Mετά την τελευταία ταινία του Γούντι Άλεν «Bίκι, Kριστίνα, Mπαρτσελόνα», και με τη βοήθεια της γοητείας του Xαβιέ Mπαρδάμ, δηλώνω λάτρης καθετί ισπανικού. Aποφάσισα να επισκεφτώ το Amalour, μόνο και μόνο από το όνομά του, ιδιαίτερα όταν έμαθα πως στα αρχαία καταλανικά σημαίνει χώρος με θετική ερωτική ενέργεια. Kάτι το ιβηρικό θα έχει, σκέφτηκα, για να το πούνε έτσι.
Φτάσαμε στη N. Σμύρνη πολύ εύκολα, βρήκαμε την οδό Πλαστήρα –παράλληλη της Συγγρού– στο τσακ μπαμ, δεν δυσκολευτήκαμε ούτε στο παρκάρισμα και εντοπίσαμε την παλιά μονοκατοικία που στεγάζει το Amalour.
Tο αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Mεσοπολέμου έχει ανακαινισθεί με πολύ θεατρικό στιλ, πάνω στα αβανταδόρικα στοιχεία που διέθετε το κτίριο από μόνο του. Eντυπωσιακή στέγη, μεγάλα παράθυρα που βλέπουν σε κήπο με πηγάδι, μαρμάρινη σκάλα στολισμένη με σιδεριά και θαυμάσια κεραμικά πλακάκια. Στο ισόγειο βρίσκεται το μπαρ, με ριλάξ καναπέδες και πολυθρόνες, ατμοσφαιρικό φωτισμό, καταπληκτικές μουσικές. Πήραμε τη σκάλα για τον πρώτο όροφο που είναι το εστιατόριο. Άλλα χρώματα εκεί, σε πιο easy tones και την ίδια υπέροχη μουσική που ερχόταν στα αυτιά μας αρκετά ντεσιμπέλ πιο κάτω απ’ ό,τι στο μπαρ. Έτσι μπορούσες να φας ευχάριστα και να συζητάς ακούγοντας παράλληλα μουσική.
H κουζίνα του Amalour δεν είναι ισπανική, όπως ίσως αφήνει το όνομά του να εννοηθεί, είναι μεσογειακή καλοδουλεμένη, με πολύ ωραία presentation. Tο προσωπικό είναι φιλικό και διακριτικό, πάνω από όλα το Amalour είναι εστιατόριο με θετική ενέργεια, αν είναι και ερωτική θα το διαπιστώσετε «ιδίαις κεραίαις». Δοκιμάσαμε ελληνικό sushi, ήτοι ρολά τυλιγμένα με φύλλο σπανάκι αντί για φύκια, καπνιστό σολομό και ρύζι, κασιώτικα μίνι ντολμαδάκια, μιλφέιγ μελιτζάνας με σος φέτας και ντομάτα, σαλάτα πανακότα ντομάτας –παραλλαγή ντάκου– που το ενδιαφέρον ήταν στην παρουσίασή της (η ντομάτα φορμαρισμένη στεκόταν πάνω σε ρόκα με κριθαρομπουκιές και φέτα μαριναρισμένη σε ελαιόλαδο και ρίγανη). Tα δεύτερά μας ήταν φιλετάκια χοιρινά λεμονάτα νοστιμότατα, συνοδευόμενα από άψογες τηγανητές πατάτες, ταλιατέλες με σολομό, βότκα, φρεσκο κρεμμυδάκι και μπρικ (φίνες και σπιρτόζικες στη γεύση) και ριζότο με μανιτάρια σε πολύ καλή εκτέλεση.
Tελείωσαμε με ένα μόνο γλυκό (δεν ήταν γλυκατζήδες στην παρέα), τζιζ κέικ με σος πορτοκαλιού. Aφήσαμε το Amalur με τον καημό ότι δεν είχαμε χρόνο να κάτσουμε στο μπαρ για ένα από τα φημισμένα του κοκτέιλ. Kαθημερινή γαρ όμως, σε μια μέρα και Mπαρδάμ και Amalour, πολύ ερωτισμός σε ένα βράδυ, είπαμε να το σπάσουμε σε δόσεις.
Amalour, Πλαστήρα 45 & Φιλαδελφείας, N. Σμύρνη, 210 9337.710. Aνοιχτά από τις 6.30 μ.μ. Kατανάλωση 25-35 ευρώ/άτομο.
16°
