Η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει το ίδιο λάθος με την κυβέρνηση Σαμαρά. Αναζητεί πολιτική λύση στο πρόβλημα εφαρμογής του μνημονίου, η οποία φυσικά δεν υπάρχει.
Το μνημόνιο αποτελεί παρελθόν για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία γιατί οι κυβερνήσεις τους τίμησαν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν και ολοκλήρωσαν την προσαρμογή και τις μεταρρυθμίσεις. Η Ιρλανδία καλύπτει τις ανάγκες χρηματοδότησής της από τις διεθνείς αγορές διαθέτοντας τα δεκαετή ομόλογα του Δημοσίου με ένα επιτόκιο της τάξης του 1% και η Πορτογαλία διαθέτει τα δικά της δεκαετή ομόλογα με επιτόκιο της τάξης του 2,3%. Οι δύο χώρες αντλούν από τις αγορές περισσότερα χρήματα απ’ όσα χρειάζονται με στόχο την άμεση αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ και την πραγματοποίηση του οφέλους που προκύπτει από τη διαφορά στα επιτόκια. Ως γνωστόν τα δάνεια του ΔΝΤ δίνονται με επιτόκιο που ξεπερνάει το 4%.
Ελληνική πρωτοτυπία
Κι ενώ είναι φανερό ότι ο συντομότερος και ευκολότερος δρόμος για κατάργηση των μνημονίων είναι η εφαρμογή τους, με βάση όσα έχουν συμφωνηθεί, στην Ελλάδα αποφασίσαμε, για μία ακόμη φορά, να πρωτοτυπήσουμε.
Αντιμέτωπη με την επίθεση που εξαπέλυσε ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά αποφάσισε να καταργήσει, με δική της πρωτοβουλία, το μνημόνιο. Προσπάθησε να βγάλει το ελληνικό Δημόσιο στις διεθνείς αγορές χωρίς να έχει ολοκληρώσει την εφαρμογή του μνημονίου, με αποτέλεσμα να υποστεί μεγάλη οικονομική ήττα που είχε, στη συνέχεια, πολιτικές επιπτώσεις.
Επί αρκετούς μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέφευγε να ολοκληρώσει την αξιολόγηση του προγράμματος για να μη βρεθεί στην ανάγκη να εφαρμόσει πρόσθετα μέτρα της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ. Οι τελευταίες συναντήσεις με την τρόικα πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι σε μια προσπάθεια διαχείρισης του πολιτικού κόστους από τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.
Αν και η κυβέρνηση Σαμαρά μπόρεσε να βελτιώσει την κατάσταση της οικονομίας και να ενισχύσει τη διεθνή αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου, δεν ολοκλήρωσε την προσπάθεια και δεν έβγαλε τη χώρα από το μνημόνιο με τη δοκιμασμένη μέθοδο της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Διαζύγιο με την πραγματικότητα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε, μετά την εκλογική επικράτησή του, το διαζύγιο της ελληνικής πολιτικής τάξης με την οικονομική πραγματικότητα. Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι –για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Μανώλη Γλέζου – υποστηρίζει ότι δεν έχει αναλάβει υποχρεώσεις έναντι των Ευρωπαίων πιστωτών και πως προχώρησε στην τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης χωρίς την παράταση του μνημονίου που τη συμπληρώνει.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης επιμένουν ότι έχουν βάλει τέλος στο μνημόνιο και στη λιτότητα χωρίς να μπορούν να πείσουν το 40% της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ένα σημαντικό μέρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και τους περισσότερους ευρωβουλευτές του κόμματος.
Λόγω της κατάρρευσης των φορολογικών εσόδων στη διάρκεια των τελευταίων μηνών και των νέων προβλημάτων που εμφανίστηκαν στην πραγματική οικονομία τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε για την ολοκλήρωση του μνημονίου θα πρέπει ήδη να ξεπερνούν τα 4 δισ. ευρώ. Κατά την άποψή μου τα μέτρα αυτά πρέπει να εφαρμοστούν, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους, γιατί θα έχουμε πολλαπλάσια οφέλη από την έξοδο από το μνημόνιο και στις διεθνείς αγορές. Το ετήσιο κόστος διαχείρισης του χρέους του ελληνικού Δημοσίου θα περιοριστεί δραστικά και θα απελευθερωθούν σημαντικά κονδύλια για την ανάπτυξη επενδυτικών πρωτοβουλιών και την κάλυψη κοινωνικών αναγκών. Έχουν ήδη εφαρμοστεί μνημονιακά μέτρα της τάξης των 50-60 δισ. ευρώ και είναι μάταιο να προσπαθεί η νέα κυβέρνηση, όπως η προηγούμενη, να βρει πολιτική λύση σε ένα καθαρά οικονομικό πρόβλημα.
Η ενίσχυση της αξιοπιστίας του ελληνικού Δημοσίου και η δραστική μείωση του ετήσιου κόστους διαχείρισης του δημόσιου χρέους περνάει υποχρεωτικά από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και της εφαρμογής του μνημονίου. Η μάχη πρέπει να δοθεί στο μίγμα των μέτρων που θα εξασφαλίσουν τα πρόσθετα δισεκατομμύρια, το οποίο θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν κοινωνικά δίκαιο και να διευκολύνει την επιστροφή του ιδιωτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας σε φάση δυναμικής ανάπτυξης.
13°
