Το πρωί της Παρασκευής οι skaters όλου του πλανήτη έχασαν τον Πατέρα που κρατούσε ψηλά το γνήσιο κομμάτι του skateboarding. Jake Phelps, ένα βαρύτατο όνομα στην ιστορία της Παγκόσμιας σκηνής του skateboarding μας άφησε όλους πίσω, έφυγε με τον πιο γαλήνιο τρόπο στην αγαπημένοι πολυθρόνα του σπιτιού του. Σίγουρα πολλοί από εσάς δεν αντιλαμβάνεστε την βαρύτητα της συγκεκριμένης προσωπικότητας. Αυτή είναι η ιστορία του.
Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια στις 24 Σεπτεμβρίου 1962 όπου έζησε και μεγάλωσε μέχρι τα 11 του χρόνια. Μετά τον χωρισμό τον γονιών του, βρέθηκε να ζει με την μητέρα του στην περιοχή Μάρμπλχεντς της Μασαχουσέτης. O Phelps εντάχτηκε στην σκηνή του skateboarding σε ηλικία 13 ετών με αρκετό ζήλο.
Μεγαλώνοντας το 1977 άρχισε να εργάζεται για το Zero Gravity skate park στην περιοχή του. Με την πάροδο του χρόνου ο μικρός οραματιστής απέκτησε την πρώτη του χορηγία από την Pepsi ώστε να κάνει skate demos σε όλα τα σχολεία: με αυτόν τον τρόπο η συγκεκριμένη κουλτούρα εκείνα τα χρόνια μεταφερόταν σε όλα τα παιδιά με αποτέλεσμα να εμφανίζονται νέοι παίχτες στην σκηνή. Αρκετά βαρύ φορτίο για έναν νέο, έδειχνε να το αντιμετωπίζει με άρτιο τρόπο, είχε παρατήσει το σχολείο στης αρχές του ’70 έτσι ώστε να κάνει focus στο skateboarding.
To επόμενο βήμα ήταν στις αρχές των 80s, όταν μετακόμισε στον «πυρήνα», στο Σαν Φρανσίσκο, σε μια σημαντική δεκαετία που η συγκεκριμένη πόλη έστησε τις βάσεις για το street skateboarding εκείνα τα χρόνια.
O Jake δεν άργησε να εισχώρηση στο Concrete Jungle skate shop στην περιοχή Χάιτ, εκεί ξεκίνησε μια νέα εποχή για αυτόν σε επίπεδο γνωριμιών με αποτέλεσμα να του προταθεί να αρθογράφοι μια στήλη προϊόντων για το Thrasher Magazine από τον Kevin Thatcher που ήταν ο συντάκτης του περιοδικού εκείνη την εποχή και δούλευε και αυτός στο ίδιο skate shop.
Χτίζοντας όνομα ο Jake με την στήλη αυτή έχοντας έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο που μιλούσε για τα προϊόντα του skateboarding με αποτέλεσμα όλοι να γουστάρουν την συγκεκριμένη στήλη.
Έτσι άρχισε να γίνεται κομμάτι του περιοδικού με αποτέλεσμα στις αρχές του 1993 να του κάνουν πρόταση για την θέση του διευθυντή που ανέλαβε με όλη την σημασία της λέξης για τα επόμενα 26 χρόνια.
Νομίζω ότι το πράγμα μιλά από μόνο, το όραμα του μικρού παιδιού μετά πατομπούκαλα άρχισε να γράφει ιστορία.
Την ίδια χρόνια που ανέλαβε το περιοδικό το κεφάλι του γέννησε τον σημαντικότερο διαγωνισμό του Thrasher που κάθε επαγγελματίας skater λαχταράει μέχρι σήμερα: Skater Of The Year ή SOTY.
26 χρόνια ο συγκεκριμένος τίτλος είναι κάτι σαν το Όσκαρ για έναν σκηνοθέτη. Το κοινό επιλέγει τον καλύτερο από τους προτεινόμενους skaters της χρονιάς που προτείνει το Thrasher.
Δεν είναι τυχαίο ότι τον συγκεκριμένο τίτλο τον αποκτούν οι εκλεκτοί από κάθε γενιά. Η τελευταία απονομή του Jake ήταν στο τέλος του 18 ο εκλεκτός ήταν ο μοναδικός Tyshawn Jones. Όπως αντιλαμβάνεστε η ζωή του Phelps άρχισε να γίνεται καθαρά rock & roll, αμέτρητα skateboarding tours σε κάθε μέρος του πλανήτη, πολλή περιπέτεια, μουσική, ανιχνεύοντας νέα spots που θα εξελίξουν το level του skateboarding και όλα καταγράφονται από το Thrasher.
Το δεύτερο του πάθος ήταν η μουσική, έτσι τον Αύγουστο του 2005 άρχισε να παίζει κιθάρα σε μπάντα που άκουγε στο όνομα «Bad Shit» μαζί με τον Tony Trujillo και την γυναίκα του, η μπάντα έγινε γνωστοή στον χώρο του rock με αποτέλεσμα να ταξιδέψει σε όλη την Αμερική και διεθνώς.
Στάθηκα τυχερός να γνωρίσω τον συγκεκριμένο θρύλο 2 φορές, πρώτη στάση ήταν το 1998 στο Παγκόσμιο Skateboard Contest στο Munster στην Γερμανία. Οι δρόμοι μας αντάμωσαν ξανά τον Οκτώβριο του 2016 το Thrasher έκανε tour στην Αθήνα, ήταν ένα βαρύ team για τον λόγο ότι ανάμεσα στους επισκέπτες ήταν ο Jake μαζί με τον Pstone. (R.I.P.)
Πραγματικά έχω βρεθεί τα τελευταία 26 χρόνια με αμέτρητες ομάδες του παγκόσμιου skateboarding, η κάθε μία έχει την δική της ιστορία αλλά ανεπιφύλακτα μπορώ να δηλώσω ότι μεγαλύτερο lover για το skateboarding δεν έχω συναντήσει σαν τον Jake Phelps!
Είναι η βίβλος του είδους για τον λόγο ότι ήταν εκεί σε όλη την εξέλιξη του skateboarding μέχρι σήμερα. Γνωρίζει και θυμάται του πάντες από κάθε μέρος του πλανήτη, πιστέψτε το η μνήμη του είναι ελέφαντα επί δύο σε σχέση με αυτό που έδειχνε.
Δυστυχώς η μοίρα επιλέγει τους ξεχωριστούς εραστές της ζωής και του οράματος, να μας αφήσουν πρόωρα Η ζωή που έζησε ο συγκεκριμένος θρύλος ούτε 3 δικές μας δεν φτάνουν, πίστεψέ με!
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
13°
