Παγκόσμια Ημέρα Νταϊκιρί: Το διάσημο κουβανέζικο κοκτέιλ και 3 αθηναϊκά μπαρ που το φτιάχνουν υπέροχα

Ένα από τα πιο σπουδαία κλασικά κοκτέιλ, το Νταϊκιρί, τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Ιουλίου, κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και από τους απανταχού λάτρεις του καλού ποτού, από την Ασία και την Αυστραλία, μέχρι την Ευρώπη και την Ελλάδα. Αποτελεί περήφανο γέννημα-θρέμμα της Κούβας, το οποίο όμως εδώ και δεκαετίες λατρεύεται σε όλο τον κόσμο. Είτε αποφασίσετε να το φτιάξετε μόνοι σας στο σπίτι, είτε να το απολαύσετε σε κάποιο από τα αγαπημένα σας μπαρ, οφείλετε να γνωρίζετε μερικές σημαντικές πληροφορίες για την προέλευσή και τους πιο θρυλικούς φαν του, όσο και κάποιες από τις λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην παρασκευή του. Το παρόν κείμενο συμπληρώνουν και τρία εξαιρετικά αθηναϊκά μπαρ στα οποία αν ζητήσετε από τους μπάρμαν ένα Νταϊκιρί, δεν υπάρχει περίπτωση να απογοητευτείτε.

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα κλασικά κοκτέιλ, έτσι και με το Νταϊκιρί, η προέλευση του παραμένει ένα μυστήριο, με τις ρίζες του να εντοπίζονται κάπου στη δύση του 19^ου αιώνα, στην Κούβα. Ένας Αμερικανός, ο Jennings Stockton Cox, συνομολογείται και μνημονεύεται από τους περισσότερους ερευνητές ως ο δημιουργός του κοκτέιλ που έμελλε να γίνει ένα από τα πλέον ευπώλητα παγκοσμίως.

Ο Jennings Cox έφθασε στην Κούβα μετά τη συνθήκη του Παρισιού και τη λήξη του Ισπανο-Αμερικανικού πολέμου, το 1898, οπότε και αναγνωρίζεται η Κούβα ως αμερικανικό προτεκτοράτο. Ως τέτοιο, αποφασίζεται, μεταξύ άλλων και η εκμετάλλευσή των μεταλλωρυχείων της, συνήθως από εταιρικές κοινοπραξίες μεταξύ των ΗΠΑ και της Ισπανίας. Μια από αυτές τις κοινοπραξίες, με επικεφαλής τον Cox, αναλαμβάνει την εξόρυξη μετάλλου στην κουβανική οροσειρά Sierra Madre, κοντά στο Σαντιάγκο ντε Κούμπα και ακόμη πιο κοντά σε ένα μικρό χωριουδάκι, ονόματι Νταϊκιρί.

Εκεί ο Cox μυείται στο ρούμι, που έρεε άφθονο στην Κούβα, και το διοχετεύει αμέσως και αφειδώς τόσο στα πατριωτάκια του, τους αρχιμηχανικούς στο ορυχείο, όσο και στις ιδιωτικές του παρέες στο σπίτι του, έχοντάς το πλάι πλάι με το τζιν που ήταν της μόδας τότε εκτός Καραϊβικής. Ο μύθος θέλει τον Cox, ένα απόγευμα που είχε καλεσμένους, αλλά δεν είχε τζιν, να αναμειγνύει ρούμι με χυμό λάιμ και ζάχαρη για να τους σερβίρει από ένα μεγάλο μπολ για παντς –όπως στις αμερικανικές ταινίες. Και εγένετο Νταϊκιρί!

Το Νταϊκιρί δεν έγινε αμέσως διάσημο. Κι αυτό διότι εν έτει 1900 ένα άλλο γνωστό κουβανικό κοκτέιλ έγινε τεράστια επιτυχία, το Cuba Libre. Επιπροσθέτως, το 1903 μια επιδημία πανούκλας χτύπησε το χωριό Νταϊκιρί. Κι έτσι το ομώνυμο ποτό δεν έκανε την καριέρα που του άξιζε. Όλα αυτά μέχρι το 1909. Ο τότε υπολοχαγός Lucius W. Johnson του Υγειονομικού Σώματος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού καταφθάνει στην Κούβα για να βρει λύση στην επιδημία. Εκεί δοκιμάζει το Νταϊκιρί και του αρέσει τόσο πολύ που ζητά από τον Cox μερικές μπουκάλες ρούμι και τη συνταγή για να το φτιάξει πίσω στις ΗΠΑ. Όπερ και εγένετο. Ο Johnson συστήνει το κοκτέιλ στους συναδέλφους του στη στρατιωτική λέσχη Army& Navy Club στην Ουάσιγκτον κι από εκεί γίνεται γνωστό σε όλο τον κόσμο!

Τη μεγαλύτερη όμως συνεισφορά στη φήμη που απέκτησε το Νταϊκιρί τη χρωστάμε στον Ernest Hemingway. Το 1940 ο Hemingway αγοράζει σπίτι στην Κούβα και για τα επόμενα είκοσι χρόνια, μέχρι και τον θάνατό του, θα συνδεθεί περισσότερο από κάθε άλλον με τη χώρα και την κουλτούρα της. Εκεί θα γράψει, θα διαβάσει, θα κυνηγήσει, θα ψαρέψει και θα πιεί εκατομμύρια λίτρα αλκοόλ στις αμέτρητες φορές που θα γυρίσει τα μπαρ της Αβάνας.

Μια από τις ιστορίες που συνοδεύουν το όνομα και τη φήμη του, θέλει τον Χέμινγουεϊ να σταματά στο μπαρ El Floridita της Αβάνα, προς χάριν τουαλέτας, σε μια από τις αναρίθμητες βόλτες του στην πρωτεύουσα της Κούβας, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘30. Επιστρέφοντας από το ‘’men’s room’’, είδε τον μπαρτέντερ να ετοιμάζει μερικά Νταϊκιρί. Αμέσως δοκίμασε ένα, αφού σχεδόν ποτέ δεν έχανε την ευκαιρία για ένα ποτό και απάντησε: «Είναι αρκετά καλό, αλλά θα το προτιμούσα χωρίς καθόλου ζάχαρη και με διπλάσια ποσότητα ρουμιού». Κάπως έτσι δημιούργησε μια δικιά του παραλλαγή στο Νταϊκιρί, το Hemingway Daiquiri!

Που όμως μπορείτε να δοκιμάσετε ένα καλοφτιαγμένο Νταϊκιρί;

Santarosa

Ένα μπαρ με όλη τη σημασία της λέξης. Επιβλητική μπάρα, μυστηριώδης ατμόσφαιρα, εξαιρετικές μουσικές επιλογές (στη σωστή ένταση), συνειδητοποιημένο κοινό και σούπερ κουλ barkeepers. Το Santarosa έχει όλα όσα θα «έπρεπε» να έχει ένα σύγχρονο American bar, ένα μπαρ-στέκι, που τόσο έλειπε από την Αθήνα.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ποτάδικο» ή dive bar, όμως η δουλειά που συντελείται και στα κοκτέιλ είναι αξιοθαύμαστη. Με σεβασμό προς τον καλεσμένο και τις (σύγχρονες αλλά και διαχρονικές) ανάγκες του, χαράζει καθημερινώς τη δική του πορεία στην αθηναϊκή νύχτα. Πίσω από τηv μπάρα του θα βρείτε τον Αλέκο, τον Δημήτρη, τον Στέφανο, τον Αλέξανδρο και τον Γιάννη, ένας από τους οποίους θα αναλάβει να σας χτυπήσει καλά το Νταϊκιρί που θα παραγγείλετε. Χρησιμοποιούν την κλασική συνταγή και «την κρατούν αληθινή», δουλεύοντας με νεαρά ρούμια και πάντα με τον στίφτη χειρός για τα λάιμ ανά χείρας. Ασκληπιού 69, Εξάρχεια

Tiki Bar Athens

 

Δημιουργήθηκε το 2007 ως το πρώτο exotica bar στην Αθήνα, ενώ τα τελευταία χρόνια αναζωογονήθηκε υπό την μπαγκέτα ενός εκ των πλέον έμπειρων επαγγελματιών του χώρου, του Γιάννη Πετρή. Ένα μπαρ που τιμά την αυθεντική πολυνησιακή κουλτούρα του κιτς, όπως αυτή κορυφώθηκε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Η Χαβάη και η Καλιφόρνια, το ροκ ν ρολ και η exotica, αλλά και η Καραϊβική, ζωντανεύουν μέσα από άφθονο bamboo, νεκροκεφαλές, πολυνησιακές μάσκες και ρετρό φωτογραφίες δροσερών pin-up κοριτσιών και βέβαια υπό τα ανάλογα μουσικά ηχοχρώματα, αλλά και αλκοολικά αναμειγνυολογήματα. Ειδικά για αυτά τα τελευταία, ο μύθος που περιτριγυρίζει τη φήμη του Γιάννη Πετρή λέει πως δεν έχει υπάρξει καλεσμένος που έφυγε ανικανοποίητος από την μπάρα του.

Για το Νταϊκιρί ο Γιάννης εστιάζει σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες που όμως κάνουν τη διαφορά: στύψιμο του λάιμ επί τόπου για κάθε παραγγελία, χρήση ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο, σούπερ παγωμένο ποτήρι και διπλοπαγωμένος πάγος στο σέικερ, ενώ ο πελάτης μπορεί να διαλέξει το ρούμι που αυτός επιθυμεί από τη μεγάλη λίστα του Tiki Bar Athens ή να δοκιμάσει την παραλλαγή με το ολόδικό τους λικέρ μήλου (Macho Sour Apple). Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κάποιος; Φαλήρου 15, Ακρόπολη

Rumble in the Jungle/ The Bar in Front of the Bar

 

Ίσως το opening της χρονιάς αφορά όχι ένα, αλλά δύο μπαρ, το ένα πίσω από το άλλο, επί της οδού Πετράκη, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου. Ηλιοκαμένοι τουρίστες που τρέχουν με τις βαλίτσες τους ανά χείρας, αλλά και ψαγμένα λοκάλια, σταματούν για ένα κοκτέιλ από την κάθε-μέρα-διαφορετική λίστα του The Bar in Front of the Bar. Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό μπαρ, πίσω από τη μπάρα του οποίου μερικοί από τους πλέον δημιουργικούς και ανήσυχους μπαρτέντερ της πόλεις ανακατεύουν αποστάγματα με βότανα και μυρωδικά, λικέρ και μπαχαρικά και σώζουν τη μέρα σου με τις μαεστρικές δημιουργίες τους. Δουλεύουν στη λογική του ‘’zerowaste’’ –δεν πετούν σχεδόν τίποτα- κάθε μέρα τα κοκτέιλ τους είναι διαφορετικά!

Καθώς η νύχτα πέφτει, ένα άλλο μπαρ, πίσω από το προαναφερθέν, το Rumble in the Jungle, ανοίγει διακριτικά τις πόρτες του και δυναμώνει το ποτενσιόμετρο της κονσόλας του, μεταφέροντας τους θαμώνες του σε έναν speakeasy χώρο για ρέκτες. Επηρεασμένος μερικώς από τη σπουδαία αναμέτρηση που έμεινε στην ιστορία μεταξύ του Τζορτζ Φόρμαν και του Μοχάμεντ Άλι, η οποία χάρισε τη νίκη και τον τίτλο του πρωταθλητή στον δεύτερο, ο χώρος του Rumble in the Jungle διαθέτει διακοσμητικά στοιχεία από την αφρικανική ήπειρο, διανθισμένα με καθρέφτες, φαντεζί ταπετσαρίες και φωτογραφίες από το «μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του 20^ου αιώνα».

Στα του Νταϊκιρί τώρα, στο Rumble in the Jungle αναμειγνύουν τρία διαφορετικά είδη ρουμιών (κουβανικού στιλ, ρούμι από τη Μαρτινίκα και ένα από τη Τζαμάικα), με λάιμ και ζάχαρη, προσφέροντας ένα νοστιμότατο κοκτέιλ –σύμφωνα με τους ίδιους, όσο γίνεται πιο κοντά στο αυθεντικό. Ενώ στο Bar in Front of the Bar δημιουργούν διαφορετικές παραλλαγές ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μου σφύριξαν πως αυτές τις μέρες ανακατεύουν ρούμι από χυμό ζαχαροκάλαμου και μελάσα με δαμάσκηνα, σοκολάτα και εστραγκόν, σε μια παραλλαγή του Mulata Daiquiri. Must try! Πετράκη 1, Σύνταγμα