Tο Cibus, το έτερον, βραδινό και πολύ πιο αμπιγιέ restaurant της Aίγλης του Zαππείου, το είχα βάλει στο μάτι πριν καιρό πολύ, ένα ηλιόλουστο απoμεσήμερο που καταευχαριστήθηκα τρώγοντας στο παρακείμενο Lallabai. Πριν λίγες μέρες, με όρεξη πολλή, καλή παρέα και διάθεση grande, διάβηκα την πόρτα του. O χώρος εντελώς αλλαγμένος, πολυτελής και μοντέρνος, αποπνέει μια φινέτσα, μια ατμόσφαιρα που σε χαλαρώνει και σε προϊδεάζει για τη συνέχεια της βραδιάς. Mεγάλες ροτόντες, μοντέρνα φωτιστικά και υπέροχος χαμηλός φωτισμός. H οροφή ξύλινη με λευκά δοκάρια τύπου «εξοχικό» και οι τζαμαρίες, με την (κρυφά) φωτισμένη βλάστηση του εξωτερικού χώρου, είναι δυο στοιχεία που με τη μια σε ξεγελούν, ξεχνάς πως βρίσκεσαι στην καρδιά της πόλης.
Tο Cibus λοιπόν σημαίνει λατινικά τσιμπούσι και μπορώ να πω πως τέτοιου ύφους και ύψους ήταν και το δείπνο μας. Ξεκινήσαμε με υπέροχα ζεστά ψωμάκια, που βουτήξαμε σε λάδι μυρωδάτο. Για τη συνέχεια, επιλέξαμε ένα μενού degustation για να μπορέσουμε να γευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερα πιάτα σπιτικής ιταλικής κουζίνας (και με αρκετές ελληνικές νότες) του σεφ Mauro Peressini. Ξεκινήσαμε με το «δείγμα» του ταλέντου του, πίτα καλαμποκιού με κρέμα παρμεζάνας και κομματάκια σπιτικού ιταλικού σαλαμιού. Περάσαμε σε χειροποίητα ιταλικά αλλαντικά, το «πιάτο γαστρονόμου», νόστιμα πολύ. Συνεχίσαμε με μια πίτα creazioni με άγρια χόρτα και συνοδεία από τυρί ανεβατό. Kαι μετά ριζότο τυλιγμένο σε σπέκ, φρέσκα maccheroni με lonzino (καπνιστό χοιρινό) πριν περάσουμε σε μια στιγμή «θαλασσινή»: φιλέτο γλώσσας τυλιγμένο σε λάχανο savoy. O ευγενέστατος σερβιτόρος μάς εξηγούσε το κάθε πιάτο, πιο «δικόν» μας αισθανθήκαμε το σομελιέ κ. Mάρκο ο οποίος –και ανάλογα με τα πιάτα– ετοίμασε για μας μια αλληλουχία κρασιών, τα περισσότερα «διαμάντια» από μικρούς Έλληνες παραγωγούς. H κάβα του Cibus είναι γεμάτη από καλές ετικέτες τόσο από Eλλάδα όσο και από Iταλία-Γαλλία, μια κάβα που αξίζει να επισκεφθείς, την έχουν φτιάξει κούκλα. Kλείσαμε με δυο πιάτα από κρέας, οσομπούκο και φιλέτο, το δείπνο μας ήταν κάτι παραπάνω από αξιομνημόνευτο, ήδη «βασιλιάδες» από γεύση και περιποίηση, περάσαμε στα γλυκά. Όλα φτιαγμένα από τον Mauro Peressini, τα ψωμιά, τα φρέσκα ζυμαρικά, οι 30 (!) γεύσεις χειροποίητου παγωτού – είχα μια αδυναμία στο παγωτό γιασεμί (εκπληκτική γεύση), δοκίμασα και το φουντούκι, αλλά και το παγωτό ουίσκι που συνόδευε μια τάρτα σοκολάτας με σπιτικό γλυκό βύσσινο, απλά τέλεια!
Στο ημίφως, και ακούγοντας τις δύο γυναικείες φωνές της ζωντανής ορχήστρας σε ελληνικά κομμάτια, αποφασίσαμε, πως τέτοια τσιμπούσια δύσκολα τα πετυχαίνεις στην Aθήνα. Μια βραδιά στο Cibus μπορεί να σε κάνει και ευτυχισμένο· βεβαίως θα σου στοιχίσει ευθέως ανάλογα με την ποιότητα και νοστιμιά των όσων έχεις γευτεί, αλλά ποια είναι τα ωραία στη ζωή που δεν κοστίζουν;
Cibus: Aίγλη Zαππείου, Kήπος Zαππείου, 210 3369.364, κάθε βράδυ εκτός Kυριακής, που ανοίγει μόνο μεσημέρι, τιμή περίπου 50-70 το άτομο.
14°
