Η Μπριγκάντα στην Πεύκη είναι ένα εστιατόριο που θυμίζει «σπίτι» με ωραία ελληνικά πιάτα και ζεστή εξυπηρέτηση
Κάποια εστιατόρια διαθέτουν κάτι το πολύ προσωπικό. Κάτι το οικείο, το εντελώς οικογενειακό, που κάνει μια έξοδο για φαγητό να μοιάζει σαν επίσκεψη σε συγγενικό σπίτι. Τέτοιου είδους μαγαζιά, δύσκολα συναντάς στο κέντρο της απέραντης πια, πόλης. Αυτού του είδους οι φωλιές κρύβονται κυρίως στις γειτονιές της πρωτεύουσας, πίσω και μακριά από τη βιτρίνα μιας πιάτσας ή μιας κεντρικής πλατείας. Σαν τη Μπριγκάντα, που θα την ανιχνεύσεις με το gps, αν όπως εγώ, δεν έχεις καμιά προσωπική αναφορά που να σε συνδέει με την Πεύκη. Ένα μαγαζί της γειτονιάς που σου ανοίγει την πόρτα του με ένα χαμόγελο και ένα γλυκό καλωσόρισμα. Της Νατάσας Ζαγκοπούλου, που είναι η οικοδέσποινα και πριν μετακομίσει στην Αθήνα για να ανοίξει τη Μπριγκάντα της εδώ και 8 χρόνια, είχε το δικό της μεζεδοπωλείο στην Ύδρα. Λίγο πιο πίσω, στο ταμείο, ο άντρας της και ο γιός, σύσσωμη παρούσα η οικογένεια. Μέχρι να καθίσεις στο τραπέζι, νοιώθεις κιόλας δικός τους άνθρωπος.
Μπριγκάντα: ένα εστιατόριο στην Πεύκη που μοιάζει με σπίτι
Το εστιατόριό τους είναι ένα «σαλόνι», με τοίχους στο χρώμα της ελιάς, λευκά τραπεζοκαθίσματα, καλοβαλμένο και όμορφο. Έλα, όμως, που όπως συμβαίνει σε κάθε σπίτι, όλοι προτιμούν την κλειστή αυλή που βλέπει στον κήπο και είναι πιο κοντά στην κουζίνα. Εδώ, που είναι πιο χουχουλιάρικα και ζωντανά, γεμίζουν πρώτα τα τραπέζια, τα περισσότερα με μια πιστή πελατεία της γειτονιάς, που φαίνεται να ξέρει από καλό φαγητό. Κάτι σου λέει πως εδώ, σίγουρα δεν θα φας άσχημα, όμως, με τίποτα δεν είσαι προετοιμασμένος και γι’ αυτό που θα ακολουθήσει.
Η Μπριγκάντα αγαπά το κρέας, μια πρόχειρη ματιά στον κατάλογο εύγλωττα στο αποδεικνύει. Κρεατοφαγία που μπορείς να τη ρυθμίσεις στο κλασικό, παραδοσιακό και πιο οικονομικό, με χοιρινά μπριζολάκια, μια ποικιλία κρεατικών, ένα μπέργκερ, μπιφτέκι ή φιλέτο κοτόπουλο ή να την απογειώσεις με κάτι πιο premium, όπως ένα rib eye με αρωματικό βούτυρο, μια πικάνια με πουρέ, ένα flap steak ή μια μοσχαρίσια ταλιάτα αρωματισμένη με θυμάρι. Και επειδή με τις κοπές πολλοί μου παραπονιούνται τελευταία πως ακόμη και σε πανάκριβα μαγαζιά, εδώ θα σου εγγυηθώ πως το κρέας είναι τόσο φρέσκο, ποιοτικό και λαχταριστό που θαρρείς πως το αριστοκρατικό μοσχαράκι βόσκησε στο διπλανό λιβάδι, αποκτώντας μια σάρκα μούρλια, την οποία ο ψήστης στην κουζίνα, διαθέτοντας το χάρισμα, την έψησε με ακρίβεια δευτερολέπτου.
Τι θα φας στην Μπριγκάντα;
Κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο, στον φούρνο ψήνεται καραμελωμένο και λουκουμένιο το χοιρινό κότσι που είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού ενώ το ίδιο πεντανόστιμο είναι και το γιαουρτλού κεμπάπ, ζουμερό, άψογα ψημένο, με όλες τις ωραίες παρέες στο πλάι του, τις πιτούλες, την κόκκινη σάλτσα, τη γιαουρτένια σος και τη δροσιά του μαγαζιού.
Ανορθόδοξα θα σας χορτάσω με ορεκτικά στο τέλος, αφού από μόνα τους δημιουργούν μια ιδιαίτερη κατηγορία νοστιμιάς, τόσο καλομαγειρεμένα, τόσο σπιτικά και εξαίσια που για χάρη τους μπορεί να ξεχάσεις το κρέας ή ακόμη και να περιφρονήσεις την τέλεια τηγανητή πατάτα-γεγονός σπάνιο να συμβεί σε ελληνικό τραπέζι. Έλα, όμως, που της κλέβουν την παράσταση αυτά τα ολοτράγανα στικς από κολοκυθάκι, παντελώς αλάδωτα, εθιστικά, που τηγανίζονται χωρίς να κλέψουν στο τηγάνι τη λεπτή ευωδιά και τη βελούδινη ψυχή του λαχανικού. Είναι κι αυτά τα μανιτάρια, σοτέ και ανάλαφρα, με τη βαθιά νοστιμιά της γαλλικής εκδοχής, που θες να τα παραγγείλεις ξανά και ξανά.
Αν είσαι φίλος της πολίτικης σαλάτας, εδώ θα τη βρεις ιδανική: ολοζώντανη πλην ιδανικά μαριναρισμένη, ανάλαφρη, έντονη στο σέλινο, διακριτική στο ελάχιστο σκορδάκι, μαριναρισμένη σε μηλόξιδο. Ωραία και η σαλάτα Μπριγκάντα, με τις πρασινάδες, τη ρόκα, το σπανάκι, τη βαλεριάνα και το μανούρι της. Τα παστουρμαδοπιτάκια, με το πολίτικο φύλλο, ελαφριά και λεπτεπίλεπτα, το ίδιο αιθέριοι και οι τυρολουκουμάδες με το φιστίκι Αιγίνης. Την τηγανητή τους πατάτα δεν αξίζει να την αφήσεις παραπονεμένη αλλά στην εκδοχή της με τηγανητό, ζουμερό αυγουλάκι, θεωρώ πως αγγίζει την κορυφή. Διόλου άσχημα και τα γλυκά, ο κλασικός χαλβάς περιποιημένος, στολισμένος με αποξηραμένα ψιλοκομμένα φρούτα και κανέλα και το σπασμένο μιλφέιγ σε ποτήρι.
12°
