Grexit, χρεοκοπία, bank run, άνοδος spreads, εκτόξευση της αγοράς ομολόγων, κατακόρυφη πτώση του χρηματιστηρίου. Και επιπλέον κλίμα αβεβαιότητας στην κοινωνία και αστάθειας στις αγορές. Τα παραπάνω δεν είναι η περιγραφή ή το καθημερινό λεξιλόγιο του 2012, ούτε πολύ περισσότερο του 2010, αλλά του 2014. Μετά λοιπόν από περίπου 5 χρόνια θυσιών, σκληρής λιτότητας και δραστικής πτώσης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, βρισκόμαστε στην αφετηρία και όχι στο τέλος του τούνελ. Και από ό,τι φαίνεται το φως που βλέπουμε είναι από το τρένο που έρχεται.
Δύο είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν: Α) τις πταίει και β) τι κάνουμε;
Καταρχάς φταίει ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν κάναμε τις μεταρρυθμίσεις και δεν υπήρξε η αναγκαία συνεννόηση του πρώτου κόμματος με την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως συνέβη σε χώρες σαν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, που βρέθηκαν στο ίδιο σημείο με εμάς. Έλα, όμως, που και τώρα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνουν πάλι το αυτονόητο. Να κάτσουν, δηλαδή, στο ίδιο τραπέζι, να φτιάξουν μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, να δούμε τις αλλαγές στο Σύνταγμα και σε εύλογο χρονικό διάστημα, π.χ. το φθινόπωρο, να οδηγηθούμε σε εκλογές. Αντιθέτως, αναλώνονται σε κοκορομαχίες, ο ένας πετάει το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλο και ξορκίζουν τη συνεννόηση. Αμφότεροι, θυμίζουν τους επιβάτες του Τιτανικού. Τουλάχιστον εκείνοι δεν ήξεραν, ενώ Σαμαράς και Τσίπρας (οφείλουν να) ξέρουν. Αλλιώς είναι επικίνδυνοι!
Στο σημείο αυτό να ανοίξουμε μια παράθεση και να κάνουμε ένα κουίζ. Ποιος ισχυρίζεται τα ακόλουθα: «Μας λένε κάποιοι ότι το ερώτημα σήμερα είναι: Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία. Αυτό μας είχαν πει και πέρυσι το Μάιο: Μνημόνιο ή χρεοκοπία; Όπως αποδείχθηκε το Μνημόνιο μας έφερε πιο κοντά στη χρεοκοπία και το μεσοπρόθεσμο δεν θα την είχε αποτρέψει, θα μας βυθίσει ακόμη περισσότερο στην παράλυση που φέρνει τη χρεοκοπία ακόμη πιο κοντά. Κάποιοι μας απείλησαν τελευταία με διλήμματα του τύπου Μεσοπρόθεσμο ή τανκς, κάποιοι άλλοι, πριν ένα μήνα, είχαν απειλήσει Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή, σας θυμίζω. Πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου, η οποία δεν πείθει κανέναν. Απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης. Όμως ο ελληνικός λαός δεν εκβιάζεται πλέον…».
Όποιος απαντήσει ότι τα παραπάνω είναι από το ρεπερτόριο του Αλέξη Τσίπρα δεν θα έχει άδικο. Κι όμως. Είναι ο Αντώνης Σαμαράς το 2011. Λέει ακριβώς τα ίδια με αυτά που λέει σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Κλείνει η παρένθεση, το περιεχόμενο της οποίας, πάντως, είναι απολύτως ενδεικτικό. Επειδή, όμως, το «παιχνίδι» δεν παίζεται μόνο από αυτούς, θα πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα οι υπόλοιποι. Για παράδειγμα, η κίνηση των 8 βουλευτών (Σπ. Λυκούδης, Ν. Τσούκαλης, Γρ. Ψαριανός, Βασ. Οικονόμου, Ν. Φούντα, Χρ. Αηδόνης, Π. Τατσόπουλος, Θ. Ψύρρας) και η πρότασή τους για ψήφο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εν προκειμένω στον Σταύρο Δήμα, αλλαγές στο Σύνταγμα και ορισμό ημερομηνίας εκλογών, έδειξε ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται λογικά και με γνώμονα το συμφέρον του τόπου.
Οφείλουν την πρότασή τους αυτή να την επαναφέρουν, δεδομένου ότι αυτή την ώρα φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν οι 180. Είναι βέβαιο ότι την πρότασή τους θα στηρίξουν και άλλοι βουλευτές, ανάμεσά τους υπουργοί και κορυφαία στελέχη της ΝΔ. Δεν βρισκόμαστε στο Καζίνο της Πάρνηθας για να παίξουμε στη ρουλέτα τις τύχες της χώρας. Όσα πρόσωπα είναι αρνητικά φορτισμένα και δημιουργούν πρόβλημα επιβάλλεται να κάτσουν στην άκρη. Μόνο έτσι πιθανολογείται ότι θα «αποδεσμευτούν» μια σειρά από βουλευτές και θα εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μόνο έτσι θα γλιτώσουμε από τον γκρεμό, στο χείλος του οποίου βρισκόμαστε και πάλι. Σήμερα οι εκλογές ισοδυναμούν με καταστροφή.
Και επιπλέον, θα ανοίξει ο δρόμος της συνεννόησης στον ευρύτερο χώρο των προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, όπως προκύπτει από τις παρεμφερείς δηλώσεις του Σπύρου Λυκούδη, του Σταύρου Θεοδωράκη και σοβαρών ανθρώπων από τη Δημοκρατική Παράταξη!
11°
