Από κατάγματα ισχίου κινδυνεύουν περισσότερο οι ασθενείς με διαβήτη, ιδίως όσο περνάνε τα χρόνια
Όσοι πάσχουν τόσο από διαβήτη τύπου Ι όσο και από τύπου ΙΙ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου. Εκτός από την πρόκληση ανισορροπιών του σακχάρου στο αίμα, ο διαβήτης τύπου I μπορεί να προκαλέσει νευρική βλάβη και αισθητηριακές ανωμαλίες - μια κατάσταση που ονομάζεται νευροπάθεια και συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο καταγμάτων των οστών. Πέραν αυτής της αιτίας, έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία και η διάρκεια του διαβήτη, που επηρεάζουν την πιθανότητα κατάγματος. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Σέφιλντ σε δύο ξεχωριστές μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά Journal of Bone and Mineral Research και Bone αντιστοίχως.
«Τα κατάγματα έχουν συχνά δυσάρεστες επιπτώσεις στην υγεία, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων ανθρώπων. Όταν μάλιστα προκύπτουν στην άρθρωση του ισχίου, η ανάκτηση του προηγούμενου επιπέδου λειτουργικότητας σε αρκετούς είναι δύσκολη. Οι διαβητικοί χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής από κάθε άλλον ασθενή, γιατί αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών, συγκριτικά με τους ανθρώπους που δεν πάσχουν από διαβήτη. Η έρευνα δείχνει ότι είναι πιο ευάλωτοι στα κατάγματα και αυτό θα πρέπει να επιστήσει την προσοχή τόσο στους ίδιους όσο και στους γιατρούς, για να λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν να τους προστατεύσουν», επισημαίνει ο Ορθοπαιδικός -Χειρουργός δρ Αθανάσιος Τσουτσάνης (https://www.arthroplastikiisxiou.gr/).
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση του αριθμού των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην παχυσαρκία και στην έλλειψη άσκησης. Ο παγκόσμιος επιπολασμός αυξήθηκε πρόσφατα από 4,7% σε 8,5%. Οι επιπτώσεις του στο καρδιαγγειακό σύστημα, τα μάτια, τους νεφρούς, τα πόδια και τα νεύρα είναι γνωστοί. Πολλοί χάνουν τη ζωή τους από επιπλοκές του. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 1,5 εκατομμύριο θάνατοι προκλήθηκαν άμεσα από διαβήτη το 2019, ενώ στον αριθμό αυτόν θα πρέπει να προστεθούν και όσοι προκαλούνται έμμεσα από αυτόν.
Με αυτά τα δεδομένα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ ερεύνησαν, σε δύο διαφορετικές μελέτες, ποιες είναι οι επιπτώσεις του διαβήτη τύπου Ι στο μυοσκελετικό σύστημα και εάν οι διαβητικοί και των δύο τύπων διατρέχουν περισσότερο κίνδυνο για κατάγματα.
Στην πρώτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο διαβήτης τύπου Ι και η διαβητική νευροπάθεια έχουν διάφορες επιπτώσεις στη δομή των οστών, και ότι υπάρχει αύξηση του κινδύνου καταγμάτων η οποία είναι πολυπαραγοντική.
Η δεύτερη, ήταν μια μεγάλη ανασκόπηση 42 μελετών στις οποίες συμμετείχαν 17.571.738 άτομα με 319.652 κατάγματα ισχίου και 17 μελετών άλλων, μη σπονδυλικών, καταγμάτων, από τις οποίες οι ερευνητές άντλησαν στοιχεία από 2.978.487 συμμετέχοντες με 181.228 κατάγματα. Διαπίστωσαν ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατάγματος των διαβητικών τόσο στο ισχίο όσο και σε άλλα σημεία του σώματος, εκτός της σπονδυλικής στήλης. Όσον αφορά στα κατάγματα ισχίου, μετά από την ανάλυση ανά φύλο, ηλικία, τύπο διαβήτη, χρήση ινσουλίνης, διάρκεια διαβήτη και Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), βρέθηκε ότι ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος στα άτομα με διαβήτη τύπου Ι απ’ ότι σε εκείνους που είχαν διαβήτη τύπου ΙΙ και στον νεότερο πληθυσμό σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους, τόσο στον διαβήτη τύπου Ι όσο και στον τύπο ΙΙ. Σε όσους έπασχαν από διαβήτη τύπου ΙΙ, ο κίνδυνος κατάγματος ισχίου ήταν υψηλότερος στις γυναίκες, σε εκείνους που έκαναν χρήση ινσουλίνης και σε εκείνους που ζούσαν με τη νόσο περισσότερο χρονικό διάστημα (διάρκεια της νόσου πάνω από 10 έτη). Τέλος, από την ανάλυση βάσει του ΔΜΣ, δεν βρέθηκε να υπάρχει διαφορά μεταξύ των ομάδων.
«Η κατάσταση υγείας των διαβητικών ασθενών εξαρτάται στενά από τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και το περπάτημα. Μια κακή αποκατάσταση ενός κατάγματος ισχίου θα μπορούσε να επηρεάσει τα επίπεδα δραστηριότητας και συνεπώς του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα. Επίσης, οι άνθρωποι με διαβήτη αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιπλοκών μετά από οποιοδήποτε χειρουργείο, συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς διαβήτη. Επομένως είναι εξαιρετικής σημασίας η πρόληψη των συγκεκριμένων καταγμάτων σε αυτούς. Η σωστή αντιμετώπιση των καταγμάτων ισχίου αυξάνει τις πιθανότητες καλής μετεγχειρητικής λειτουργικότητας, ελαχιστοποίησης των κινδύνων που ενδεχομένως να προκύψουν εξαιτίας του διαβήτη και μείωσης του χρόνου παραμονής στο νοσοκομείο. Τα τέσσερα στοιχεία που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την μετεγχειρητική πορεία είναι η ρύθμιση του διαβήτη προεγχειρητικά, η εμπειρία του χειρουργού, τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν και η μέθοδος που θα επιλεγεί για την πραγματοποίηση της ολικής ή ημιολικής αρθροπλαστικής ισχίου, που είναι οι δύο πιο συχνά διενεργούμενες επεμβάσεις για την αποκατάσταση του κατάγματος. Οι διαβητικοί ασθενείς καλό είναι να επιλέγουν εκείνη την τεχνική που προκαλεί τον μικρότερο τραυματισμό των μυών, ιστών και νεύρων και επιταχύνει την ανάρρωση όσο καμία άλλη, η οποία δεν είναι άλλη από την αρθροπλαστική ισχίου με πρόσθια ελάχιστης επεμβατικότητας τεχνική AMIS», καταλήγει ο δρ Αθανάσιος Τσουτσάνης.
13°
