Όπως φαίνεται, το παλιό αυτό σινεμά των Αμπελοκήπων (Κηφισιάς 37) τελειώνει. Όπως με πληροφορεί ο αναγνώστης κ. Κώστας Καγκελίδης, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων αποφάσισε ότι το κτίριο δεν θα κηρυχτεί διατηρητέο, γιατί δεν έχει ξεχωριστά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, ούτε αποτελεί τοπόσημο για την περιοχή (http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=291616). Θυμίζω ότι το «Άστρον» είναι σχεδιασμένο από τον Σόλωνα Κυδωνιάτη σε ρυθμό art deco, εγκαινιάστηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1957 και λειτούργησε μέχρι πρόσφατα (άνοιξη του 2008). Είχε την εξαιρετική αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα ο εξώστης του να προσφέρει καλύτερη θέα απ’ ό,τι η πλατεία (και γι’ αυτό είχε ακριβότερο εισιτήριο). Κατά το μεγαλύτερο διάστημα, ταυτίστηκε με το όνομα του επιχειρηματία Κώστα Ιωαννίδη (που είχε επίσης την «Έλλη» της οδού Ακαδημίας και το «Σινέ Παρί» της Πλάκας). Τα τελευταία τρία χρόνια, το «Άστρον» είναι εγκαταλειμμένο κουφάρι. Έχουν ξηλωθεί τόσο το περίφημο φωτεινό αστέρι (σήμα κατατεθέν), όσο και τα γράμματα του τίτλου, φαίνεται μόνο το χνάρι τους (φωτογραφία). Ακόμα κι όταν γκρεμιστεί, όμως, θα έχει απαθανατιστεί για πάντα στις ελληνικές ταινίες «Διακοπές στην Κωλοπετινίτσα», «Κορίτσια απ’ την Αμέρικα» και, ιδίως, «Το άλλο γράμμα» του Λάμπρου Λιαρόπουλου.
Γιατί το λένε Πεντάγωνο
Είναι η περιοχή εκατέρωθεν της οδού Μεσογείων, όπου υπάρχουν τα αντικριστά κτίρια των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Συγκοινωνιών. Η περιοχή ανήκει στους (τέως) δήμους Παπάγου και Νέου Ψυχικού. Βαφτίστηκε παλιότερα «Πεντάγωνο», γιατί έτσι ονομάζεται το πενταγωνικό κτίριο του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ονομασία προήλθε από καθαρά μιμητική, φιλοαμερικάνικη διάθεση (αφού το δικό μας δεν είναι πενταγωνικό κτίριο), κι άλλοι λένε ότι πρόκειται για καθαρή ειρωνεία προς τους φιλοαμερικάνους στρατιωτικούς της χούντας. Παρατηρώ όμως ότι, τελευταία, με τη λειτουργία του σταθμού μετρό «Εθνική Άμυνα», το τοπωνύμιο «Πεντάγωνο» της Αθήνας φθίνει. Ευτυχώς.
«Το μικρό μουσείο στο Μεταξουργείο»
Είναι ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα είδη, όπου βρίσκεις από έπιπλα μέχρι βιβλία κι από σκακιέρες μέχρι ψυγεία. Εννοείται ότι δεν πουλάει μόνο, παρά δέχεται κιόλας προσφορές μεταχειρισμένων ειδών ή αδειάζει σπίτια. Το φιλικό μπλογκ του, με συμπαθέστατες φωτογραφίες, αλλά και το ότι διαθέτει γουάι φάι και ετοιμάζει καφέ, το κάνει να ξεχωρίζει από άλλα παλιατζίδικα. Ιδανικό για να στήσει κανείς σπίτι με λίγα λεφτά. Μεγ. Αλεξάνδρου & Θερμοπυλών, 213 0221.036, http://metaxeirismena.blogspot.com
Μεγάλες πιένες γνώρισε το κομμάτι για το βρετανικό («συμμαχικό») νεκροταφείο στο Φάληρο. Εγώ έγραψα ένα αθηναϊκής εστίασης κείμενο, αλλά έλαβα αρκετά μέιλ πολιτικού χαρακτήρα. Ο κ. Δ.Χ. και ο κ. Πέτρος Αδάμ με εγκαλούν, γιατί δεν έγραψα ότι οι Βρετανοί νεκροί των Δεκεμβριανών του 1944 ήταν «εισβολείς και κατακτητές», που εκφράζανε την «ιμπεριαλιστική πολιτική της Αγγλίας». Δεν είναι έτσι όμως: ήταν σύμμαχοι και τους χρωστάμε ότι γλιτώσαμε μισό αιώνα ελληνικό σταλινισμό. Αντιθέτως, η κ. Χρύσα Σιδηροπούλου μού γράφει ότι θ’ άξιζε μια κουβέντα συμπάθειας για τους Βρετανούς αλεξιπτωτιστές. Λοιπόν, το απόφυγα στο αρχικό κείμενο, αλλά το έγραψα μόλις πιο πάνω. Τέλος, η κ. Γιωλίτα Μπαντέκα υπενθυμίζει μια αντίστροφη περίπτωση: «το νεκροταφείο των Ηνωμένων Εθνών στο Μπουσάν (ή Πουσάν παλιότερα) της Ν. Κορέας. Εδώ υπάρχει μνημείο για τους Έλληνες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου της Κορέας». Χάρη και στη θυσία των Ελλήνων του ’50, συμπληρώνω εγώ, επέζησε η Ν. Κορέα που ουριοδρομεί, ενώ η Β. Κορέα της δυναστείας των Κιμ λιμοκτονεί...
Δεν χάνουμε το πιο χαρούμενο, πολύχρωμο, πολυφυλετικό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της πόλης, που διοργανώνουν «Οι φίλοι του Παιδιού» με τη συμμετοχή 35 και πλέον Πρεσβειών
17°
