Η Στεφανία Γουλιώτη μας ξεναγεί στη δική της Αθήνα

Παρουσία δυναμική και φιγούρα νευρώδης, δεν σου κάνει εντύπωση όταν ακούς τα νέα της και βλέπεις να πορεύεται Ιούνη μήνα με τις μηχανές στο φουλ. Γιατί η Στεφανία Γουλιώτη μπορεί να έβγαλε προσωρινά την λευκή ιατρική μπλούζα της καθηγήτριας Ρουθ Γουλφ –που θα ξαναφορέσει από το φθινόπωρο όταν θα επιστρέψει η δημοφιλής παράσταση «The Doctor»–, όμως έχει γεμάτο καλαντάρι και σπριντ καλλιτεχνικών υποχρεώσεων μπροστά της.

Με τη βαλίτσα στο χέρι την πέτυχα να ετοιμάζεται για τους Παξούς και τα γυρίσματα για τα νέα επεισόδια του «Maestro». Παράλληλα, όμως, «τρέχουν» και οι πρόβες για την παράσταση «Ηρακλής μαινόμενος», την τραγωδία του Ευριπίδη που μετά την πρεμιέρα της στου Παπάγου (στις 5 & 6 Ιουλίου) θα την φέρει σε περισσότερους από 40 σταθμούς σε ολόκληρη τη Ελλάδα. Μαζί «τρέχουν» και οι λέξεις για τον νέο θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Ο εκλεκτός» που ετοιμάζει με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Με θέμα του την ευθύνη που έχουμε απέναντι στην ψήφο μας, στους ανθρώπους που επιλέγουμε για να ορίσουν τη ζωή μας, στο δεύτερο μισό της ερχόμενης χειμερινής σεζόν θα τη φέρει στη σκηνή του θεάτρου Άλμα.

Κι ενώ όλα αυτά θα μπορούσαν να φαντάζουν ήδη αρκετά, εκείνη δεν σταματά να ονειρεύεται ακόμα περισσότερες δημιουργικές πρωτοβουλίες. Θα προσδοκούσε λίγο περισσότερο κινηματογράφο στην επαγγελματική της ατζέντα και να μπορέσει να αναλάβει ξανά τη δημιουργία ενός πρότζεκτ, μου λέει. Προς το παρόν, πάντως, μας παρασέρνει στη δική της Αθήνα.

Στεφανία Γουλιώτη: η γνωστή ηθοποιός απαντά σε 33 ερωτήσεις για την Αθήνα

Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Το περπάτημα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη, είναι το πιο όμορφο μέρος της Αθήνας και ενεργειακά και αισθητικά. Μου αρέσει, επίσης, πολύ η βόλτα στο κέντρο με τα μικρά μαγαζιά όπου μπορείς να βρεις ιδιαίτερα πράγματα. Και φυσικά το ότι η Αθήνα είναι πολύ κοντά στη θάλασσα.

Τα 3 πράγματα που, αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη;
Η βρωμιά. Τα άσχημα γκράφιτι, οι μουντζούρες. Θα χαιρόμουν αν υπήρχε ένα καλλιτεχνικό τμήμα στον Δήμο Αθηναίων που θα επέλεγε τα ενδιαφέροντα και θα τα κρατούσε. Θα χαιρόμουν επίσης πολύ εάν αναδεικύονταν όλα αυτά τα διατηρητέα που είναι υπό κατάρρευση και να βρισκόταν μία λύση με προστατευόμενους χώρους για τη χρήση ναρκωτικών.

Το πρώτο διαμέρισμα που ζήσατε μόνη σας;
Ήταν στο Παλαιό Φάληρο. Αλλά το πρώτο που με «σημάδεψε» βρισκόταν στου Ψυρρή, στην οδό Παλλάδος, γιατί ήταν η περίοδος που έζησα πιο ανεξάρτητη.

Η πρώτη σας δουλειά;
Σέρβις στο Balthasar στους Αμπελοκήπους.

Ποια ήταν η καλύτερη δεκαετία της Αθήνας; Γιατί;
Αυτή που διανύουμε γιατί νομίζω ότι είναι στο peak της η ζωή της πόλης. Η Αθήνα έχει γίνει μια μητρόπολη. Βλέπεις στο δρόμο «ντόπιους» ξένους, πολύ ωραίο κόσμο που έχει εγκατασταθεί εδώ.

Ποιο είναι το πιο ποπ αθηναϊκό μνημείο της πόλης και πού βρίσκεται;
Το Μουσείο Ακρόπολης με την εξαιρετική αρχιτεκτονική του. Ένα πολιτιστικό τοπόσημο που συνομιλεί με τον ιερό βράχο και παράλληλα αποτελεί φιλόξενο στέκι για να συναντηθείς με φίλους.

Ποιο είναι το πιο φρικτό άγαλμα της πόλης και γιατί;
Το μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων στην πλατεία Καραϊσκάκη στο Μεταξουργείο. Αυτή η πτώση του Ίκαρου με αγχώνει πολύ, να κατεβαίνω την Αγίου Κωνσταντίνου και να βλέπω ένα γλυπτό σε πτώση…

Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Γιώργος Λάνθιμος θα έβρισκε την ουσία πίσω από την παθογένειά της και θα την αναδείκνυε με χιούμορ.

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της πόλης;
Η Χαρούλα Αλεξίου.

Ο αγαπημένος σας αθηναϊκός ήχος/θόρυβος;
Τα ακορντεόν, όταν ακούς νέους ανθρώπους να διασχίζουν τον δρόμο σκορπίζοντας μια μελωδία ή να παίζουν μουσική σε διάφορα μαγαζιά.

Μια συναυλία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Το 1997 με την Χαρούλα Αλεξίου στην Πνύκα.

Μπορείτε να μας προτείνετε δύο μέρη για καλό και φτηνό φαγητό;
Ένα πολύ ωραίο μαγαζί που έχω ανακαλύψει τελευταία είναι το Park Bench στην Πραμάντων στα Πετράλωνα. Προσφέρει εκλεπτυσμένο φαγητό σε καλές τιμές, μπορείς να συναντήσεις τους φίλους σου σε χαλαρό περιβάλλον αλλά και να κάνεις τη δουλειά σου. Επίσης, το Duende στη Τζιραίων, για φαγητό σε σωστή σχέση ποιότητας-τιμής και περιβάλλον που σε ταξιδεύει.

Ένα εστιατόριο που πήγατε και δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις γεύσεις της Σπονδής.

Μια αθηναϊκή γαστρονομική «μόδα» που δεν συμπαθήσατε ποτέ;
Τα γρήγορα τηγανητά φαγητά του δρόμου. Μυρίζουν πολύ έντονα και θέλεις να τα φας όλα ενώ δεν πρέπει. Και δεν συμπαθώ καθόλου το ότι κλείνουν οι κουζίνες τόσο νωρίς. Πού τρώει όλος αυτός ο κόσμος μετά από μια θεατρική παράσταση;

Πού θα πίνατε ένα φρέντο καπουτσίνο με την Τζόντι Φόστερ;
Στο σπίτι μου στο Παλαιό Φάληρο! Κάνω τον καλύτερο καφέ στο σπίτι μου. Λυπάμαι που το λέω, καλή μου Αθήνα.

Αν έπρεπε να ταΐσετε σουβλάκια τον Κουέντιν Ταραντίνο πού θα τον πηγαίνατε;
Στον Αρίστο στο Παλαιό Φάληρο.

Σε ποιο σινεμά της Αθήνας πηγαίνετε πιο συχνά; Γιατί;
Στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Μου αρέσει και το ίδιο το όνομα.

Ποιο ήταν το καλύτερο club που είχε ποτέ η Αθήνα;
Το Pomodoro, ένας πολύ ζωντανός και πολυσυλλεκτικός χώρος στην Αλωπεκής στο Κολωνάκι, που δεν υπάρχει πια. Τώρα ωραίο vibe μου βγάζει το Upupa στα Πετράλωνα.

Αγαπημένος σας φούρνος;
Δεν ψωνίζω από φούρνους.

Μπορείτε να μας συστήσετε το καλύτερο περίπτερο της πόλης και γιατί;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, αλλά μου αρέσουν τα μικρά παλιακά. Δεν ξέρω αν υπάρχει πια εκείνο που ήταν ακριβώς έξω από την παλιά Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Πειραιώς, που το είχε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι.

Τι κάνει κάποιον Αθηναίο;
Η δουλειά! Γιατί στα κενά της πρέπει να επιβιώσεις στο κέντρο της πόλης και αυτά σε κάνουν να ψάξεις να βρεις καλύτερες γωνιές. Πού θα καθίσεις, αν θα βρεις ένα καθαρό παγκάκι να ξεκουραστείς…

Ποιο είναι το χειρότερο είδος Αθηναίου;
Οι ταξιτζήδες.

Και ποιο είναι το χειρότερο είδος γείτονα;
Αυτός που παίζει λαϊκά τραγούδια στη διαπασών.

Σε ποιους ανθρώπους στη γειτονιά σας λέτε πιο συχνά καλημέρα;
Στους συνοίκους της πολυκατοικίας που συναντώ.

Πού δώσατε το πρώτο σας ραντεβού;
Σε κάθε γωνιά της Αθήνας βρίσκω και μια μικρή ιστοριούλα που έχω ζήσει. Το πρώτο ραντεβού και φιλί πρέπει να ήταν στην Καραγιώργη Σερβίας, μπροστά στην Εθνική Τράπεζα.

Ποιο το καλύτερο μέρος της πόλης για να βάλεις τα κλάματα;
Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου γιατί νιώθεις ότι έχεις παρέα.

Μπορείτε να θυμηθείτε πού μεθύσατε για πρώτη φορά;
Στο Pomodoro νομίζω.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος αθηναϊκός σας φόβος;
Μια σοβαρή απάντηση θα ήταν η εγκληματικότητα. Μου συνέβη τελευταία να κάθομαι στο αυτοκίνητο, παρκαρισμένη, και να δουλεύω και μου άνοιξαν τις πόρτες έτοιμοι να με ληστέψουν. Το πιο απλό πάντως είναι ότι θα σκοντάψω στα πεζοδρόμια. Με θυμώνει πάρα πολύ η έλλειψη σεβασμού στα ΑμεΑ στο θέμα της περιορισμένης κινητικότητάς τους στην πόλη.

Πότε και πού νοιώσατε πραγματικά ευτυχισμένη;
Στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και πάλι! Χάρη στη δασκάλα μου τη Μαρία Χορς, η οποία ζούσε εκεί και όποτε τη συναντούσα έπαιρνα κάτι θετικό και ήμουν ευτυχισμένη. Από το παράθυρό της είχες την Ακρόπολη στο πιάτο.

Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Τα «βασανίζομαι» μου αρέσουν πολύ.

Ποια 4 βασικά τιπς θα δίνατε για την πόλη σε έναν ξένο;
Να περπατήσει στου Ψυρρή, στα Εξάρχεια, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, να περπατάει. Να κατέβει στην παραλιακή. Να διασκεδάσει το βράδυ στο κέντρο. Και αν είναι καλοκαίρι, να πάει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.

Αν γινόσασταν δήμαρχος για μια μέρα τι θα καταργούσατε πρώτο;
Θα έκλεινα το κέντρο για τα αυτοκίνητα. Να πω και κάτι ακόμα; Θα ασχολιόμουν με τα γκράφιτι όπως σου είπα προηγουμένως και θα επένδυα πολύ στην καθαριότητα.

Πώς φαντάζεστε την Αθήνα σε 50 χρόνια;
Δυστυχώς πολύ παρηκμασμένη αισθητικά γιατί μοιάζει να μην υπάρχει καμία πρόβλεψη για το πώς θα ομορφύνει. Η ομορφιά της είναι το vibe, η ενέργεια των ανθρώπων, όχι η αισθητική του χώρου.