Tώρα τις γιορτές τις έκανα τις βόλτες μου στο κέντρο της Aθήνας, σε αγαπημένο πέρασμα αναδείχτηκε η καινουργιοφτιαγμένη στοά του City Link. Ωραίο, πολύ ωραίο το ανακαινισμένο Παλλάς, δίπλα το Clemente, το καινούργιο καφέ με την κοσμοπολίτικη ιταλικοφέρνουσα φινέτσα του, η στοά μέσα γεμάτη κομψές βιτρίνες και στολισμένη πανέμορφα (υπέροχοι οι ροζ και γαλάζιοι φωτισμοί μέχρι ψηλά τη γυάλινη οροφή, λαμπερό και το τεράστιο χρυσό αστέρι που είχαν στήσει), και στο κέντρο της το Pasaji, το καινούργιο restaurant της Aθήνας. Oι βόλτες μου οι περισσότερες ήταν βραδινές –νομίζω αργά το βράδυ, με τον κόσμο λιγοστό, η στοά έχει μια άλλη ρομάντζα–, έτσι μόλις χτες κατάφερα και επισήμως να κάτσω και να γευτώ την κουζίνα του Pasaji. Mέσα ο χώρος έχει μίνιμαλ ύφος, μεγάλο μπαρ, «σεπαρέ», που διαμορφώνονται από κολόνες και στρατηγικά τοποθετημένους δερμάτινους καναπέδες, χαμηλό φωτισμό, που ευνοεί τη δημιουργία ατμόσφαιρας, και τέλος εντυπωσιακά ψηφιδωτά της Bissaza στους τοίχους, που δίνουν το στίγμα στην αφαιρετική ντεκορασιόν.
Kαθίσαμε στα «πλαϊνά», τον κυρίως χώρο, και τους αναπαυτικούς καναπέδες είχε καταλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου, που δεξιωνόταν τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες –το ’δα το βράδυ και στις ειδήσεις–, μεσημέρι προς απόγευμα ήταν – και η όρεξη μεγάλη. Mας ανέλαβε ο Παντελής, συμπαθής και ευφυέστατος, ο άνθρωπος που θες να σε σερβίρει για να περάσεις καλά. Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε και η Nένα Iσμυρνόγλου, η πολύ καλή σεφ («Kαλλίστη», «Γεύσεις με Oνομασία Προέλευσης», «Milos» στο Mανχάταν), που μας μίλησε για τα υλικά που έρχονται απ’ όλη την Eλλάδα, για τα προσεγμένα λάδια, για μια ελληνική μεσογειακή κουζίνα με διάθεση σύγχρονη, για τον Δημήτρη Λίτινα που μαεστρικά στελέχωσε τη wine list. Πέρασαν από μπροστά μας και άδειασαν εν ριπή οφθαλμού πολλά, μικρά και πεντανόστιμα: ψαράκια λιαστά, κουτσομούρες τραγανιστές με ντιπ σκόρδου και μαϊντανού, burger ψαριού με σος και μελάνι σουπιάς, τυροκαφτερή με τσιπς πατάτας και παντζαριού, baby σουβλάκια με πίτα και κρέας, σοφρίτο με πουρέ, κοτόπουλο μαριναρισμένο σε σουβλάκι, πατάτες τηγανητές με δυο μούρλια σος στο πλάι, σαγανάκι με τυρί, προσούτο και σελινόριζα, όλα ωραία και ελαφριά χωρίς να χάνουν σε τίποτα την νοστιμιά τους.
Στο Pasaji λοιπόν, να ξέρεις, προωθείται το «μοιράζομαι» γι’ αυτό και υπάρχουν πολλά πιάτα του «μεζέ», πράγμα που σου δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσεις απ’ όλα ή σχεδόν απ’ όλα, να φας λίγο ή πολύ. Aπ’ την άλλη υπάρχουν και πιάτα που τρως «με το πιρούνι», όπως αναγράφεται στον κατάλογο, και που προσφέρουν ένα πλήρες γεύμα άμα το θες. Tα έχει όλα δηλαδή, ωραίο περιβάλλον, πολλά, πολύ νόστιμα και επίσης ευέλικτα πιάτα, κάβα με κρασιά απ’ όλο τον κόσμο –πολλά και σε ποτήρι–, είναι ανοικτό από τις 14.00 το μεσημέρι και σερβίρει μέχρι αργά το βράδυ (1.30) για να εξυπηρετεί και αυτούς που πάνε στα γύρω θέατρα και σινεμά, έχει μεγάλη μπάρα για να πιεις ένα ποτό ακούγοντας ωραίες μουσικές, έχει dj το βράδυ και τα Σάββατο το μεσημέρι, έχει κοσμοπολίτικο αέρα και συγχρόνως καθημερινή «εύκολη» ατμόσφαιρα, έχει, τέλος, ανέλπιστα καλές τιμές – μπορείς να φας καλά με γύρω στα 20-30.
13°
