Η Τζέσυ Παπουτσή έφυγε από τη ζωή το απόγευμα της Κυριακής παλευόντας με όγκο στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τα όσα είχε δηλώσει η ίδια το 2014 στην εκπομπή «JOY» στον ΣΚΑΪ, «είχα ένα μηνιγγίωμα στο κεφάλι, έξι εκατοστά. Έπιασα ένα εξόγκωμα στο κεφάλι μου και λέω “θα είναι από περούκα”. Πήγα έκανα εξετάσεις και μου λέει ο γιατρός “αποκλείεται να είναι δικές σου!”, γιατί δεν είχα κανένα σύμπτωμα. Ο γιατρός μου είπε να πάω στο Newcastle στην Αγγλία».
«Δεν μαθεύτηκε, γιατί δεν ήθελα εγώ. Συνέβη πριν δύο–τρία χρόνια. Τώρα το λέω γιατί η πρόληψη είναι η καλύτερη ιατρική. Πήγα έξω και δεν το ήξερε κανείς, μόνο η μάνα μου και η οικογένειά μου. Δεν ήθελα ο κόσμος να αναστατωθεί. Για δεκατέσσερις μέρες έκανα τις εγχειρήσεις και γύρισα. Όπως πήγα, έτσι ήρθα» είχε προσθέσει τότε.
Τι είναι όμως το μηνιγγίωμα από το οποίο έπασχε; Σύμφωνα με το neurocenter.gr, είναι ένας όγκος εγκεφάλου, που προέρχεται από τις μήνιγγες (δηλ. τα περιβλήματα γύρω από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό). Σε γενικές γραμμές είναι καλοήθης όγκος, δηλ. αναπτύσσεται αργά και δεν εισχωρεί στον εγκέφαλο, απλά τον απωθεί. Υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις όπου το μηνιγγίωμα έχει κακοήθεις χαρακτήρες δηλ. διεισδύει στον εγκέφαλο και αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς.
Το μηνιγγίωμα συναντάται πιο συχνά σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και στα παιδιά.
νευρολογικά συμπτώματα, ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου την οποία πιέζει πχ αδυναμία στο χέρι ή στο πόδι, ελάττωση της όρασης, δυσκολία στην ομιλία κλπ
γενικά συμπτώματα ενός όγκου εγκεφάλου πχ πονοκέφαλο, ζάλη, εμετό
ψυχικές διαταραχές, αν βρίσκεται σε περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει το συναίσθημα και την προσωπικότητα, όπως πχ τα μηνιγγιώματα του μετωπιαίου λοβού
επιληπτικές κρίσεις, είτε γενικευμένες είτε εστιακές.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το μηνιγγίωμα είναι συχνότερο στις γυναίκες, άρα φαίνεται ότι παίζουν κάποιο ρόλο οι γυναικείες ορμόνες, και μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι πάσχει από αυτό με αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Το μηνιγγίωμα μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε με παρακολούθηση είτε με στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, είτε με χειρουργική αφαίρεση. Στην πρώτη περίπτωση γίνεται έλεγχος ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μαγνητική τομογραφία χωρίς κάποια άλλη παρέμβαση. Επιλέγεται σε μικρού μεγέθους μηνιγγιώματα, όταν δεν υπάρχει αύξηση με την πάροδο του χρόνου και ο ασθενής δεν έχει νευρολογικά συμπτώματα. Η δεύτερη, δεν αντιμετωπίζει άμεσα τον όγκο, απλά του στερεί την αιμάτωση (την τροφοδοσία). Σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι πάντα) επιτυγχάνει αναστολή της ανάπτυξης του όγκου. Η μέθοδος επιλέγεται για μικρά μηνιγγιώματα σε πολύ «δύσκολες» περιοχές του εγκεφάλου. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν ένα μηνιγγίωμα υποτροπιάσει μετά από τη χειρουργική επέμβαση. Τέλος, είναι λύση ανάγκης σε πολύ ηλικιωμένους ασθενείς, που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργείο. Η τρίτη, η χειρουργική αφαίρεση δηλαδή, είναι η κρανιοτομία κι αφαίρεση του μηνιγγιώματος και είναι η πιο σίγουρη μέθοδος ριζικής αντιμετώπισης του μηνιγγιώματος. Η μέθοδος επιλέγεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Στην περίπτωση που υπάρχουν υποψίες για μηνιγγίωμα, θα πρέπει να επισκεφθείτε ένα νευροχειρουργό.
8°
