Εδώ και κάνα χρόνο παραπονιέμαι ακούγοντας ενθουσιώδη σχόλια και λιγουριαστικές περιγραφές για τα όσα καταβροχθίζουν φίλοι-κάτοικοι των βορείων προαστίων στο Πbox του Πέσκια στην Κηφισιά. Ο Χριστόφορος μας ακούει –εμένα και τους υπόλοιπους φανατικούς του κέντρου– και ανοίγει μέσα στον Δεκέμβρη δεύτερο Πbox, στο Κολωνάκι. Το καινούργιο «κουτί», σε αντίθεση με το κηφισιώτικο που κάνει πιο “country”, είναι πιο “urban chic”, στεγάζεται εξάλλου στο ισόγειο του boutique hotel Periscope. Το χώρο έχει διαμορφώσει ο αρχιτέκτονας Θοδωρής Ζουμπουλάκης με τη φιλοσοφία να είναι ένα σημείο συνάντησης, ένα μαγαζί της «γειτονιάς» όπου μπορεί κανείς να πάει για ένα ποτήρι κρασί και μια νοστιμιά, για ένα break από τη δουλειά, για ένα εξαιρετικό δείπνο, για να συναντηθεί επί τούτου ή τυχαία με τους φίλους του. Από τα καλύτερα σημεία του μαγαζιού, λοιπόν, είναι και το έξω του, με ένα μακρύ «παγκάκι»-καθιστικό για όσους βγαίνουν να καπνίσουν.
Τη βραδιά που πήγα εγώ οι μισοί ήταν μέσα, οι υπόλοιποι (ήμασταν) έξω μ’ ένα ποτήρι κρασί και κουβεντολόι. Το μενού είναι το ίδιο με της Κηφισιάς. Καλό, fusion ή καλύτερα «ελληνικό κοσμοπολίτικο» (όπως λέει κι ο ίδιος ο σεφ) φαγητό, μια σταλιά πιο ελαφρύ το μεσημέρι, πιο πλήρες το βράδυ. Τα πιάτα αλλάζουν συνέχεια ανάλογα με την… οργιώδη έμπνευση του σεφ.
Δοκιμάσαμε πολλά εκείνο το βράδυ, αυτά που παραγγείλαμε αλλά και όσα κεράσματα μας έστελναν από την κουζίνα, μικρά πιατάκια-ιδέες της στιγμής του σεφ. Ομόφωνα αποφασίσαμε ότι το καλύτερο ήταν το πρώτο, ένα φλιτζάνι του καπουτσίνο γεμάτο με αχνιστή σούπα κουνουπίδι, αρωματισμένη με τρούφα, οk, ήταν από τις γεύσεις που θυμάσαι για καιρό. Όχι ότι τα υπόλοιπα πήγαιναν πίσω… Στο τραπέζι προστέθηκαν και χειροποίητα ραβιόλια γεμιστά με αρνί και νομίζω μανούρι, υπέροχη τάρτα με κολοκυθάκια, τυρί και καβουρδισμένα αμύγδαλα, ένα πληθωρικής γεύσης πεϊνιρλί με αυγό τηγανητό και πεντανόστιμο σουτζούκι (υπάρχει και με φουά γκρα, το άφησα για επόμενη επίσκεψη) και, από κυρίως, κοτόπουλο ταντούρι, λαυράκι με ωραίο ριζότο, πένες με σολομό. Σε όλα υπήρχε το διαφορετικό, το άγγιγμα ενός σεφ που ξέρει να παίζει με τα υλικά, «φτωχικά» ή πλούσια, «παλιά» ή καινούργια, κι ακόμη να πω πως εμένα μου άρεσαν μια σταλιά περισσότερο τα «πρώτα», εκεί νομίζω πως ο Πέσκιας ξεδιπλώνει όλο του το ταλέντο. Το καλό το αφήνω για το τέλος, το Πbox ανοίγει καθημερινά από τις 7 το πρωί και προσφέρει πρωινό που όμοιό του δύσκολα θα βρεις στην πόλη και μάλιστα στην τιμή των € 18! Κι ακόμη πως σερβίρει σερί μέχρι τις 24.00 που κλείνει η κουζίνα. Από τιμές, το μεσημέρι μπορείς να κινηθείς γύρω στα € 20-22, το βράδυ γύρω στα € 45-50 και με (καλό) κρασί.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
