο ανάμεσα από τα δέντρα και τους τοίχους, καθώς είναι μικρότερος από τη διάμετρο της ομπρέλας.
