Ένα μοναδικό ντοκουμέντο φιγουράρει στον τεράστιο πίνακα στο Hotel Καλαφάτη: Όλοι οι «θεοί του Ακρόπολις» προσυπογράφουν ένα πελώριο ευχαριστήριο στον Αντρέα Καλαφάτη.
Ξενοδοχείο Καλαφάτης: Ο «ναός των ράλι» από τη δεκαετία του ΄70
Ο πανταχού παρών Αντρέας
Ο Αντρέας Καλαφάτης, ο ένας από τα δύο αδέλφια που έχουν το ξακουστό ξενοδοχείο, είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα με διαχρονικές γνωριμίες στον κόσμο των ράλι: ξενοδόχος, μάγειρας, συνοδηγός, ευκαιριακός μηχανικός, δεξί χέρι παγκόσμιων πρωταθλητών, αξιόπιστος συνομιλητής των rally managers, φίλος με πολλούς αγωνιζόμενους, στενός συνεργάτης με αποδοχή από team principals.
Πώς έχτισε αυτή τη σχέση; Από τη δεκαετία του ’70 που βρέθηκαν εκεί οι πρώτες ομάδες, το Ξενοδοχείο Καλαφάτης σταδιακά έπαψε να είναι μόνο χώρος διαμονής και διανυκτέρευσης. Έγινε «ναός των ράλι». Πήγαινες εκεί και χωρίς να έχεις κλείσει, σου έβρισκαν δωμάτια. Σου έδιναν χώρο για επισκευές του αυτοκινήτου σου, σε ενημέρωναν για τους δρόμους της περιοχής. Και σου έλυναν ό,τι πρόβλημα είχες: από ιατρικό θέμα, οικονομικό, περίεργης διατροφής, ακόμα και συμβουλευτική παρείχαν αφού με έναν ζεστό τους λόγο και την αισιοδοξία τους έπαιρνες τα επάνω σου.
Η Toyota Team Europe είχε για όσα χρόνια βρισκόταν στο WRC, το Hotel Καλαφάτης, ως βάση της ομάδας στην Ελλάδα. Μια σπάνια φωτογραφία από την εξέλιξη της Toyota Celica στο Δίστομο, που είχε φέρει για εβδομάδες όλη την ομάδα στο ξενοδοχείο του Αντρέα.
Και η Lancia Martini είχε το ξενοδοχείο σαν δεύτερο σπίτι της!
Άγνωστες συμπεριφορές για τους ξένους όλα αυτά, αλλά οι παγκόσμιοι το εκτίμησαν. Δεν είναι λίγο να φεύγουν από την Ελλάδα ομάδες όπως οι Toyota Team Europe, Mitsubishi Ralliart, Lancia Martini και να σου αφήνουν πίσω φορτηγά και αγωνιστικά δοκιμών αξίας πολλών-πολλών εκατομμυρίων δραχμών (τότε) απλά… γιατί σου είχαν εμπιστοσύνη. Άφηναν τα κλειδιά από φορτηγά, αγωνιστικά κ.λπ. στον Αντρέα, έφευγαν για να πάνε σε κάποιον αγώνα και γύριζαν μετά από 1-2 εβδομάδες για να συνεχίσουν δοκιμές εξέλιξης για το Ακρόπολις. Κι όλα ήταν στη θέση τους!
Το 1983, ο νικητής του Ακρόπολις Walter Rohrl, δένει τον Αντρέα στο κόκπιτ της Lancia 037 Rally για ένα ανεβοκατέβασμα Βωξίτες-Καρούτες πριν τον αγώνα…
Οι αδελφοί Αντρέας και Κώστας Καλαφάτης ζούσαν στην Αθήνα. Σε μια «κόντρα» κίνηση, που ήθελε πολύ κόσμο από την επαρχία να μεταναστεύει στην Αθήνα για να βρει δουλειά, τα δύο αδέλφια φεύγουν για την Ιτέα. Η δύσκολη σε όλα εκείνη την εποχή ελληνική επαρχία έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα της βήματα στον τουρισμό. Τότε αναπτύσσονταν τα παραθεριστικά κέντρα και στην κεντρική Ελλάδα – στο Λουτράκι, στα Καμένα Βούρλα και στην Ιτέα είχαν την τιμητική τους. Ποιος το περίμενε ότι στο μέλλον και οι τρεις αυτές πόλεις θα αποτελούσαν το κέντρο του Ράλλυ Ακρόπολις…
Τα λόγια του Αντρέα δίνουν το στίγμα της πρώτης εποχής: «Παρακολουθούσα το Ράλλυ Ακρόπολις από τα σχολικά μου χρόνια και πάντα πήγαινα στην αφετηρία αλλά και σε Ειδικές Διαδρομές κοντινές στην Αθήνα. Όταν εγκατασταθήκαμε στην Ιτέα, το Ράλλυ Ακρόπολις παρέμενε για μένα μια όαση στην καινούργια μου ζωή. Μόλις άρχισε να λειτουργεί το ξενοδοχείο μας, σκέφτηκα, αντί να πηγαίνουν αλλού για δοκιμές και για ό,τι χρειάζονταν οι αγωνιζόμενοι να τους φέρνω σε εμάς, όχι τόσο για επαγγελματικούς λόγους αλλά γιατί για μένα ήταν μια ξεχωριστή και σπουδαία υπόθεση. Αυτός που πρώτος ήρθε στο ξενοδοχείο μας ήταν ο Ινδο-Κενυάτης Sekhar Mehta, πάντα μαζί με τη σύζυγό του Yvonne. Ήταν με τη δική του ομάδα Datsun, ευγενής, προσιτός, διακριτικός, αλλά και πολύ συνεργάσιμος».
Ο Αντρέας Καλαφάτης (αριστ. όρθιος με το μούσι) με τον Φινλανδό θρύλο Markku Alen, καθισμένο στη μέση, και τον αδικοχαμένο στην Kορσική και επιστήθιο φίλο του Αντρέα, Attilio Bettega, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Τα «χρυσά» χρόνια
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι όλα ξεκίνησαν στα μέσα του ’70, όταν το 1975, χρονιά που ο Γερμανός νικητής του Ακρόπολις Walter Rohrl έχει χρησιμοποιήσει στην περίοδο των δοκιμών για τον αγώνα το Ξενοδοχείο Καλαφάτη. Σιγά-σιγά, γνωστά πληρώματα, ανάμεσά τους και Έλληνες, αρχίζουν να καταφθάνουν. «Είναι πολλοί οι λόγοι που έφεραν τους “θεούς” του Ακρόπολις στο ξενοδοχείο μας. Τότε οι δοκιμές κρατούσαν πολύ καιρό, οι οδηγοί και οι μηχανικοί έρχονταν για 1-2 εβδομάδες, έφευγαν και μετά ξαναγύριζαν. Σχεδόν αμέσως αναπτύχθηκε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Δεν ήταν μόνο ζήτημα χημείας, αλλά και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον μου που έκανε αυτή τη σχέση τόσο δυνατή. Οι ομάδες έφευγαν από την Ελλάδα και στο μεγάλο μας προαύλιο άφηναν αγωνιστικά αυτοκίνητα δοκιμών, φορτηγά, αυτοκίνητα υποστήριξης, πανάκριβα ανταλλακτικά κ.λπ., τιμώντας μας με την εμπιστοσύνη τους. Οι νεότεροι manager αναρωτιόντουσαν πώς γίνεται μια εργοστασιακή ομάδα να αφήνει τον εξοπλισμό της χωρίς φύλακες και προσωπικό σε μια κωμόπολη της Ελλάδας… Όμως γρήγορα μάθαιναν για τη σχέση μας αυτή από τους παλιότερους!» λέει ο Ανδρέας Καλαφάτης, που όμως σχολιάζει ότι η άφιξη στο ξενοδοχείο ενός σουηδικού διδύμου ήταν αυτή που έμελλε να εδραιώσει το Ξενοδοχείο Καλαφάτη ως το «Παγκόσμιο Ξενοδοχείο Ράλι».
Ήταν τότε που στην Ιτέα έφτασε η ομάδα της Toyota Team Europe υπό τον θρύλο Ove Andersson για να εξελίξει τη νέα Celica. Ένα βράδυ, σε ένα παραλιακό ταβερνάκι της Ιτέας, ο αείμνηστος Ove συζητάει με τον οδηγό του. Πρόκειται για τον πρωτοκλασάτο Bjorn Waldegaard. O Αντρέας είναι ο τρίτος της παρέας! Ήταν η εποχή που ο Άντερσον είχε κάνει τη δήλωση της πεντηκονταετίας: «Τρεις ημέρες δοκιμών στο Δίστομο ισοδυναμούν με δύο εβδομάδες δοκιμών στον ιδιωτικό μας χώρο στην Κολωνία!».
Μακριά από τα σπίτια τους για μήνες, οι εργοστασιακοί οδηγοί περνούσαν γιορτές και γενέθλια σε ξένες χώρες χωρίς τις οικογένειές τους. Στου Καλαφάτη, κανείς δεν έμενε παραπονεμένος. Στη φωτογραφία ο Bjorn Waldegaard γιορτάζει τα γενέθλιά του…
Μια μεγάλη οικογένεια
Οι δοκιμές της Toyota αρχίζουν και ο Αντρέας γίνεται σχεδόν μέλος της εργοστασιακής ομάδας. Από φροντιστής μέχρι έμπιστος άνθρωπος και από βοηθός, συνοδηγός… Όλα τα έκανε κι όταν πλέον η σχέση τους με τον Waldegaard και τον Andersson πέρασε σε άλλο επίπεδο. Ο ίδιος ο Andersson εμφανιζόταν στην Ιτέα και άλλες, εκτός Ράλλυ Ακρόπολις εποχές, ενώ συχνά άφηνε υπό την επίβλεψη του Αντρέα το σκάφος του. Οι πόρτες είχαν πλέον ανοίξει.
Ο Αντρέας Καλαφάτης με τους Kenneth Eriksson και τον συνοδηγό του Bruno Berglund.
Θυμάται με νοσταλγία ο Αντρέας: «Έφευγαν από το ξενοδοχείο μας για να πάνε στο Σαφάρι να τρέξουν και μου άφηναν συνάλλαγμα για να το φυλάω, ακόμα και προσωπικά τους αντικείμενα. Αυτό που βρήκαν οι ξένοι οδηγοί εδώ ήταν αγάπη, τιμιότητα, εξυπηρέτηση, ανιδιοτέλεια. Τους έδινα λύση για όλα και με αγάπησαν. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί που μου τηλεφωνούν, όπως ο Juha Kankkunen, ο συνοδηγός του Juha Piironen, και όσο ζούσε ο Bjorn Waldegaard. Άλλοι μου στέλνουν χαιρετισμούς με κάθε ευκαιρία, όπως ο Markku Alen και ο Miki Biasion, κι άλλοι στέλνουν κάρτες. Με τους συνοδηγούς τους έκανα εκείνη την εποχή προγραμματισμό για βενζίνες, φαγητά κ.λπ. Σήμερα τα λένε logistics… Με ονόμασαν “Mr Fix”, γιατί έλυνα και τακτοποιούσα όλα τους τα θέματα. Ήταν μια πέρα για πέρα προσωπική σχέση. Πουθενά κοροϊδία, συμφέρον και πονηριές. Και με αντάμειψαν με την αγάπη τους και την εμπιστοσύνη τους! Η ατμόσφαιρα ήταν πέρα για πέρα οικογενειακή. Έβρισκες ανταλλακτικά στα δωμάτια, στις αποθήκες του ξενοδοχείου, ακόμα και στην κουζίνα…. Όταν δε κατέλυαν στο ξενοδοχείο για δοκιμές και οι Έλληνες, ε, τότε γινόταν πανηγύρι. Μοσχούς, Ιαβέρης, Τζίγγερ, Στρατισίνο με τους συνοδηγούς τους, όλοι μια παρέα. Και γίνονταν και πολλές πλάκες. Μερικές από αυτές ήταν και σκηνοθετημένες για ημέρες… Οι πιο πλακατζήδες από όλους πάντως ήταν ο Ιρλανδός συνοδηγός του Άραβα Al Hazri, ο Άγγλος Ronan Morgan που ήταν πράγματι μεγάλο πειραχτήρι, και ο Ισπανός συνοδηγός του Sainz, ο Luis Moya. Δεν έχουν τέλος όσα θυμάμαι. Και έχω κρατήσει πολλές εικόνες σαν πόστερ ζωής. Δύο από τις σπάνιες στιγμές που κρατάω: το νυχτερινό ψάρεμα με λάμπα με τον Waldegaard και τον Ιαβέρη στη βάρκα, που θα μου μείνει αξέχαστο, όπως και το ψήσιμο αρνιού ένα Πάσχα με τον Kenneth Eriksson».
Oι «θεοί του Ακρόπολις» προσυπογράφουν ένα πελώριο ευχαριστήριο στον Αντρέα Καλαφάτη.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
7°
Η Toyota Team Europe είχε για όσα χρόνια βρισκόταν στο WRC, το Hotel Καλαφάτης, ως βάση της ομάδας στην Ελλάδα. Μια σπάνια φωτογραφία από την εξέλιξη της Toyota Celica στο Δίστομο, που είχε φέρει για εβδομάδες όλη την ομάδα στο ξενοδοχείο του Αντρέα.
Ο Αντρέας Καλαφάτης (αριστ. όρθιος με το μούσι) με τον Φινλανδό θρύλο Markku Alen, καθισμένο στη μέση, και τον αδικοχαμένο στην Kορσική και επιστήθιο φίλο του Αντρέα, Attilio Bettega, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Μακριά από τα σπίτια τους για μήνες, οι εργοστασιακοί οδηγοί περνούσαν γιορτές και γενέθλια σε ξένες χώρες χωρίς τις οικογένειές τους. Στου Καλαφάτη, κανείς δεν έμενε παραπονεμένος. Στη φωτογραφία ο Bjorn Waldegaard γιορτάζει τα γενέθλιά του…
