Το αυθεντικότερο λαϊκό καφενείο του κέντρου βρίσκεται στου Ψυρρή, δεν έχει καν ταμπέλα και αντενδείκνυται απολύτως προς το λάιφσταϊλ. Στενή σούδα που δίνει σε παλιά αθηναϊκή αυλή του 1900: ετοιμόρροπα δωματιάκια κλειστά γύρω γύρω (όπως τα βλέπετε στις παλιές ελληνικές ταινίες), δεύτερος όροφος με ξύλινη «κρεμαστή» πεζογέφυρα, γάτες, ασβέστωμα, γλάστρες, τρία ετερόκλητα τραπεζάκια. Σκηνικό Κόρτο Μαλτέζε, μόνο που δεν είναι κόμικ. Ο Τάκης Σταματελόπουλος έχει το μαγαζί 25 χρόνια και, με το γιο του τον Χάρη, σερβίρει κρασί, μπίρες, μεζέδες, τούρκικο (με €1) και διάφορους άλλους καφέδες, τσίπουρο, αναψυκτικά, όλα υπό τα λάβαρα της ΑΕΚ. Βασικός πυρήνας μόνιμων θαμώνων οι αξιότιμοι κύριοι Γιάννης, Μιχάλης, Τάσος, Νίκος, ενώ τα κεράσματα δίνουν και παίρνουν (γεια σου Κρέμα).
Αγίου Δημητρίου 12, Ψυρρή, 210 3217.642
Γιατί τα λένε Σίδερα;
«Σίδερα» αποκάλεσαν από πολύ νωρίς οι Αθηναίοι τις σιδηροδρομικές γραμμές. Πολλά «σίδερα» εμφανίστηκαν σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου, που το διατρέχανε τέσσερα τρένα: ο ηλεκτρικός, ο σιδηρόδρομος Αττικής, το τρένο της Λάρισας και το τρένο του Μωριά. Αναφέρω ενδεικτικά «Σίδερα» που επιζούν μέχρι σήμερα: Κηφισίας και Καποδιστρίου (Χαλάνδρι), Αγίου Μελετίου και Κωνσταντινουπόλεως (Σεπόλια), στάση στην Ηρακλείου (Ν. Ιωνία), Αχιλλέως και Κωνσταντινουπόλεως (Μεταξουργείο).
Μπήκα τυχαία σ’ ένα ταπεινό συνοικιακό ζαχαροπλαστείο στη Λαμπρινή για μια σπανακόπιτα κι άκουσα από τα ηχεία κλασική μουσική. Ο μαγαζάτορας διαφώνησε μαζί μου ότι είναι, ίσως, πρώιμος Σοστακόβιτς. «Είναι Μάλερ» είπε με σιγουριά. Πιάσαμε κουβέντα. «Όλη μέρα είναι ανοιχτό στο Τρίτο» λέει. Πρόκειται για έναν πολύ ήρεμο και καλλιεργημένο άνθρωπο – και η σπανακόπιτα μια χαρά. Ανταλλάσσουμε απόψεις για την κλασική μουσική. Ήταν όντως Μάλερ. Μαγαζί του Τάκη Στραβοπόδη, Ωρωπού 74, Λαμπρινή. Τα καλά της «περιπατητικής σχολής» που λέει κι ο φίλος μου ο Γιώργος Κάρκας, τα απρόσμενα δηλαδή που σου συμβαίνουνε μόνο όταν περπατάς στην πόλη.
«Ωμέγα»
Άλλο, και πάλι της περιπατητικής σχολής. Μπαίνω για ψωμί σ’ ένα συνοικιακό φούρνο στον Περισσό, συστημένος από τοπικούς φίλους, και πετυχαίνω με €9/κιλό τους πλέον εύγευστους έτοιμους κουραμπιέδες που έχω φάει ποτέ, ίδιους με τους σπιτικούς: καλό βούτυρο, ολόκληρο αμύγδαλο, ζύμη που δεν κολλάει στα δόντια, άχνη στη σωστή αναλογία. Ο Χάρης ο φούρναρης μου λέει πως φτιάνει ό,τι γίνεται με ζύμη: ψωμιά διαφόρων ειδών, παξιμάδια, φρυγανιές, τυροπιτάκια, μελομακάρονα κ.λπ. – δηλαδή όλα εκτός από «γλυκά ζαχαροπλαστείου». Επίσης ψήνει φαγητά (δυο ταψιά παραδόθηκαν όσην ώρα μιλούσαμε). Αξίζει μια επίσκεψη. Χάρης, Υψηλάντου 27, Περισσός.
Μαύρο, κλειστό ημιφορτηγάκι, που το οδηγεί ένας νεαρός. Πρόκειται για σπάνια περίπτωση ευγενικού οδηγού, που δίνει συστηματικά προτεραιότητα στους πεζούς. Αν τον δείτε, πείτε του ότι κάποιος το πρόσεξε. Εκτός, φυσικά, αν το διαβάσει ο ίδιος.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
