Το άγχος του πού θα πάμε διακοπές μετά τις διακοπές
Αρχές Αυγούστου και κάποιοι από εμάς -τους τυχερούς- απολαμβάνουμε τις διακοπές μας σε κάποιο νησί, κάποιο χωριό, κάποια παραθαλάσσια περιοχή. Όχι στην Αθήνα. Ο Αύγουστος στην πόλη, όσο κι αν προσπαθούμε να τον ωραιοποιήσουμε -πρώτα πρώτα εμείς με τα άρθρα μας-, μοιάζει περισσότερο με αναγκαστική συνθήκη, παρά με εναλλακτική επιλογή, ειδικά για τους κάτω των 50-60.
Το άγχος των διακοπών στις διακοπές
Είμαι λοιπόν ξάπλα στην παραλία, ετοιμάζομαι να μπω στη θάλασσα, περιμένω λίγο να δράσει το αντηλιακό – απαραίτητος χρόνος για δέρματα που πλησιάζουν τα 30. Και εκεί που πάει να με αφήσει το άγχος για εκείνο το αναπάντητο email που παραμένει στα inbox σιωπηλά αλλά βασανιστικά, για εκείνο το τηλεφώνημα στην Τράπεζα που πρέπει να κάνω για να μου αποδεσμεύσουν το ποσό των 352,02 ευρώ, έρχεται η ερώτηση βόμβα «Τι θα κάνεις μετά;». Αυτό το μετά αναφέρεται στο πού θα συνεχίσω τις διακοπές μου, σαν να είναι δεδομένο ότι ένα καλοκαίρι, για να θεωρείται πετυχημένο, πρέπει να έχει πάνω από έναν προορισμό στο καλεντάρι. Σαν να οφείλεις στον εαυτό σου να μπεις σε πλοίο που δεν έχει ενδιάμεση στάση τον Πειραιά. Ερώτηση που περιμένεις να ακούσεις στα τέλη Ιουλίου, όταν χαιρετάς τους συναδέλφους, αλλά ακούς και από συνταξιδιώτες σου, και αφορά πάντα το «μετά».
Σε όλη αυτή την «τρέλα» παίζει τον ρόλο του και το FOMO (fear of missing out)
Το άγχος για τη δουλειά και τις αστικές υποχρεώσεις, δίνει τη θέση τους σε ένα νέο «πλάκωμα» στο στήθος, λίγο πιο καλοκαιρινό, πασπαλισμένο -για να ξεγελάσει- με αλμύρα. Τι θα κάνω μετά από εδώ; Πού θα συνεχίσω τις διακοπές μου; Πρέπει να συνεχίσω τις διακοπές μου; Μήπως ένα νησί δεν είναι αρκετό; Και σε αυτό το δεύτερο-τρίτο-τέταρτο νησί που θέλω να πάω, έχω τσεκάρει τις πλατφόρμες για την καλύτερη τιμή σε καταλύματα; Έχω κλείσει τα εισιτήρια στις σωστές ώρες, γιατί η παρέα μου τα έκλεισε σε πρακτορείο και εγώ μετά μόνη μου; Έχω κάνει κράτηση στα εστιατόρια που τσέκαρα στο Insta; Έχω δει ποιες παραλίες αξίζουν; Περνούν από το μυαλό μου όλα αυτά τα logistics που -δυστυχώς- πρέπει να ληφθούν υπόψιν, γιατί αλλιώς θα μέναμε στην Αθήνα ψάχνοντας τέλειες δικαιολογίες, γιατί είναι φανταστική τον Αύγουστο, ενώ θα κάναμε το μπαλκόνι μας νησί. Βέβαια, σε όλη αυτή την «τρέλα» παίζει τον ρόλο του και το FOMO (fear of missing out). Θα πάω στην Τήνο και δεν θα βρω το τέλειο πανηγύρι; Ή μήπως θα πάω Κουφονήσι και δεν θα φάω μπανόφι στο Καλόφεγγο; Πρέπει να γίνουν όλα όσα έχουμε κάνει save στο κινητό μας. Says who?
Unsplash/ frank flores
Δεν φταίει όμως μόνο η δια-ταραγμένη μας προσωπικότητα για τις τόσες απανωτές σκέψεις - ας μην μαστιγώνουμε μονίμως τους εαυτούς μας. Πλέον ένα οικονομικό κατάλυμα στις Κυκλάδες τον μήνα Αύγουστο ξεπερνά τα 100 ευρώ, τα ακτοπλοϊκά (αν βρεις) ξεπερνούν τα 50 ευρώ κατ’ άτομο, για να φας τα καλαμαράκια σου θες κράτηση -ειδικά αν η παρέα είναι άνω των 6 ατόμων, και αν πας για βουτιά μετά τη 13:00, τα κουβαδάκια σου και σ' άλλη παραλία. Όλα θέλουν οργάνωση καιρό πριν, ακόμη και αν μιλάμε για οργάνωση του budget σου. Επομένως, δεν είναι, έστω και λίγο, φυσικό επακόλουθο το να αγχωθείς, αν δεν έχεις προνοήσει (προ πολλού) για όλα αυτά; Πέθανε το «πάμε και όπως μας βγει». Ή μάλλον το σκότωσαν.
Bye bye ο αυθορμητισμός, οι διακοπές επιτάσσουν πρόγραμμα. Και αν δεν το έχεις; Τότε, λυπάμαι.
Κάποτε όσοι ανήκαν στο κίνημα «οι διακοπές θέλουν αυθορμητισμό» επέλεγαν και τα αντίστοιχα μέρη. Μέρη που ήταν για τους «λίγους», μέχρι που ο ρουφιάνος των καλοκαιρών σποτ (aka Instagram, πλέον και TikTok) ήρθε να τα βγάλει από την αφάνεια. Λες και ήταν κάποιος «Τουριστικός Θεός» που αποφάσισε να τους χαρίσει χρήμα. Δονούσα, Ηρακλειά, Ανάφη είναι μόνο κάποια από αυτά τα μέρη. Έτσι ακόμη και αυτοί οι προορισμοί έγιναν πλέον περιορισμοί. Bye bye ο αυθορμητισμός, οι διακοπές επιτάσσουν πρόγραμμα. Και αν δεν το έχεις; Τότε, λυπάμαι. Οικειοθελώς έφερες τον εαυτό σου σε κατάσταση να αγχωθείς. Λούσου τα, τώρα.
Ενώ έτρεχαν οι σκέψεις μου περιμένοντας το αντηλιακό να κάνει τη δουλειά του, κάπου είπα στοπ. «Ναι, αλλά γιατί όλα αυτά; Απόλαυσε τη στιγμή, είσαι διακοπές», προσπάθησα με νύχια και με δόντια να πω στον εαυτό μου. «Για να περνάς αυτές τις “ξέγνοιαστες” στιγμές τώρα, σπατάλησες άλλες οργανώνοντάς τες, και τώρα σπαταλάς αυτές οργανώνοντάς άλλες». Πολύ σωστά. Κομφούζιο. Και επαναλαμβανόμενο.
Συμπέρασμα; Το άγχος το κουβαλάμε στις βαλίτσες μας, σαλπάρουμε μαζί και επιστρέφουμε για νέες περιπέτειες στην αστική ζούγκλα.
14°
