Λαμβάνω ένα μήνυμα από το Φιλοζωικό Σωματείο Stray.gr. Οργανώνεται το απόγευμα επίσκεψη των εθελοντών στο Μάτι και στον Νέο Βουτζά για αναζήτηση και διάσωση τραυματισμένων ζώων. Αγοράζω γάντια, νερά, τροφή και μπολ, οπλίζομαι με ό,τι αποθέματα δύναμης ψυχής διαθέτω -ανήσυχη για το τι θα αντικρίσω- και ξεκινάω με συνοδηγό τη Λία για Λεωφόρο Μαραθώνος…
Το ραντεβού μας με την υπόλοιπη ομάδα του Stray.gr ήταν στον αριθμό 24. Μια μεγάλη ουρά αυτοκινήτων προσπαθεί να «στριμωχτεί» σε ένα parking. Eίναι το Vets4life, η κλινική ζώων στο Πικέρμι που τα τελευταία εικοσιτετράωρα προσφέρει δωρεάν κτηνιατρικές εξετάσεις και νοσηλεία στα πυρόπληκτα ζωάκια.
Κόσμος μπαινοβγαίνει… Άλλος φορτωμένος νερά, άλλος με τροφή. Δύο νεαρά κορίτσια αφήνουν μια σακούλα φάρμακα σε ένα υπερφορτωμένο καρότσι που έχει ξεχειλίσει... Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κουβαλά δύο σάκους με γατοτροφή. «Από τον Πειραιά ήρθαμε για να βοηθήσουμε...» λένε.
Μέσα στην κλινική επικρατεί το αδιαχώρητο! «Τι περιμένει όλος αυτός ο κόσμος;» η πρώτη μου σκέψη... Είναι εθελοντές που έχουν έρθει με τα αυτοκίνητά τους για να μεταφέρουν τα ζώα σε προσωρινά σπίτια φιλοξενίας. Κανένα ζώο προς το παρόν δεν δίδεται προς υιοθεσία με την ελπίδα να το αναζητήσει το αφεντικό του.
Η Έλενα Δέδε από την Dogs’ Voice -που έχει περισυλλέξει ήδη πάνω από 47 ζώα- και η Σοφία Τζονίκη, από την Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία, δίνουν οδηγίες και έχουν τον συντονισμό. Ηδη, ο Μήδας, από τους τυχερούς που γλίτωσαν και μόλις ολοκληρώθηκε η νοσηλεία του, κουνάει την ουρά περιχαρής, περιμένοντας ανυπόμονα να επισκεφθεί το νέο του προσωρινό σπίτι. Άραγε το αφεντικό του ζει ή πρέπει να βρει αγάπη σε μια νέα αγκαλιά;
Πόρτες που ανοιγοκλείνουν νευρικά, κτηνίατροι που κινούνται βιαστικά με την έξαψη και την αγωνία μιας ζωής που μπορεί να σωθεί στα χέρια τους… Νιώθω λες και είμαι στην εντατική του καλύτερα οργανωμένου νοσοκομείου: «Έχουμε περιθάλψει πάνω από 40 ζώα μέχρι στιγμής» αναφέρει η Ανδριανή, που εργάζεται στην κλινική. «Είναι συγκινητικό πόσοι εθελοντές έχουν έρθει όχι μόνο από την Αθήνα αλλά από όλη την Ελλάδα! Από νησιά, από χωριά ακόμη και από το εξωτερικό!»
Βλέποντας πως δεν μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι στη μεταφορά ζώων, αποφασίζουμε με τη Λία να πάμε στις πληγείσες περιοχές προς αναζήτηση άλλων τραυματισμένων ζώων.
Εκτελώντας χρέη νοσοκομειακού, λαμβάνουμε οδηγίες από τον Γιώργο Μήλια και την Ιωάννα Χανδρίδη, τους συντονιστές μας στο Stray.gr, και από την Πήγασος, τη φιλοζωική Ραφήνας και Πικερμίου: Λυκόσκυλο τραυματισμένο στην οδό Κυκλάδων στο Μάτι. Σκύλος εγκλωβισμένος στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης στο Νέο Βουτζά.
Καθώς κατευθυνόμαστε προς το Κόκκινο Λιμανάκι, ένα αυτοκίνητο με τέσσερα αγόρια, το πολύ 18-20 ετών, μας σταματά: «Μην πάτε από κει, δεν βρήκαμε κανένα ζωάκι. Χτενίσαμε την περιοχή». Πιο κάτω ένα μηχανάκι με ένα ζευγάρι και ένα τραυματισμένο νεογέννητο γατάκι στα χέρια της κοπέλας, μας δίνει νέα κατεύθυνση: «Πηγαίνετε στην οδό Τήνου. Υπάρχουν πολλά γατάκια τραυματισμένα».
Φτάνουμε στην οδό Τήνου, όπου ένα άλλο ζευγάρι από την Αθήνα έχει ήδη περισυλλέξει τα γατάκια για να τα πάει στην κλινική! Στην επόμενη γωνία, ένας γάτος Περσίας με μαύρα ποδαράκια, κάνει περήφανα τη βόλτα του πάνω στις στάχτες, απερίσπαστος από τη φρίκη της καταστροφής. Άραγε ανήκει σε κάποιον; Eίναι καλά τα πατουσάκια του ή καμένα; «Πασχάλη! έλα γρήγορα σπίτι!». Μια κυρία με 20 γάτες να την περικυκλώνουν, ανοίγει την καγκελόπορτα ενός κήπου. Μας εξηγεί πώς γλίτωσε το σπίτι και τις γάτες της από τον όλεθρο.
Λίγο πιο κάτω ένας κύριος με μάσκα μεταφέρει μια μαύρη σακούλα. «Πάμε να το θάψουμε», αναφέρει συγκλονισμένος. Δεν χρειάζονταν ερωτήσεις...
Κάναμε χιλιόμετρα. Και με το αυτοκίνητο και πεζοί. Σε κάθε τετράγωνο υπήρχε δοχείο με νερό και τροφή! Μέσα σε δύο μόνο μέρες, οι φιλόζωοι εθελοντές -οργανωμένοι και μη- είχαν καταφέρει το ακατόρθωτο! Τα περισσότερα σκυλιά σε ανάγκη είχαν ήδη απομακρυνθεί και βρίσκονταν είτε στην κλινική είτε σε σπίτια φιλοξενίας. Τώρα έχουν αρχίσει να βγαίνουν οι γάτες -ένα έργο διάσωσης πιο δύσκολο- ενώ πολλά ζώα παραμένουν κρυμμένα από το σοκ και τον φόβο.
Ώρα 22.30. Το απόλυτο σκοτάδι, η εκκωφαντική ησυχία και η μυρωδιά «απροσδιόριστου» καμένου, θυμίζουν πόλη-φάντασμα ή σκηνικό πολέμου. Τα περιπολικά σαρώνουν την περιοχή, οι άνθρωποι της ΔΕΗ αρχίζουν σιγά-σιγά να κατεβαίνουν από τις κολώνες και το μόνο φως που διακρίνεται στο βάθος είναι από ένα τηλεοπτικό συνεργείο… Ο Γιώργος φορτώνει στο αυτοκίνητό μας ένα λυκόσκυλο που απεγκλωβίστηκε με δυσκολία από ταράτσα, για να το πάμε σε σπίτι προσωρινής φιλοξενίας. Περιμένουμε τον τροχονόμο στο φανάρι που δεν λειτουργεί, μπαίνουμε στη σκοτεινή Μαραθώνος -που μόνο λεωφόρο δεν θυμίζει- και παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού. Σιωπηλοί και γεμάτοι εικόνες, ερωτηματικά, συναισθήματα αλλά και βλέμματα ευγνωμοσύνης από το πίσω κάθισμα να μας διαπερνούν...
13°
