4 στέκια με χαλαρή διάθεση, τραπεζάκια έξω και νοστιμιά στα 15 ευρώ

Τεράστιος λόγος γίνεται τελευταία για την ακρίβεια στα εστιατόρια, στα σόσιαλ παίρνουν φωτιά οι διαξιφισμοί ανάμεσα στο δίκιο του εστιάτορα που τρέχει ασθμαίνοντας πίσω από την πρώτη ύλη που καλπάζει και στο δίκιο του πελάτη που δεν εννοεί να εννοήσει τα μενού που όλο παίρνουν τα πάνω τους. Βγαίνοντας -πιο συχνά δεν γίνεται-, θα σας επιβεβαιώσω ότι στα τελευταία 2 χρόνια, η τιμή ενός φτηνού εστιατορίου έχει αυξηθεί κατά 80% αλλά τόσο έχει αυξηθεί και το σούπερ-μάρκετ και ο μανάβης. Οπότε, προς τί τόσος αλληλοσπαραγμός και τόση κουβέντα; Ωστόσο, πίσω από την ακρίβεια, υπάρχουν στέκια ταπεινά, ίσως αυτά που λαχταράς περισσότερο σε μια καθημερινή έξοδο που δεν είσαι σε μουντ να φορέσεις τα καλά σου, εκεί που θα πιεις παγωμένες ρακές και μπίρες, εκεί που θα περάσεις πεντάμορφα και θα φας νοστιμότατα χωρίς να ξεπεράσεις τα 15-18 ευρώ. Με άλλα λόγια, η ίδια ποικιλία, αν της προσθέσεις και τη ΔΕΗ, θα σου κοστίσει περισσότερο να τη μαγειρέψεις στο σπίτι αλλά και τί να λέει μια ποικιλία στη μοναξιά του καθιστικού μπροστά στην τηλεόραση όταν εσύ είσαι μεσόγειος και έξω τιτιβίζει η άνοιξη;

Για τσίπουρα στης Ήβης

Αντιτουριστική, στην καρδιά του πιο τουριστικού Ψυρρή, η Ήβη είναι η κλασική αξία που δεν θα σε απογοητεύσει, μια προσομοίωση παλιού καφενέ με στριμωγμένα τα τραπεζάκια του στο στενό πεζοδρόμιο, γεγονός που σφόδρα βοηθά στο να πιάσεις φιλίες με τα διπλανά τραπεζάκια. Λίγο η ζαλιστική περαντζάδα με το χάζι της, λίγο τα καραφάκια με την άψογα παγωμένη ρακή που κυκλοφορούν σε παραγγελίες και κεράσματα, λίγο που τα παιδιά έχουν μεγάλο κέφι με τη δουλειά τους και πολύ καλή σχέση με το δωρεάν χαμόγελο, στην Ήβη μπορεί να πας μεσημέρι για μια μπίρα και να φύγεις μεταμεσονύχτια ολοζάλιστος με ρακές. Μεζές ευκρινής και καθαρός και καθόλου τσιγκούνης, όπως οι ψητές πατάτες με τη φλούδα τους, με πράσινες ελίτσες, ντομάτα και αγγούρι, όλα πασπαλισμένα με αρωματική ριγανίτσα. Στην Ήβη έρχεσαι για τον νοστιμότερο ντάκο στην Αθήνα, μερίδα γενναιόδωρη στη μυζήθρα της, με ωραία ντομάτα, ελιές, κάπαρη, πιπερίτσα τουρσί και ρίγανη. Από τα γκραν σουξέ, το συκώτι στη σχάρα, που κόβεται σε υπέρλεπτες φέτες και σερβίρεται μαγικά ζουμερό με ψιλοκομμένη σε καρεδάκι φρέσκια ντομάτα με πιπερίτσα. Ανάλογα με την ημέρα, στη σχάρα θα πέσει φρέσκος κολιός που σερβίρεται με ωραίο ελαιόλαδο και θράψαλο. Εξαίρετο τηγανητό σουτζούκι και λουκάνικο, φάβα, στραπατσάδα και η μαγεία του φρσκοτηγανισμένου αβγού με στάκα και βούτες με φρέσκο ψωμάκι. Πάνω από 12-15 ευρώ, δεν θα σου στοιχίσει η χαρά, για έναν λογαριασμό που συνοδεύεται στο τέλος από μια νοσταλγική τσάρλεστον καραμέλα-ζελεδάκι. Ήβης 10, Ψυρρή, 210 3232554

Ο Τσέλιγκας που ξέρει από θάλασσα

Με τον Τσέλιγκα, είμαστε φίλοι κολλητοί, από τότε που ήμουν φοιτήτρια. Τότε που ο αντιστασιακός κυρ Αντώνης έψηνε τους καφέδες των δικών μας συνελεύσεων, ξέροντας να μας επαναφέρει στην τάξη με μια βλοσυρή ματιά και μια ηπειρώτικη βρισιά. Στη νέα εποχή και τη νέα ιδιοκτησία, ο Τσέλιγκας, πιο χορταστικός πια, κρατά το ίδιο τοπίο με το ανοιχτό κουζινάκι μπροστά στην είσοδό του και μαζί τo ίδιο κέφι. Αυτό που γίνεται όταν στο ίδιο πεζοδρόμιο μαζεύονται οι διανοοούμενοι από τα παλιά που επιβίωσαν στη γειτονιά πλάι σε ένα χαρούμενο κοινό από κάθε γωνιά της γης, νέοι και λιγότερο νέοι στα ίδια τραπέζια, κάθε λογής «Εξάρχειο», σε ένα μαγαζί που περισσότερο από όλα, κρατά μέσα του το αληθινό, διαχρονικό προφίλ της γειτονιάς. Άμα είσαι τυχερός και βρεις τραπέζι, θα λατρέψεις το ηπειρώτικο τσίπουρο του Γάτσιου και πρωτίστως θα ζητήσεις να ενημερωθείς για την ψαριά της ημέρας: κουτσομουράκι, μπαρμπουνάκι, γαύρος και σαρδέλα, μπακαλιαράκι και γενικώς σπαρταριστό ψαράκι που τηγανίζεται ολοτράγανο και ελαφρύ. Μέχρι να βγει το τηγάνι, θα ξεκινήσεις με ωραιότατους γίγαντες που μαγειρεύονται μερακλίδικα με τα φρέσκα μυρωδικά τους, καβουρμά με στραπατσάδα, πατάτα οφτή, κασέρι ωρίμασης από την Ξάνθη, φάβα παντρεμένη και σαγανάκι με μπάτζο από τη Νάουσα, που λιώνει μαστιχωτός και βουτυράτος και, οπωσδήποτε, κεφτεδάκια. Χειμώνα ή καλοκαίρι, σημασία δεν έχει καθώς πάντα βρίσκουν ωραία ντομάτα, εδώ πρωτίστως έρχεσαι για να τιμήσεις τη «ντομάτα της Χαράς», πιάτο-μνήμη από την εποχή του κυρ-Αντώνη. Ντομάτα ολόκληρη ξεφλουδισμένη, παλιά την έλεγαν γαρύφαλλο ή τριαντάφυλλο, εσύ διαλέγεις όποιο λουλούδι θέλεις, νοστιμότατο θα σου προκύψει, με ωραίο ελαιόλαδο, λίγη ρίγανη και τριών λογιών ελιές, που ταιριάζουν ιδανικά με μια χανιώτικη γραβιέρα. Και να πώς κάνει καλοκαίρι στην καρδιά της πόλης, όσο και να επιμένει ένας χειμώνας. Ζωοδόχου Πηγής 50, Εξάρχεια, 2103809023

Γιώτης ή ψαράκι κρυμμένο στη στοά

Αν δεν πας γνώστης και μιλημένος, τον Γιώτη δύσκολο να τον βρεις. Μισό βηματάκι από την πλατεία της Ομόνοιας, στην αρχή της Αγίου Κωνσταντίνου, η στοά κρύβεται σχεδόν, πίσω από βαλίτσες και τα είδη ταξιδίου των εμπορικών της πρόσοψης. Πρέπει να μπεις, να στρίψεις και κει στα βάθη, ανάμεσα σε έναν καφενέ, ένα τροχείο μαχαιριών και μια είσοδο, ο Γιώτης απλώνει τα τραπεζάκια του. Σχεδόν δίπλα από τους λουκουμάδες του Κτιστάκη. Και αυτό είναι καλό, γιατί ξέρεις πού θα καταλήξεις για να σβήσεις τη γεύση του ψαριού αν και πολύ κοντά έχεις και τη Στάνη με επίσης λουκουμάδες, σοκολατίνα και αμυγδάλου. Στα τραπέζια του, συγγραφείς, διανοούμενοι εραστές των κρυμμένων μυστικών του κέντρου, μετανάστες σε οικογενειακές μαζώξεις, γιαπωνέζοι τουρίστες και γενικώς, κάθε λογής εκλεκτή πελατεία. Ψυχή της ιεροτελεστίας ο Γιάννης, γκαρσόν- κονφερανσιέ, με τις πλάκες και τα αστεία του και το α λα Βέγγος τρέξιμο να φροντίσει μόνος του όλο το μαγαζί. Εμείς εδώ ερχόμαστε για ψαράκι αλλά μπορείς να επιλέξεις και από σχάρα-μεριά και να προτιμήσεις τα ζουμερά, κρεατένια, σπιτικά μπιφτέκια του. Χόρτα ένα βουνό, καυτά από την κατσαρόλα, όνειρο, μαζί και προσεγμένη χωριάτικη σαλάτα, από κείνες που δεν τσιγκουνεύονται την πιπεριά. Χταποδάκι ξυδάτο με ρίγανη και τραγανό τηγανητό καλαμαράκι, κατεψυγμένα μεν, καλοφτιαγμένα δε. Μπορεί η γαρίδα του Γιώτη να μην είναι φρέσκια αλλά είναι καλής ποιότητας και ψημένη ζουμερή στη σχάρα, ένα από τα πιάτα σουξέ του μαγαζιού. Το έτερον, είναι η γαριδομακαρονάδα με λινγκουίνι, ελαφριά σάλτσα ντομάτας με φρέσκο μαϊντανό, ελαφρώς πικάντικη και πεντανόστιμη, σερβιρισμένη πανηγυρικά σε τεράστιες πιατέλες. Έχει και αβγά τηγανητά και ταραμοσαλάτα και ολοζώντανο ταπεινό ψαράκι ημέρας. Πετύχαμε μαγικά προσφυγάκια, με ολόλευκη σάρκα και αλάδωτο τηγάνι. Το επόμενο μαστ εδώ είναι η τηγανητή πατάτα, κομμένη στο χέρι, τραγανή και ολόγλυκη, σε μια από τις ιδανικότερες βερσιόν του αγαπητού εδέσματος στην πόλη. Και φυσικά το κέρασμα, άμα το τσούξεις λίγο παραπάνω: μια πιατελίτσα-ω! ναι, γεμάτη- με ροδέλες αβγοτάραχου εξαιρετικής ποιότητας και μια υπέροχη καυτερή σαλτσούλα στη μέση. Όλα όσα χρειάζονται για να σου ανοίξουν την όρεξη, να ανακαλύψεις τους κρυμμένους παραδείσους γύρω από την Ομόνοια, τα στέκια που έρχονται από τα παλιά και επιμένουν σιωπηλά, πίσω από το φασαριόζικο, διαφορετικό, πολυεθνικό προφίλ της σύγχρονης πλατείας. Στοά Ομόνοιας, Σωκράτους 42, 6997386100

Μπαχανέζος, η Ικαρία της Μ. Αλεξάνδρου

Στον Μπαχανέζο βρέθηκα τυχαία και από ανάγκη, όταν όλα τα υπόλοιπα τραπέζια, στη νέα ξώχαρη πιάτσα της Μ. Αλεξάνδρου, ήταν ήδη υπερπλήρη και υπεργεμάτα. Μέρα καθημερινή, παρέα με τον φίλο που έχεις να δεις καιρό και το μόνο που σου λείπει είναι ένα τσίπουρο με μεζέ, να ενορχηστρώσει τη χαλαρή, ευτυχή συνεύρεση. Καφενές ο Μπαχανέζος, καινούργιος αλλά από κείνους που αντιγράφουν σχεδόν ξεπατικωτούρα το παλιό, αλλάζοντας μόνο κανένα φωτιστικό, ένα χρώμα στα κουφώματα, να φρεσκάρει η παράδοση. Με την πρώτη γουλιά από την εξαίρετη ρακή, το πεζοδρόμιο έγινε νησί, έκανε ριλάξ και παγωμένο χρόνο, αυτόν που δεν νοιάζεται τί ώρα θα ξυπνήσεις το πρωί και τί δουλειές σε κυνηγούν. Όλα ήταν γλυκά σαν το μοσχομυριστό, σπιτικό λεμόνι γλυκό του κουταλιού πάνω στο ψητό μαστέλο, λίγο να άλλαζες τις προοπτικές, σαν να έβλεπες από πάνω σου τον ίσκιο μιας λεμονιάς. Την ίδια εντυπωσιακή τραγανή φρεσκάδα διέθετε και η σαλάτα Μπαχανέζος, με τις απόλυτες ισορροπίες στη σος και στη γεύση: άισμπεργκ, λεπτά μπαστουνάκια από πιπεριά Φλωρίνης, ντοματίνια, αγγούρι και μια σος με ελάχιστο μέλι, πορτοκάλι και τόσο-όσο ταχίνι, μια σαλάτα που για χάρη της επιστρέφεις με λαχτάρα στα μπαχανέζικα τραπεζάκια. Από τα πιάτα ημέρας δοκιμάσαμε νόστιμα, αφράτα κεφτεδάκια γιαουρτλού στο πήλινο, με σάλτσα ντομάτα, πάπρικα και φρέσκο μαϊντανό. Άλλο ένα μοιραίο πιάτο, η ωραιότατη πίτα με σπανάκι, μια πανέξυπνη συνταγή, που μπαίνεις στον πειρασμό να την κλέψεις για το σπίτι, αφού είναι μια αλάδωτη, υπέροχη πίτα, που γίνεται στη σχάρα-εγώ θα την κάνω στην τοστιέρα -και στη στιγμή. Φρέσκο, ζωντανό, πλούσιο σοταρισμένο σπανάκι, που ψήνεται με κίτρινο, μαστιχωτό τυρί μέσα σε μια αραβική πίτα. Αν έρθεις, μπορεί να τύχεις και σε γλέντι, αφού πολλοί μουσικοί το 'χουν για στέκι τους. Η ατέρμονη γοητεία της καφενοκατάστασης, που όλοι κουβαλάμε στο dna μας. Μ. Αλεξάνδρου 120, Μεταξουργείο, 2169007056