Γνώρισε την Ντολόρες Αμπερνάθι, που την υποδύεται η Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ. Τη βλέπουμε φέτος στη σειρά Westworld, στα Novacinema. Είναι κουκλάρα, αν και ρομπότ. Είναι το τέλειο δημιούργημα του Δόκτορα Ρόμπερτ. Έχει μάτια φωτιά, βλέμμα που σε ματώνει, κορμί θεσπέσιο και μια «έμφυτη» καλοσύνη. Είναι «γεμάτη» με καλοσύνη και αθωότητα, αυτό που λέμε αγνό κοράσιο και σεπτή δεσποσύνη, καμιά σχέση δηλαδή με τα άλλα «παλιοκόριτσα», τις πόρνες του σαλούν έτοιμες να τα κάνουν όλα και με όλους. Όχι.
Η Ντολόρες ζει με τον πατέρα της, στο ράντσο του Westworld. Κάθε μέρα βγάζει το κοπάδι για βοσκή, όμως σχεδόν κάθε νύχτα κάτι κακό της συμβαίνει, μιας και οι ορέξεις των παικτών στο Westworld είναι βιτσιόζες και αλλοπρόσαλλες. Άλλος θέλει να τη βιάσει, άλλος να τη βασανίσει ή να την κάψει μέσα στον αχυρώνα. Κανένα πρόβλημα! Ό,τι κακό και να της συμβεί, η Ντολόρες πάντα επιστρέφει σεμνή, κούκλα και σεπτή στο παιχνίδι. Γιατί τα τεχνικά συνεργεία του Δόκτορα Ρόμπερτ την επισκευάζουν και την επαναπροωθούν στον ίδιο ρόλο. Στο ίδιο αγρόκτημα. Εκεί που επιστρέφει ένας χρόνιος παίκτης-ταξιδιώτης του Westworld. Ο Άντρας με τα Μαύρα. Αυτόν που υποδύεται ο Εντ Χάρις.
Επικίνδυνος, ξερακιανός, κακός, ο θάνατος προσωποποιημένος. Μπαίνει και ξαναμπαίνει στο παιχνίδι, με κίνητρα και σκοπούς διαφορετικά από τους μέσους παίκτες-θαμώνες του τόπου αυτού. Αν ο Σερ Άντονι Χόπκινς, που υποδύεται τον Δόκτορα Ρόμπερτ είναι μια ευθεία αναφορά στον Θεό που γέννησε το σύμπαν και τη γη, ο Εντ -Άνδρας με τα Μαύρα- Χάρις είναι ο διάβολος προσωποποιημένος. Κι αν η Ντολόρες είναι ο αμνός του Θεού, τότε αυτός ο άντρας είναι ο σφάχτης. Είναι ο μακελάρης της. Ο Βελζεβούλ, μα με ανθρώπινο πρόσωπο.
Τι θέλει; Να φτάσει στο τέρμα του παιχνιδιού, αυτό θέλει. Να ανακαλύψει τον πυρήνα του, να ελέγξει και -γιατί όχι;- να κατακτήσει τον αλγόριθμο της δημιουργίας του. Να κυριαρχήσει. Ώστε να μεταστρέψει τους πρωταγωνιστές τούτης της ιστορίας, τα υπάκουα δηλαδή ρομποτανθρωπάκια, σε δικές του μαριονέτες.Όλα αυτά όμως η Ντολόρες δεν τα γνωρίζει. Γεννιέται, πεθαίνει, επισκευάζεται, επαναπρογραμματίζεται, μα αδυνατεί να
κάνει συνάψεις. Να θυμηθεί ή να νιώσει κάτι περισσότερο από όσα ο δημιουργός της Δόκτωρ Ρόμπερτ την αφήνει να αισθανθεί. Αν και το «ατύχημα» είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Για την εταιρεία που ελέγχει το παιχνίδι και για τον Δόκτορα, που δεν υπολογίζει πως όσο κυρίαρχος και Θεός να είναι επί των «πλασμάτων» του, εκείνα θα αυτονομηθούν. Γιατί αυτό αρχίζει να συμβαίνει με την Ντολόρες - Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ. Οι συνεχείς επιδιορθώσεις και επιστρώσεις αναμνήσεων από τις πολλαπλές ζωές-σενάρια που έζησε στο παιχνίδι έως τώρα, κάπου ομαδοποιούνται. Και δημιουργούν μια μνήμη. Και η μνήμη προκαλεί ερωτηματικά. Άγχη και υπαρξιακού τύπου ερωτήσεις.
Η μνήμη είναι ένας τόπος από μόνη της. Έτσι η Ντολόρες ή καλύτερα το «σύστημα» Ντολόρες αρχίζει και αυτονομείται από τον δημιουργό της. Αναρωτιέται. Ποια είναι; Τι της συμβαίνει; Γιατί της συμβαίνει; Και ποιος τελικά είναι τούτος ο Εντ Άντρας με τα Μαύρα Χάρις; Πάνω από όλα όμως το ερώτημα που καλείται να απαντήσει τούτο το ρομποτικό κορίτσι, που να όμως που μέσα του γεννιούνται ανθρώπινες ιδιότητες, είναι το εξής: τι θέλει και γιατί ο Δημιουργός της Δόκτωρ Άντονι Χόπκινς Ρόμπερτ την αφήνει να βασανίζεται και να υποφέρει;
Είπαμε, για όσους το ξέχασαν: το Westworld δεν είναι μια απλή σειρά διασκέδασης μέσω θέασης. Είναι μια βιβλική σχεδόν προσομοίωση, όπου μέσα από ένα δαιδαλώδες σενάριο, αποτυπώνονται βασικά ένστικτα και φόβοι. Ποιοι είμαστε; Ποιος και γιατί μας έφερε στον κόσμο; Ποια είναι η αποστολή μας; Κύριε, γιατί με κάνεις να υποφέρω; Άλλωστε τις σκηνές με τα κρυμμένα μυστικά, τις ατάκες-κλειδιά και γενικά όλα όσα κάνουν μία σειρά συναρπαστική, μπορούμε να τις κάνουμε pause, να τις κάνουμε rec και rewind για να τις ξαναδούμε (χάρι στις δυνατότητες της Nova) και να ανάβουν έτσι οι συζητήσεις. Κι ακόμα περισσότερες τέτοιες σειρές που μπορούμε να ανακαλύψουμε με την υπηρεσία Nova On Demand, χωρίς καμία επιπλέον χρέωση, μέσα από μεγάλες, χορταστικές λίστες με ταινίες και σειρές.
22°
