Ύδρα: Ο Θανάσης Τριαρίδης γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
Τρία δειλινά από το βιβλίο των Χλωρών Διαμαντιών
Tο νησί που τρώει
Η Ύδρα είναι νησί-τέρας – το μεγαλύτερο τέρας του κόσμου. Για να ζήσει, χρειάζεται ανθρώπινη σάρκα: συκώτια και εγκεφάλους για να χορτάσει την πείνα του, βολβούς γαλάζιων ματιών για να ξεδιψάσει. Γι’ αυτό κι οι γαλανομάτηδες που επισκέπτονται την Ύδρα να προσέχουν: το νησί τούτο πεινάει και διψάει.
Κι είναι γνωστό πως πάμπολλοι φαγώθηκαν από την Ύδρα, από το τρομερό στόμα της που είναι το πηγάδι του Κρυφού Λιμανιού, ίδιο με στόμα τεράστιου χταποδιού. Ανάμεσά τους ο Αλκιβιάδης, ο Μάρκος Αντώνιος κι ο Νέρων, βέβαια – γνωστά πράγματα είναι αυτά. Μα και ο Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Αντονέν Αρτό – αυτός ο τελευταίος πήγε από μόνος του και προσφέρθηκε ως σφάγιο στο στόμα του τέρατος.
Αντίθετα, η Αμερικανίδα ηθοποιός Κιμ Νόβακ φαγώθηκε από το αδιανόητο αυτό τέρας χωρίς καν να το έχει επισκεφτεί. Διότι κάποτε προβλήθηκε στην Ύδρα το τρομερό «Vertigo» του Χίτσκοκ – ένα καλοκαίρι στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήτανε, χρόνια αργότερα από την πρώτη προβολή της ταινίας. Φυσικά το νησί-τέρας αφηνίασε με τα μάτια της Μαντλέν Έλστερ – της Κιμ Νόβακ δηλαδή… Το πελώριο πέτρινο πλάσμα ένιωσε μια δίψα αδιανόητη: ή θα έτρωγε αυτά τα μάτια ή θα πέθαινε. Έτσι, μια αφέγγαρη νύχτα, πήγε στο Λος Άντζελες για να βρει αυτά τα μάτια, οδηγημένο μοναχά από τη δίψα του – ναι, το ίδιο το νησί πήγε στο Λος Άντζελες… Και ως γνωστόν τα διψασμένα τέρατα δεν χάνουν ποτέ το δρόμο τους: φυσικά και τη βρήκε τη Νόβακ, και πράγματι της έφαγε τα μάτια και ξεδίψασε κάπως. Και πριν χαράξει, το σαρκοφάγο νησί γύρισε πίσω, στην αιώνια θέση του, στο Αιγαίο Πέλαγος.
Τα μάτια του Σκροβένι
Αυτό το αρχίδι, ο Τριάρ, πήγε στο Παρεκκλήσι Σκροβένι και έβγαλε όλα τα μάτια από τις νωπογραφίες του Τζιότο. Κι ήξερε τι έκανε: γιατί τα μάζεψε τα μάτια αυτά σε μια σακούλα και πήγε στο πηγάδι του κρυφού λιμανιού της Ύδρας και πέταξε ένα… Γιατί, όλοι το ξέρουνε, η Ύδρα είναι ένα πελώριο ζωντανό πλάσμα, ένα φριχτό πέτρινο τέρας που θρέφεται με σάρκα και ξεδιψάει μονάχα με βολβούς γαλάζιων ματιών.
Το νησί-τέρας, λοιπόν, γλυκάθηκε αφάνταστα από το πρώτο μάτι που το τάισε ο Τριαρχίδης: ήταν το μάτι του Ιωακείμ από τη Συνάντηση στη Χρυσή Πύλη. Κι άρχισε να παρακαλάει τον μπάσταρδο να του δώσει κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Μα ο τριάρχιδος άρχισε να χαϊδεύει τη σακούλα του και είπε της Ύδρας πως, άμα θέλει κι άλλο, πρέπει να φάει κάποιον εχθρό του. Και το φριχτό νησί πήγε και τον έφαγε στο πιτς φιτίλι – γιατί, τόσα εκατομμύρια χρόνια, τίποτε δεν το είχε ξεδιψάσει όπως το μάτι εκείνο του Τζιότο.
Κι από τότε ο Τριαρχίδης το ελέγχει απόλυτα το πέτρινο τέρας. Υποχείριό του το έχει. Κι άμα θέλει να αφανίσει κάποιον, δίνει διαταγή στο τέρας – κι η Ύδρα τρέχει, γιατί κάθε φορά περιμένει να της δώσει κάποιο από τα μάτια του Τζιότο. Γι’ αυτό και οι εχθροί του λουφάζουν – για να μην τους στείλει το τέρας, κι ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.
Μα κάποτε θα τελειώσουν τα μάτια του Σκροβένι, και τότε να δω τι θα κάνει ο τριάρχιδος. Γιατί πια το τέρας έχει μάθει σε τούτα – και μόνο μ’ αυτά ξεδιψάει. Ούτε ψύλλος στον κόρφο εκεινού τότε.
Το ετοιμόλογο νησί
Όταν η Ύδρα, το σαρκοφάγο νησί-τέρας, πήγε διψασμένο στην Κιμ Νόβακ για να φάει τα μάτια της, εκείνη, παρά τον απερίγραπτο τρόμο της (δεν είναι δα και λίγο να έρχεται ένα ολόκληρο νησί να σου ρουφήξει τους βολβούς των ματιών σου), βρήκε να του πει επιχειρήματα. «Μπέρδεψες τα μάτια μου με τα μάτια του Τζέιμς Στιούαρτ – πολλοί το κάνουν… Μα δες με: δεν έχω γαλάζια μάτια που θα σε ξεδιψάσουν, έχω πράσινα για να σου πικράνουν τα σωθικά…»
Μα το τέρας-Ύδρα είχε έτοιμη την απάντηση: «Ποτέ δεν μπερδεύομαι. Τα μάτια σου είναι γκρίζα. Και δεν γυρεύω να ξεδιψάσω – γυρεύω να μολυνθώ».
16°
