Boomers have left the building: Το ειδικό τεύχος της ATHENS VOICE φτιαγμένο από άτομα in their 20s
Η δημιουργία του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας, ή που ξεφυλλίζετε ψηφιακά, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Κάποια στιγμή το 2023 ο Φώτης Γεωργελές, εκδότης και διευθυντής της Athens Voice, μου παρουσίασε συνοπτικά την ιδέα του για τα 20στά γενέθλια της εφημερίδας. Ήθελε, εκτός των άλλων, να βγει ένα νέο περιοδικό με την ιδιαιτερότητα ότι όλοι οι συντελεστές θα είναι στην ηλικία των 20. Μου ζήτησε να το αναλάβω. Σχεδόν δύο χρόνια έγραφα για τη Voice τότε και φυσικά ιδέα δεν είχα πώς στήνεται ένα περιοδικό, τα στάδια που περιλαμβάνει μια τέτοια διαδικασία. Είναι όμως τέτοιος ο έρωτάς μου για τα έντυπα που, και μόνο στο άκουσμα της πρόκλησης, οι παλμοί μου αυξήθηκαν. Πριν προλάβουμε να συζητήσουμε το οτιδήποτε, τον ρώτησα αν εννοεί όλοι-όλοι οι συντελεστές. «Ακόμα και ο γραφίστας;» Ήθελα να το σχεδιάσουμε όλο από την αρχή. Μου είπε να κάνω ό,τι θέλω. Ο σχεδιασμός ενός εντύπου δεν είναι απλά ένα περιτύλιγμα της ύλης, αλλά πολύ περισσότερα. Αν το περιοδικό ήταν καινούριο, έπρεπε να ξεκινήσουμε από την οπτική του ταυτότητα. Έτσι κι έγινε.
Στους μήνες που ακολούθησαν έστησα μια βασική ομάδα. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Τα άτομα έπρεπε να γράφουν καλά, να είναι συνεργάσιμα, να έχουμε κάπως παρόμοια αισθητική και φυσικάνα είναι στο ηλικιακό εύρος που απαιτούσε το πρότζεκτ. Η ομάδα σταθεροποιήθηκε μετά από δύο μήνες. Γραφίστα (και μάλιστα πολύ καλό) είχα από την πρώτη μέρα. Ύστερα έπρεπε να εξηγήσω σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που είχαν κληθεί να γράψουν, να δημιουργήσουν κολάζ ή εικονογραφήσεις, να σχεδιάσουν ντιζάιν, να φωτογραφήσουν ή απλά να ρίξουν ιδέες στο τραπέζι, τι είναι αυτό το πράγμα, πώς θα μοιάζει και κυρίως σε ποιους θα απευθύνεται.
Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ολοκαίνουριο περιοδικό όπως το φαντάστηκαν, το έχτισαν και το «ωρίμασαν» μια ομάδα ατόμων στα 20 τους. Που ανήκουν στη λεγόμενη και γενιά Ζ. Απεχθάνομαι όμως τους τεμαχισμούς των γενεών σαν να είναι ομοιόμορφα φιλέτα κόσμου, που επινοούν ονόματα και κατατάσσουν τα άτομα που γεννήθηκαν μέσα σε περίπου 15 χρόνια εντός τους, προσπαθώντας να τους προσδώσουν χαρακτηριστικά, ιδιότητες και συμπεριφορές. Παραβλέποντας συχνά ότι ένας genZer, ένα/μία/ ένας εκπρόσωπος της γενιάς αυτής τέλος πάντων, μπορεί να μην έχει και πολλά κοινά με έναν συνομήλικό του. Γιατί συμβαίνει μεγαλώνοντας να δημιουργούνται τέτοιες βαθιές τομές ανάμεσά μας, που πλάθουν όχι απλώς διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά συχνά και διαφορετικά σύμπαντα. Μέσα σε αυτήν την ετερότητα που μας χαρακτηρίζει, δεν ήθελα να ισχυριστούμε ότι αυτό είναι ένα περιοδικό που αντιπροσωπεύει τη γενιά Ζ. Μπορείτε να δείτε όμως ψήγματα ενδιαφερόντων, τρόπων έκφρασης και εκφοράς, προβληματισμών, αισθητικής και ματιάς ατόμων που ανήκουν σ’ αυτή τη γενιά.
Δυσκολεύομαι να βρω μια στακάτη πρόταση για να αποτυπώσω το ότι μαζευτήκαμε άτομα πάνω-κάτω 20 ετών για να στήσουμε ένα ΕΝΤΥΠΟ από το μηδέν. Πώς να περιγράψω ότι μας δόθηκε ο χώρος και τα μέσα να στήσουμε ένα περιοδικό όπως ακριβώς θέλουμε και μετά αυτό να τυπωθεί και να διανεμηθεί παντού; Ότι ένα έντυπο που άνοιξε τον δρόμο των free press στην Ελλάδα, που καθιερώθηκε, επέδρασε σαρωτικά και επηρέασε τον δημόσιο διάλογο και την αισθητική, επέβαλε μια νέα γλώσσα και μια κάπως λοξή ματιά στην αισθητική των εντύπων και στην εννοιολογική επιτήδευση που απαιτεί το στήσιμο ενός περιοδικού, αποφάσισε να δώσει, παίρνοντας το ρίσκο, μια ολόκληρη πλατφόρμα, με χαρακτήρα και κοινό, σε μερικά «παιδιά» για να κάνουν ό,τι θέλουν μ’ αυτήν; Το ευχαριστώ και η ευγνωμοσύνη για τον χώρο, τον χρόνο και την εμπιστοσύνη που μου δόθηκε και μας δόθηκε δεν αρκούν για να περιγράψει όσα νιώθω και νιώθουμε.
Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η ύλη έχει κλείσει, η Athens Voice next gen έχει σχεδόν διορθωθεί και στηθεί ολοκληρωτικά, μπαίνει ενδιάμεσα η διαφήμιση, βάζουμε τις τελικές πινελιές και ελπίζουμε αυτήν την έκδοση να τη μυρίσετε, να τη διαβάσετε και από αύριο να μην την βάλετε για να μη λερώσετε, καθώς θα βάφετε, το διαμέρισμα που έτσι κι αλλιώς με το ζόρι θα βρείτε να νοικιάσετε.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
11°
