Τη δεκαετία του ’80 ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούσε τους επιστήμονες ήταν η τρύπα του όζοντος και οι καταστροφικές συνέπειες για την υγεία του ανθρώπου. Με την υπογραφή του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ το 1987, αποφασίστηκε από τη διεθνή κοινότητα, η απαγόρευση της χρήσης χλωριοφθορανθράκων (CFC) στη λειτουργία των air conditions και των ψυγείων και η αντικατάσταση τους από φθοριούχα αέρια, που δεν επιβαρύνουν το όζον, δημιουργούν όμως προβλήματα στην κλιματική αλλαγή και στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Παρότι η συνεισφορά των φθοριούχων αερίων στο φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι μόνο 2% και θεωρητικά δεν θα έπρεπε να μας ανησυχεί, το γεγονός ότι η κατηγορία αυτή συνεχώς αυξάνεται( από το 1990 μέχρι σήμερα η ποσότητα που αντιστοιχεί στις εκπομπές CO2 έχει αυξηθεί κατά 60%) σημαίνει ότι μέχρι το 2050 η συνεισφορά των φθοριούχων αερίων στην κλιματική αλλαγή από 2% θα πάει στο 50%. Αν τώρα λάβουμε υπόψιν μας ότι τα αέρια αυτά είναι αιωνόβια και θα διατηρηθούν στην ατμόσφαιρα για τουλάχιστον 10 αιώνες καταλαβαίνουμε πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη η Ευρώπη( ως ο μεγαλύτερος καταναλωτής) να μπει μπροστά για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα τώρα που είναι ακόμη νωρίς.
Για τους λόγους αυτούς το ευρωκοινοβούλιο ετοίμασε μια πρόταση για την τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας για τα φθοριούχα αέρια, με την εισαγωγή νέων μέτρων για τον περιορισμό τους έτσι ώστε να μετριαστούν και οι επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή. Στο σχέδιο νόμου το ευρωκοινοβούλιο ζητάει σταδιακά μέχρι το 2020 να απαγορευτεί η χρήση φθοριούχων αερίων στα κλιματιστικά και στους καταψύκτες καθώς επίσης να σταματήσει η χρήση και σε πολλές βιομηχανίες και να αντικατασταθεί με φυσικά αέρια όπως η αμμωνία και το CO2. Επίσης θεωρείται σημαντική και η απαγόρευση των εξαγωγών φθοριούχων αερίων σε Κίνα και Ινδία καθώς και στις αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες.
Για την μετάβαση από τα φθοριούχα αέρια στις νέες τεχνολογίες των natural gazes το ευρωκοινοβούλιο προτείνει την δημιουργία ενός Ταμείου με ένα σεβαστό ποσό που ακόμη όμως δεν έχει διασφαλιστεί.
Αντιδράσεις και αντίλογος αλλά και πίεση προς το ευρωκοινοβούλιο υπάρχει από την βιομηχανία. Η Ελληνική Ένωση Βιομηχανιών Ψύχους (Ε.Ε.Βι.Ψ) θεωρεί «απαράδεκτη την τακτική με την οποία κάθε 5-6 χρόνια βγαίνει μια απόφαση από την Ε.Ε με την οποία καλείται ένας μεγάλος και κρίσιμος για το εμπόριο κλάδος επιχειρήσεων όπως είναι οι ψυχόμενες αποθήκες, να απαξιώνουν εξοπλισμούς εκατομμυρίων ευρώ, να επενδύουν (μέσα στο σημερινό δυσμενές οικονομικό περιβάλλον) σε νέους μηχανολογικούς εξοπλισμούς και μετά από λίγα χρόνια να καλούνται να επαναλάβουν τα ίδια».
Άλλο θέμα που προκύπτει είναι το κόστος για την ελληνική οικονομία αφού θα πρέπει να αλλαχθούν όλα τα κλιματιστικά και οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Τα μηχανήματα αυτά είναι εισαγόμενα που σημαίνει ότι εκτός από την τσέπη του καταναλωτή θα έχει επιπτώσεις και στο ισοζύγιο συναλλαγών της χώρας.
Τα φθοριούχα αέρια είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι έχουν συνέπειες στην κλιματική αλλαγή και η κλιματική αλλαγή στη ζωή μας. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι όσα παιδιά έχουν γεννηθεί από το 2000 και μετά απειλούνται με μη φυσιολογικό θάνατο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο η Ευρώπη δεν είναι ότι ενδιαφέρεται τόσο για το περιβάλλον όσο για να ανακόψει την άνοδο της βιομηχανίας των αναπτυσσόμενων χωρών. Όπως επισήμανε ο ευρωβουλευτής κ. Σκυλακάκης Θεόδωρος «ο κίνδυνος πάντα είναι να προωθούνται περιβαλλοντικές πολιτικές και κάτω από τον μανδύα της προστασίας του περιβάλλοντος να επωφελούνται βιομηχανικά σχέδια με τρόπο που δεν είναι συμβατός με το δημόσιο συμφέρον».
Τη συζήτηση-ενημέρωση στην Ελλάδα σχετικά με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, άνοιξε η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού με σκοπό να δημιουργηθεί μια πρόταση από τους ενδιαφερόμενους φορείς που θα κοινοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα στη φάση της τελικής μορφοποίησης του νέου Κανονισμού, όπου αναμένεται να ψηφιστεί κατά τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του ’14 από το Ευρωκοινοβούλιο.
Οι διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο δημιουργούν μεγάλες προκλήσεις στη διαχείριση του ενεργειακού μας συστήματος, με την αποθήκευση και το υδρογόνο να είναι οι κύριες απαντήσεις
Υποθαλάσσιες έρευνες σε βάθος 5.000 μέτρων αποκάλυψαν ένα τεράστιο κοίτασμα μαγγανίου που περιέχει και αρκετό κοβάλτιο για να καλύψει τις ανάγκες της Ιαπωνίας για περίπου 75 χρόνια
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
10°
